ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

O_PROEDROS γράφει για την μεταγραφή Τσιγκρίνσκι

Ζητήσατε να πάρει στήλη και το κάναμε...

Νέα Στοιχηματική
Μοναδικές Προσφορές* Γνωριμίας ELA όπως είσαι
*Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Το σχόλιο του "Λευτέρη Παπαδόπουλου" για τον Τσιγκρίνσκι.

Μονάχος συλλογιόμουν στην κουβέρτα, καθώς έμπαινε το «Αριάδνη» από τη Λέσβο στο μουράγιο. Χάδευε το πρόσωπό μου δροσερός ο Γραίγος κι έσερνε το νου μου πίσω… Πίσω στα 1924, που η μάνα η έρμη από το Πακάνσκι του Νοβροσίσκ κι ο καψοπατέρας μου απ΄ το Μιχαλήτσι Προύσας, με μάτια θολά και την ψυχή τους μαύρη απ΄ το μαράζι σαν κατράμι, στρίμωξαν σε μια βαλίτσα, τόση δα, όλο τους το βιος, άφησαν πίσω γη προγόνων, χρώματα και μυρουδιές, ονείρατα και μια ζωή ολάκερη κι έσυραν τα ξεριζωμένα τους κορμιά στη Μάνα Ελλάδα… Μόλις προψές ήταν που ΄ρθε αποβραδίς στον ύπνο μου η μάνα, ίσκιος φοβερός. – «Τι κάθεσ΄ αυτού Λευθέρη. Τα προσφυγόπουλα… Τα παιδιά μου πεινούν. Διψούν. ΣΗΚΩΣΟΥ ΑΠΑΝΟΥ ΛΕΥΘΕΡΗ!». Βγήκα στο χαγιάτι ν΄ ανασάνω. Χορό είχε στήσει η καρδιά μου, θαρρείς κι ήθελε να σπάσει του κορμιού τα δεσμά, να φτερουγίσει λεύθερη. Γιομάτος ο αέρας μύρο γιασεμιού. Πλούμισε η ανασαιμιά. Μέρεψε η καρδιά μου και συγύρισα το νου. Το πήρα απόφαση, θα πάω, είπα. Εκεί που χτυπάει η καρδιά των κατατρεγμένων, εκεί θα πάω κι εγώ. Πριν απ΄ το γλυκοχάραμα, φόρτωσα το δισάκι μου στον ώμο με μιαν αλλαξιά ρούχα, μισό καρβέλι ψωμί κρίθινο κι ένα κομμάτι πρασσόπιτα από τα χέρια της κυράς, πήρα το πρώτο βαπόρι και νά ΄μαι στη Λέσβο. Τι δυστυχία ήταν ετούτη; Πώς τον αντέχεις, Θέ μου, τόσον πόνο ανθρώπινο; Μανάδες και παιδιά και γέροι, απ΄ του χάρου τα δόντια γλιτωμένοι, σαν από θάμα. Στεγνό στα μάτια τους το δάκρυ, στέρεψε. Που να πρωτοτρέξεις, που να πρωτανοίξεις αγκαλιά. Να θέλει η καρδιά μα το κορμί μολύβι, σκαρί θαλασσοτσακισμένο απ΄ τα 80 τόσα χρόνια, να μην ακούει… Εγώ ο έρμος γέρασα, μα σεις λεβεντόπαιδα και λεβεντοκόριτσα, την ψυχή σας, μωρέ, μην την πουλήσετε. Να θυμάστε, νά ΄στε άνθρωποι. Μονάχα αυτό αξίζει… Βαστιόταν ώρα στα ματοτσίνορα το δάκρυ, μ΄ απόκαμε. Κύλισε αρμυρό, σαν θάλασσα και μονομιάς θάμπωσε γύρω η πλάση… Καργάρωσε τον κάβο στη δέστρα ο ναύτης κι από το τράνταγμα, σαν να ξύπνησα. «ΑΕΚ σημαίνει, προσφυγιά ξεριζωμένη», μονολόγησα. Πώς το σκαρώσαν τόσο όμορφο τούτο το στιχάκι κείνα τα τρελόπαιδα της ορχήστρας της ορίτζιναλ, που λέει κι ο Μιχάλης ο Τροχανάς; Όσο μπόι του λείπει, τόσος ο πλούτος του. Το ζήλεψα, μα την αλήθεια. Την «ΩΡΑ», σκέφτηκα. Να μην ξεχάσω να πάρω την «ΩΡΑ» να δω τα χαμπέρια της ΑΕΚάρας. Άλλο πάλι και τούτο. Όπου να τρέξει ο νους μου, σε λύπες και χαρές, η ΑΕΚ πάντα εκεί, «Πώς γίνεται μωρέ;» Ρώτησα κάποτε το Φαίδωνα τον Κωσταντουδάκη, που η πένα του έβαφε μονάχα κιτρινόμαυρο μελάνι. «Τι να ναι η ΑΕΚ τάχα για όλους εμάς; Μην είναι απάνεμο λιμάνι στη φουρτούνα; Μην είναι καταφύγιο;». «Άκου να σου πω Λευθέρη», μου αποκρίθηκε, «Όλοι εμείς, όπου κινήσαμε από διαφορετικά μέρη ο καθένας και βρεθήκαμε εδώ, ένα κοινό είχαμε: