For ever young, for ever BON...

H ζωή είναι θέμα συμπτώσεων. Κάντε ένα φλας μπακ στην ζωή σας και θα συμφωνήσετε. Το 1982 οι πανευρωπαϊκοί αγώνες στίβου έγιναν στην Αθήνα. Στην Καλογρέζα, δίπλα στο σπίτι. Δεν έχασα μέρα. Την τελευταία μέρα αγόρασα κι ένα αναμνηστικό. Μια κονκάρδα. Μεγάλη. Με ένα λαγό και μια χελώνα που ήταν το σήμα των αγώνων. Λίγες μέρες μετά άρχισε το σχολείο. Δευτέρα γυμνασίου. Ειχα πάρει το πρώτο μου τζιν μπουφάν. Τότε ακόμη υπήρχε φθινόπωρο. Το φόρεσα. Πήγα στο σχολείο με την τεράστια κονκάρδα περασμένη στην αριστερή τσέπη. Ενα παιδί μεγαλύτερο την έδειχνε και γέλαγε. Είχα μπόι από τότε, δεν πρέπει να ψήλωσα άλλο μετά την τρίτη γυμνασίου, και του την είπα. Μα είναι δυνατόν μου είπε να φοράς τον λαγό και την χελώνα; Τι να φορέσω του απάντησα. Καμιά κονκάρδα συγκροτήματος μου απάντησε. Δεν ήξερα από συγκροτήματα. Τον ρώτησα. Scorpions, Iron Maiden αν θυμάμαi καλά μου απάντησε. Πάντως όχι AC/DC. Δεν ήξερα κανένα. Μόνο τον Rory Gallagher επειδή είχε κάνει συναυλία στον Ναό και έγιναν και επεισόδια. Δεν πήρα κονκάρδα. Πήγα και αγόρασα όμως μια κασέτα του. Live. Επειδή είχε κόσμο και θα μου άρεσε να ακούω τις φωνές του κόσμου. Οπως στο γήπεδο. Στο ποδόσφαιρο. Στην ζωή μου. Μου άρεσε. Ξαναπήγα την άλλη εβδομάδα να αγοράσω την δεύτερη ροκ  κασέτα για το Sanyo μονοφωνικό κασετόφωνο που κάπου εκεί άρχιζαν τα μεγάλα του ...βάσανα. Το μόνο live που είχε ήταν των AC/DC. Μεταξύ μας και άλλα να είχε κόλλησα με αυτό. Μου άρεσε το εξώφυλλο με την κιθάρα καρφωμένη σαν σπαθί στην πλάτη του παιδιού με το άσπρο πουκάμισο. Λίγη ώρα μετά, στο σπίτι, άρχισαν όλα. Με το Rif Raf. Το πρώτο τραγούδι του "If you want blood", το πρώτο που άκουσα στην ζωή μου. Από τότε μέχρι σήμερα όποτε θέλω να αλλάξω την διάθεση μου έχω την λύση. 28 χρόνια μετά και είναι σαν πρώτη φορά. Και η φωνή του Bon Scott που τιμούμε κι εμείς όσο μπορούμε σήμερα σε αυτή την γωνιά του κόσμου που πρόλαβε να τον κατακτήσει όλο αλλά για λίγο, πάντα δημιουργεί αυτή την γλυκιά ανατριχίλα. Αυτό το βαθύ διαπεραστικό πέρασμα μέσα από την ψυχή. 21 χρόνια έζησε αυτή η ίδια κασέτα. Κι ας είχα τον δίσκο, ας είχα κα το cd αυτή ήταν πάντα στο αυτοκίνητο. Με δυο νεκροκεφαλές και την φράση "μην αγγίζετε" πάνω επειδή η μάνα είχε κάνει κατά το 84 το έγκλημα με μια άλλη δική μου κασέτα. Είχε βάλει χαρτάκι πίσω στις τρύπες για να μπορεί να γίνει εγγραφή και έγραψε κάτ Κρητικά πάνω. Οπότε έλαβα τα μέτρα μου για την άλλη. Και μετά από 21 χρόνια την ξέχασα στο παλιό αυτοκίντο που πούλησα. Κρίμα. Θα ήθελα να την δώσω στο παιδί μου όταν, πρώτα ο Θεός, αποκτήσω.
