Μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ευκαιρίες της ΑΕΚ χάθηκε σαν σήμερα πριν από 17 χρόνια στην παγωμένη Μόσχα. Ο αποκλεισμός από τη Λοκομοτίβ στις καθυστερήσεις της ρεβάνς των προημιτελικών του Κυπέλλου Κυπελλούχων 1997-98 δεν στέρησε μόνο τη συμετοχή σε έναν δεύτερο προημιτελικό (μετά από αυτόν του ΟΥΕΦΑ το 1977) αλλά σφράγισε με τραγικό τρόπο την πολυεπίπεδη αποτυχία της ΑΕΚ σε μια σεζόν που μέχρι τα μισά της εξελισσσόταν ιδανικά.
Έχοντας ολοκληρώσει τα τέσσερα ντέρμπι με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό έχοντας μόνο νίκες, αλλά και έχοντας πέσει ήδη στην 3η θέση μετά από έναν καταστροφικό Ιανουάριο (κυρίως λόγω των πολλών τραυματισμών) η ΑΕΚ έβλεπε την Ευρώπη ως... διάσωση της χρονιάς της. Η Λοκομοτίβ ήταν θεωρητικά ο πιο ευπρόσκεκτος αντίπαλος στην κλήρωση του Δεκεμβρίου του 1997 (σε μια εποχή που η ΑΕΚ ήταν πρώτη στο πρωτάθλημα και «έτρεχε» ένα σερί που θα έφτανε στις δέκα νίκες!) αλλά μέχρι τις αρχές Μαρτίου είχαν προκύψει αρκετά προβλήματα για τη νεόκοπη διοίκηση της ENIC και για τον προπονητή Ντουμίτρου Ντουμιτρίου.
Το 0-0 της Νέας Φιλαδέλφειας έκανε ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα και αυτά έγιναν ακόμα πιο δύσκολα όταν η Λοκομοτίβ προηγήθηκε με 1-0 στο 55' της ρεβάνς στην έδρα της με τον Χαρλάτσεφ. Η ΑΕΚ αντέδρασε και ισοφάρισε στο 68' με το πέναλτι που κέρδισε ο Χρήστος Μαλαδένης και που αξιοποίησε ο αλάνθαστος από τα 11 μέτρα Χάρης Κοπιτσής.
Στο εικοσάλεπτο που απέμενε, η Λοκομοτίβ χρειαζόταν ένα γκολ και πίεσε για να το πετύχει. Ομως από από το 80' και μετά άφηνε μεγάλους κενούς χώρους στην άμυνά της, γεγονός που πήγε να αξιοποιήσει σε δύο περιπτώσεις ο Ντέμης Νικολαϊδης: με ένα σουτ που απέκρουσε ο Ρώσος τερματοφύλάκας στο 81' και με την... ιστορική ευκαιρία από τη μικρή περιοχή στο 90. Σε μια από τις τελευταίες επιθέσεις των γηπεδούχων, λίγο πριν ο Μάρκους Μερκ σφυρίξει τη λήξη, ο Τσουγκαΐνοφ έκανε το 2-1 και η ΑΕΚ θα έπαιρνε το δρόμο της επιστροφής με αποτυχημένη και πικραμένη...
