Για να φτάσεις στο ρετιρέ, πρέπει να ρίξεις θεμέλια...

Τέτοιες ώρες προσφέρονται για απολογισμούς. Κάθε είδους. Ένας χρόνος φεύγει, ένας άλλος ετοιμάζεται να έρθει, φορτωμένος με την προσδοκία να φέρει όσα δεν... κατάφερε ο προηγούμενος. Σε ό,τι αφορά στην ΑΕΚ, το 2016 έχει να σηκώσει μεγάλο βάρος. Πρέπει να «κουβαλήσει» πολλά και άκρως σημαντικά «θέλω» για το μέλλον της ομάδας.

Την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του γηπέδου, την προσδοκία για επιστροφή βραχυμεσοπρόθεσμα σε επίπεδο αγωνιστικής κυριαρχίας, αλλά και αρκετά ακόμη, όπως την -συνολική, με εξαίρεση πολύ συγκεκριμένους- ελπίδα να γυρίσει επιτέλους σελίδα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Άλλωστε, θα είναι έτος εκλογών στην ΕΠΟ...

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι μέσα στο 2015 δεν επιτεύχθηκαν πράγματα σημαντικά για την ΑΕΚ. Καταρχήν, έκλεισε και επίσημα ο μαύρος κύκλος του υποβιβασμού και της περιπέτειας μακριά από την... κεντρική σκηνή του ελληνικού ποδοσφαίρου, έφτιαξε μια ομάδα που την πήγε ένα βήμα παραπέρα, πήρε στα χέρια της μια απόφαση από το ΣτΕ, που σφραγίζει το συνταγματικό της δικαίωμα να αποκτήσει το νέο της σπίτι...

Το τελευταίο μεσημέρι του 2015, η περιέργειά μου με οδήγησε στο Μαρούσι για να δω από κοντά το νέο λουκ του κτιρίου που θα στεγάζει σε λίγες μέρες τα γραφεία της ΠΑΕ. Κάποια -πολλά- χρόνια πριν, η παραμονή Πρωτοχρονιάς με είχε βρει στα Σπάτα για να δω τις εργασίες περίφραξης αυτού του κακοτράχαλου οικοπέδου που μόλις είχαν ξεκινήσει. Και η αισιοδοξία μου ότι θα μπορούσα να διασχίσω τον λασπωμένο χωματόδρομο που οδηγούσε τότε στην έκταση, λίγο έλειψε να με αναγκάσει να... αλλάξω χρόνο σε εκείνο την ερημία.

Διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