Στον... ψυχίατρο για τον Σέρχιο Αραούχο

Συνεδρία πρώτη…
Ήταν 21 Νοεμβρίου του 2010… Πρέπει να βρεις το χρονικό σημείο που αλλάζει η ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, που αλλάζει η ζωή του, που ορίζεται το μέλλον του. Ένα τέτοιο απόγευμα συνέβη: «Απόλυτη τεχνική, απόλυτη ταχύτητα, απόλυτη ακρίβεια, εκπληκτική αποτελεσματικότητα! Ένα υπέροχο γκολ από τον Αραούχο». Ο Σέρχιο ήταν 18 χρονών. Είχε κάνει το ντεμπούτο του με την Μπόκα Τζούνιορς ένα χρόνο πριν και στο ματς με την Άρσεναλ Σαράντι μπήκε αλλαγή στο παιχνίδι. Έκλεψε τη μπάλα έξω από την περιοχή, πέρασε δύο αμυντικούς, πλάσαρε ιδανικά και άνοιξε το σκορ για την ομάδα του. «Μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα ξεδιπλώθηκε όλο το ταλέντο του στο καλύτερο για εκείνον σενάριο. Έμοιαζε ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής κι όμως έβλεπες στο πρόσωπό του ότι ήταν απλώς ένα φοβισμένο παιδί!».

Η οικογένειά του ήταν εκεί. Ο Γκιγιέρμο, η Μόνικα και οι τρεις αδερφές του σχεδόν έκλαιγαν στην κερκίδα, την ώρα που ο Αραούχο πετύχαινε το πρώτο γκολ στην καριέρα του. Ήταν πάντα δίπλα του και πάντα του εξηγούσαν πως πρέπει να παραμένει προσγειωμένος. Ήξεραν ότι το έργο τους από τώρα και στο εξής γινόταν πολύ πιο δύσκολο. Το ήξερε και ο ίδιος. «Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Η ομάδα Νέων, το παγκόσμιο κύπελλο κάτω των 17 ετών, η Μπόκα Τζούνιορς και τώρα να παίζω δίπλα στον Ρικέλμε και τον Παλέρμο που έχουν κερδίσει τόσα πολλά. Θυμάμαι ακόμα που τους έβλεπα στην τηλεόραση και σκεφτόμουν: «Πώς γίνεται να πετύχεις τόσα πολλά στην καριέρα σου;»».

Ήταν το σημείο άφιξης του Σέρχιο Αραούχο. Δεν υπήρχε επιστροφή, παρά μόνο ο δρόμος που ανοιγόταν μπροστά του. Ποτέ πια δε θα ήταν άγνωστος, ποτέ πια δε θα έπαιζε ποδόσφαιρο για να εκτονώσει την ενέργειά του, ποτέ πια δε θα μιλούσε για άπιαστα όνειρα. Ούτε καν θα χρειαζόταν να πανηγυρίζει κρυφά για την Μπόκα σε ένα σπίτι γεμάτο οπαδούς της Ρίβερ!

Διαβάστε τη συνέχεια πατώντας ΕΔΩ!