Η σύνθεση της ΑΕΚ: Ατματσίδης, Καλλιτζάκης, Κασάπης, Μανωλάς, Μαχαιρίδης, Γκρέταρσον, Μαλαδένης (88' Κεφαλάς) Σαβέβσκι (65' Σέμπουε) Κοπιτσής, Κωστένογλου, Νικολαΐδης
Στις 19 Μαρτίου
19/3/39 Ολυμπιακός-ΑΕΚ 5-1 (Πρωτάθλημα Ελλάδας -η ΑΕΚ είχε «καθαρίσει» το πρωτάθλημα Νότου και εμφανίστηκε υπερβολικά αδιάφορη)
19/3/50 Απόλλων -AEK 2-2 (Κύπελλο Ελλάδας -το γκολ του Ηλία Παπαθεοδώρου στο 75' έστειλε τον προημιτελικό σε ρεβάνς)
19/3/61 Θερμαϊκός-ΑΕΚ 2-4 (Α' Εθνική)
19/3/67 Ηρακλής-ΑΕΚ 0-0 (Α' Εθνική)
19/3/69 Χαλκίδα-ΑΕΚ 1-1 (Α' Εθνική -επώδυνη απώλεια και οριστική απώλεια του τίτλου)
19/3/72 Ολυμπιακός-AEK 1-1 (Α' Εθνική)
19/3/75 ΑΕΚ-Καβάλα 3-0 (Κύπελλο Ελλάδας)
19/3/78 ΑΕΚ-Πιερικός 5-2 (Α' Εθνική)
19/3/89 Διαγόρας-AEK 0-2 (Α' Εθνική -ένα ακόμα βήμα τίτλου με τα γκολ του και του Χριστοδούλου και του Κλόπα στο τελευταίο τέταρτο)
19/3/95 ΑΕΚ-Λεβαδειακός 4-0 (Α' Εθνική)
19/3/00 ΑΕΚ-Ιωνικός 5-1 (Α' Εθνική -τέσσερα γκολ ο Ντέμης Νικολαϊδης)
19/3/01 ΠΑΣ Γιάννινα-ΑΕΚ 2-2 (Α' Εθνική)
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
TI KA@@@ΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΜΠΑΛΑ? ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΑΤΣ. Α ΡΕ ΑΕΚΑΡΑ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ?????????
Η πρώτη φορά που έκλαψα για την ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΣ...ήμουν 14 τότε αλλά το ματς και κυρίως την ευκαιρία του Ντεμίνιο ακόμα την θυμάμαι!!Κρίμα γιατί μπορεί να φτάναμε μέχρι τελικό τότε...είχαμε ομαδάρα...!!
Η πρώτη φορά που έκλαψα για την ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΣ...ήμουν 14 τότε αλλά το ματς και κυρίως την ευκαιρία του Ντεμίνιο ακόμα την θυμάμαι!!Κρίμα γιατί μπορεί να φτάναμε μέχρι τελικό τότε...είχαμε ομαδάρα...!!
Ματς που δεν μπορούσα να κοιμηθώ μετά (χώρια το κλάμα) κατά σειρά προτεραιότητας: 1) ΑΕΚ - πανθρακικός 0-1 (2013) 2) Λοκομοτιβ - ΑΕΚ 2-1 (1998) 3) ΑΕΚ - ΠΑΟ 3-3 (4-3 πέναλτυ) (1994) 4) ΑΙΚ - ΑΕΚ 1-0 (1999) 5) ΑΕΚ - ΟΣΦΠ 4-4 (15-14 πέναλτυ) 2009 Αλλά επειδή είμαστε ΑΕΚ, πάμε και στα ΤΟΠ-10 χαράς 1) ΟΣΦΠ - ΑΕΚ 0-1 (1989) 2) ΡΕΗΝΤΖΕΡΣ - ΑΕΚ 0-2 (1994) 3) ΡΕΑΛ - ΑΕΚ 2-2 (2002) 4) ΑΕΚ - ΟΣΦΠ 4-0 (2008) 5) ΑΕΚ - ΛΙΛ 1-0 (2006) 6) ΑΕΚ - ΜΙΛΑΝ 1-0 (2006) 7) ΟΣΦΠ - ΑΕΚ 1-2 (2003) 8) ΟΣΦΠ - ΑΕΚ 0-1 (κύπελλο 1997) 9) ΑΕΚ - ΑΠΟΛΛΩΝ 2-0 (1992, πρωτάθλημα) 10) ΑΕΚ - ΣΠΑΡΤΑΚ ΜΟΣΧΑΣ 2-1 (1992)
Επίσης δεν μπόρεσα να κοιμηθώ μετά τον χαμένο τελικό με τον Μπάκα.
Στης χαρας βαλε και την ηττα-προκριση με 2-3 απο τον ΠΑΟ για το κυπελλο με το γκολ του Μιτσελ!! Και για το κλαμα προφανως το 0-1 απο τον Ιωνικο το 2005 3 αγωνιστικες πριν το τελος και ενω με νικη περναμε πρωταθλημα
έπρεπε να κρατήσεις την μπάλα ρε Ντέμη.....κρίμα
Εγώ πιστεύω ότι μετά απο αυτό το καταραμένο παιχνίδι ξεκίνησε η μεγάλη πτώση και η φθορά της ομάδας.Σαν να έμεινε η γκαντεμιά μια για πάντα.
