Ο Ντέμης, ο Τσίπρας, η σουίτα και η Αριστερά

Κάποτε, σε μια από τις ελάχιστες απολογητικού χαρακτήρα συνεντεύξεις του, είχε συνοψίσει την σχεδόν τετραετή θητεία του ως πρόεδρος της ΑΕΚ στο εξής: «Δεν ήμουν αρκετά διπλωμάτης». Ο Ντέμης Νικολαΐδης είναι από τους ανθρώπους που γεννιούνται για να προκαλούν πόλωση. Δεν είναι απαραίτητο ότι το θέλουν.

Ούτε είναι απαραίτητο ότι το αποφεύγουν. Τους μισείς ή τους λατρεύεις. Συντάσσεσαι ή αντιτάσσεσαι. Είσαι μαζί τους ή εναντίον τους. Προκαλούν ακραία συναισθήματα, στα οποία δεν χωρούν τα «αλλά», τα «όμως» και τα «ωστόσο». Παίζουν μόνο στο άσπρο, παίζουν μόνο στο μαύρο, άντε στην ειδική περίπτωση του Ντέμη να υπάρχει και το κίτρινο.

Αυτοί οι άνθρωποι - είτε τους ακολουθείς, είτε δεν αντέχεις να τους βλέπεις - έχουν συνήθως ένα ακόμα κύριο χαρακτηριστικό: Είναι αυθεντικοί. Ας τους πούμε… «original» για να κάνουμε το θέμα λιγάκι πιο troll! Και αυτό ήταν πάντα ένα χαρακτηριστικό του Ντέμη Νικολαΐδη.

Είτε σκαρφάλωνε στα κάγκελα, είτε παραδεχόταν ότι σκόραρε με το χέρι, είτε κυνηγούσε διαιτητές, είτε κατήγγειλε τον Ψωμιάδη, είτε κατήγγειλε τους οπαδούς της ίδιας του της ομάδας στην αστυνομία. Δεν μπορούσε να κρύψει ή να διαχειριστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Όπως, προφανώς, συνέβη και το βράδυ της Κυριακής. Η επιλογή του να φύγει από τη σουίτα στο Στάδιο Καραϊσκάκη, τη στιγμή που την επισκέφτηκε ο Αλέξης Τσίπρας, αποτελεί πολιτική επιλογή. Και δεν είναι η πρώτη.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