τον ξεριζωμό. Γι΄ αυτό και μια μονάχα ρίζα φυτέψαμε για όλους μας στη γη ετούτη. Και τη βαφτίσαμε ΑΕΚ. Και την ποτίσαμε με τα δάκρυα ολονών μας. Η ΑΕΚ είναι το ριζικό όλων μας Λευθέρη, κείνων που έφυγαν μα και κείνων που θά ‘ρθουν». Σίμωσα στο περίπτερο. «Δώ΄ μου μιαν ώρα των σπορ» μολόγησα του περιπτερά, δυνατά, παντελονίσια, να μ΄ ακούν οι πειραιώτες γύρω. Θωρώ το πρωτοσέλιδο της προκήρυξης και τι να δω; «Ο ΘΩΡ στην ΑΕΚ. Θωρηκτό στην άμυνα του Δικεφάλου. Έρχεται ο Τσιγκρίνσκι». «Στην ΑΕΚ ο Τσιγκρίνσκι» μονολόγησα τρεις φορές, να το πιστέψω! Λεβεντόκορμος. Χρυσόμαλλος, σαν το Χριστό της γειτονιάς κι ήξερε τι θα πει χιονιάς, Ουκρανός μαθές. Είχα να δω τέτοιον οπισθοφύλακα στην ΑΕΚ από το 2001. Είχε έρθει τότε βολίδα από το μπακάλικο του κυρ- Αριστείδη ο εγγονός μου ο Λευθεράκης και φώναζε απ΄ αλάργα: «Παππού, παππού πήραμε το Γκαμάρα». «Δεν ντρέπεσαι βρε παλιόπαιδο;», τον αποπήρα «με τον παππού σου κάνεις χωρατά; Ο Καμάρας μωρέ έχει χρόνια που σταμάτησε, ποιον πας να κοροϊδέψεις; Βρε, όταν έφτασε ο Παναθηναϊκός στο Γουέμπλει με τον Καμάρα, μ΄ ένα ζευγάρι παπούτσια ποδοσφαιρικά ανάλλαγα, εγώ ήμουν νιος ακόμη κι εσύ αγέννητος». «Όχι Καμάρα καλέ παππού, «Γκα», «με Γάμα - Κάππα ντε»! Τι οπισθοφύλαξ ήταν αυτός βαγγελίστρα μου; Τι άναξ της άμυνας; Δοξαριές βιρτουόζου βιολιστή ήταν, μαθές, τα τάκλιν του. Κι είχε η ΑΕΚ τότες ακόμη το Μιχαλάκη τον Καψή, άξιο τέκνο του Άνθιμου. Μα κείνος ο καψερός ο Σάντος, όπως κόλλησε μ΄ ένα σακάκι πέτσινο, καφέ, ξεβαμμένο ολάκερη χρονιά, έτσι το βαλε αμέτι μοχαμέτι να βγάλει ολάκερη χρονιά με κείνο το βλογιοκομμένο το Φερούζεμ πλάι στο μεγάλο Γκαμάρα. Τονε στρίμωξα κάποτε στα δημοσιογραφικά μπουθ. «Για δε βάζεις μωρέ το Μιχαλάκη τον Καψή μέσα; Δεν τον βλέπεις τον άλλον πού ΄ναι μυρουδιάς;» τον μάλωσα. Κάτι αλαμπουρνέζικα μού ΄λεγε αυτός στα πορτογαλέζικα, ούτε που καταλάβαινα. Τσακώνω εκείνο το χρυσό κορίτσι τη Χριστίνα την Αναγνωστοπούλου, τη διερμηνέα. «Τι λέει μωρέ», της λέω; «Μολόγα που καταλαβαίνεις τη γλώσσα». «Ο Κύριος Σάντος πιστεύει ότι είναι σημαντικό που οι Φερούζεμ – Γκαμάρα είναι και οι δύο από τη λατινική Αμερική και αυτό είναι καλό για να συνεννοούνται». «Πες του μαστρο-Σάντος» της λέω, «Άμα την ξέρεις τη ριμάδα τη μπάλα, συνεννοείσαι και με τα μάτια κλειστά. Άμα δεν την ξέρεις, κλάφτα χαράλαμπε κι αν είσαι ο Τζάρτζανος…». Τι του μετέφρασε αυτή η δόλια, τι κατάλαβε αυτός… ψάχνε γύρευε. Στο τέλος έκανε του κεφαλιού του. Κι είδε ο Φερούζεμ τον Αλεξανδρή ανάποδα κι εμείς τα ραδίκια… Τι θέλω και τα θυμήθηκα, πάμε γι΄ άλλα. Κάνω το κεφάλι αριστερά. Βλέπω το τηγάνι με τα κόκκινα τ΄ αραχνοπόδαρα, «κολώνες», σου λέει. Ασκήμια σκέτη. Έννοια σας κι έρχετ΄ η Αγια Σοφιά, είπα από μέσα μου κι έπιασα το λιανοτράγουδο:
Έχουμε Θεό μας το Δικέφαλο/και θα σας πονάει, όπου κι αν σας βρίσκει
Έκλεισε ο πρόεδρος τον Ουκρανό/κάτω στο λιμάνι, τέζα οι αλλοθρήσκοι.
Γέλαγε ο Τσιγκρίνσκι ο Τσιγκρίνσκι…

Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!

kostis______K - 13/6/2016 15:00

Ανατριχίλα για το πρόεδρο!!!!!

2 0