Μιλώντας σιγά σιγά με κόσμο με τα ίδια ακούσματα έμαθα για το back in black. Τότε δεν έγραφες Acdc στο google και τα είχες όλα. Ποπ και ροκ και Μουσικόραμα ήταν οι πηγές που κι αυτά είχαν το χέβι μέταλ σαν αναγκαίο κακό, Μία στις τόσες.  Αντε και κανένας πειρατής στο ραδιόφωνο που μέχρι να τελειώσει το πρόγραμμα τον... είχαν πιάσει. Το back in black ήταν η μεγάλη επιτυχία μου είπαν αλλά εγώ είχα κολλήσει με την φωνή. Το αγόρασα. Ηταν το τελευταίο με τον καινούργιο τραγουδιστή που τότε είχε 2-3 χρόνια στο γκρουπ αλλά και σήμερα 30 χρόνια μετά ο...καινούργιος είναι. Τον συμπαθώ αλλά η φωνή... Προς τιμήν του άλλωστε το λέει κι ο ίδιος o Brian Johnson: ""I never replaced Bon Scott, nobody ever could. It was always Bon's band and it always will be, I'm was just the new singer they hired."
Το καλύτερο εκείνα τα χρόνια όσο κι αν ακούγεται περίεργο ήταν το πόσο δύσκολο ήταν να ακούσεις και ακόμη περισσότερο να δεις. Το Happening και το δισκάδικο της Σωκράτους ήταν ο παράδεισος. Τρεις συγκοινωνίες άλλαζα για να φτάσω από το Ηράκλειο στην Ηλιούπολη στην Βest όπου ο μερακλής ιδιοκτήτης καλή του ώρα είχε τέσσερα τραγούδια του Σκοτ σε βίντεο. Τα βρήκα στο Youtube. Το ένα ήταν σίγουρα το touch too much. Τα χρόνια πέρναγαν, η δισκοθήκη δεν μεγάλωνε. Ο Βon είχε φύγει πριν τον γνωρίσω. Αλλά 30 χρόνια μετά είναι ακόμη εδώ. Είναι πάντα εδώ. Η φωνή...  Αυτό είναι το παν. Το χαμόγελο, το στιλ και όλες οι λεπτομέρειες για την ζωή του ήρθαν μετά. Αυτή η φωνή όμως πάντα θα με συνοδεύει.. Οπως τώρα. Την ώρα που τα γκολ στο ΟΑΚΑ πέφτουν βροχή η φωνή στην τηλεόραση είναι χαμηλά, το if you want blood, το album, παίζει, το Cardhu ανανεώνεται στο ποτήρι και ο ΒΟΝ είναι εδώ. Και σε εκατομμύρια άλλα δωμάτια στον πλανήτη.. Εφυγε πάνω στο μεγάλο μπαμ. Τα φιλαράκια του, τα αδέρφια του, συνέχισαν και συνεχίζουν να γράφουν ιστορία. Κι αυτός μόνο 33 ετών πάντα νέος και ωραίος κοιτάει από ψηλά και σιγοτραγουδάει. Σε εκατομμύρια σπίτια, σε όλες τις χώρες του κόσμου για παιδιά όλων των ηλικιών. Ισως για αυτό τον αγαπάμε τόσο. Γιατί μαζί του είμαστε πάντα παιδιά. Salute Bon. Rock in piece.  
Υγ: Δεν πρόλαβα να ζήσω μαζί του και το όνειρο να τους δω ζωντανούς έγινε πραγματικότητα με μόνο... 27 χρόνια καθυστέρηση. Ηταν όμως εκεί. Σε όλα τα δικά του τραγούδια τα μάτια ήταν κλειστά ή πάνω στον Angus. Την φωνή την άκουγα...
Υγ1: Ευχαριστώ Τάσο αδερφέ μου...

(Δημοσιεύστηκε στις 19/2/10)

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!