Στιγμές από το ΑΕΚ-ΠΑΟΚ

Μη διαμαρτύρεσαι, θα γυρίσουμε σε εποχές Αδαμίδη. Μην απαιτείς, θα μας παρατήσει και αυτός (ο Μελισσανίδης) και που θα βρεις άλλον μετά. Μη ζητάς καλύτερους παίκτες από τους υπάρχοντες, διότι δε βάζεις εσύ τα λεφτά. Σε εμάς, σε εσάς, σε όλους που σκάμε με αυτό που αντικρίζουμε, κουνούν το δάχτυλο, ομοϊδεάτες με φασίζουσα λογική ψευτοαριστερίστικης νεοκουλτούρας. Το αφεντικό έχει δίκιο... Κι αν δεν θέλεις, μην πηγαίνεις στο γήπεδο.... ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Και κάπως έτσι, μόλις ο αγώνας τελειώνει και το αποτέλεσμα τυγχάνει να είναι κακό, όσοι δεν ήταν δίπλα στην ομάδα μονομαχούν για το ποιος θα γράψει πιο γρήγορα την πιο ευφυή καταστροφολογία στο Facebook. Δεν κρίνουμε το δικαίως ή το αδίκως για τις συμπεριφορές του καθενός σε αυτό το post και πως αυτές εκφράζονται. Εδώ και χρόνια, το μεγαλύτερο που μπορούμε να κάνουμε μαζί, είναι να γεμίζουμε το Ολυμπιακό Στάδιο στα παιχνίδια με το διορισμένο. Τις υπόλοιπες ημέρες είναι πιο ευχάριστο το να «ξεσκίζει» ο ένας τη γνώμη του άλλου, σε έναν φαύλο κύκλο αντιοπαδικής χαοτικής ανωμαλίας.


Για όλα αυτά που ισχύουν σήμερα, πέραν των όσων έχουμε βιώσει με τις διοικητικές απαξιώσεις την εποχή του Μάκαρου, με την αρχικώς δυναμική και μετέπειτα σταρχιδιστική αντιμετώπιση των α-μέτοχων, έως και το μαρτύριο των μικρότερων κατηγοριών, ευθύνεται ένα πράγμα. Η έλλειψή ενός σχεδίου το οποίο θα μοιράζει ξεκάθαρα την αλήθεια για όσα η ΑΕΚ επιδιώκει αλλά ταυτοχρόνως θα στέκεται ικανό να αντεπεξέλθει στις κιτρινόμαυρες ανάγκες της εποχής. Αφού λοιπόν πρέπει σώνει και καλά να προστατεύσουμε την τσέπη του επικεφαλής, τουλάχιστον ας μας εμφανίσει έναν τρόπο ώστε όλα όσα περιμένουμε να μοιάζουν εφικτά.


Και πως τα ζητάμε αυτά; Σίγουρα όχι με ξιφουλκήσεις, κατάρες και υβρεολόγιο διαδικτυακού περιεχομένου. Δηλαδή όχι με όλα αυτά που ολοένα και περισσότερο μας αλλοτριώνουν. Στη βάση του θέματος όλοι το ίδιο θέλουμε, την ΑΕΚ πίσω στο δρόμο που τη μάθαμε και την αγαπήσαμε. Δυνατή και περήφανη. Για να τη νιώσουν έτσι και αυτοί, οι νεότεροι, που διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, θα αντιλαμβάνονται ότι δεν την ξέρουν πραγματικά.


Δεν καλομάθαμε εμείς ποτέ με τα πολλά λεφτά και τους κλεμμένους τίτλους. Αλλά τουλάχιστον είχαμε το κεφάλι ψηλά και μέσα μας αισθανόμασταν γεμάτοι, ό,τι κι αν έλεγαν οι άλλοι. Διότι απλά ξέραμε ότι αυτή που λατρεύουμε, η ΑΕΚ, ήταν όπως της άξιζε. Δυνατή, περήφανη, μαχητική, άφοβη, ακομπλεξάριστη, όμορφη και νικήτρια. Ήταν αυτή που κάποτε όλοι ζήλευαν επειδή δεν έγιναν μικροί...