Καμία πτώση, φθορά και γκαντεμιά δεν υπάρχει και δεν υπήρχε ποτέ. Μόνο μια σιχαμένη, αδερφίστικη γαυροπαράγκα (την οποία έχει ΞΕΣΚΙΣΕΙ ο Ντέμης με όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους και την έχει κάνει σουρωτήρι), της οποίας μεγάλο θύμα είναι ολόκληρο το Ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο η ΑΕΚ. Όσα όμως πέτσινα πρωΚταθλήματα και να πάρουν και όσες εκατοντάδες εκ. ευρώ κι αν κλέψουν, εκεί που έχει φτάσει στην Ευρώπη η ΑΕΚ και σε ημιτελικά Ευρωπαικής διοργάνωσης δε φτάνουν... ΣΥΝΕΧΕΙΑ οι gay-απόγονοι του 6ου στόλου ούτε σε εκατό ζωές ...
Πραγματικά κάποια ματς δεν πρόκειται να σβήσουν ποτέ απ' την μνήμη και απ' την κορυφή! Έτσι κι αυτό, είναι νομίζω μακράν το κορυφαίο "δράμα", μια πίκρα που δεν έσβηνε με τίποτα, τόσο για το πώς ήρθε όσο και για το πόσο μεγάλη ευκαιρία υπήρχε ακόμα και για ψηλότερα τότε! Το κλάμα ατελείωτο κι οι μέρες δεν κυλήσουν, μέχρι ο χρόνος να καταφέρει να το θάψει λίγο στο βάθος! Όπως είπαν κι άλλοι φίλοι, πολύ το κλάμα και με τον Πανθρακικό και με τον Ατρόμητο, αλλά ο υποβιβασμός ήταν κι η αρχή της... ΣΥΝΕΧΕΙΑ λύτρωσης και δεν ήταν καν απόρροια αυτών των ματς, αλλά πολλών άλλων. Και τώρα σχεδόν μπορούμε να τα ξεχάσουμε, αλλά εκείνο το ματς, εκείνη η ευκαιρία κι εκείνο το καταραμένο φινάλε πάντα θα με στοιχειώνουν :-( Νομίζω πάντα θα είναι στην κορυφή της πίκρας, όπως αντίστοιχα πάντα στο άλλο άκρο θα είναι ο Τάκαρος, που όποτε και οπουδήποτε κι αν δούμε εκείνη τη μαγική στιγμή ανατριχιάζουμε ολόκληρη και γίνεται η τρίχα (κι όχι μόνο:-) κάγκελο!!!
Ισως η χειρότερη μέρα της ζωής μου σε σχέση με την ΑΕΚ. Πολλή μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε. Εμένα μου στοιχισε μία πόρτα σπασμένη και μία κεραία κομματιασμένη. Α, ρε Ντέμη τι έχασες.....
Την ίδια αίσθηση είχα και εγώ, με απολογισμό ένα σπασμένο τραπεζάκι τραπεζαρίας με τζάμι ένα σπασμένο βάζο και μία κατσάδα από την μάνα μου διότι την τρόμαξα πολύ.
πραγματικα δεν μπορω να διαλεξω αναμεσα σε Λοκομοτιβ και Πανθρακικο αλλα θυμαμαι γκρεμιζα ολο το σπιτι επι μιση ωρα (14 χρονων) και μετα ποοοολυ κλαμα. περσυ πατησα να δω το βιντεο και ειχα μετα ολη τη μερα νευρα. Τεραστια ευκαιρια για την ΑΕΚαρα εκεινη τη χρονια να παει στον τελικο, τη Στουτγκαρδη μετα την ειχαμε! τα χω παρει παλι!
μιλάμε για πολύ κλάμα τότε ... ο πατέρας μου στη Μόσχα κι εγώ πιτσιρικάς πεσμένος στο σαλόνι του σπιτιού να κλαίω μέχρι να κοιμηθώ ...η πιο πικρή μου ανάμνηση από την ΑΕΚ στα παιδικά μου χρόνια .
Μια απο τις χειροτερες στιγμες του Ντεμη σαν παικτης της ΑΕΚ..... Οχι μονο για την χαμενη ευκαιρια αλλα ΚΥΡΙΩΣ για το λαθος που εκανε στο 91' και εκανε επιθεση ενω θα επρεπε να κρατησει την μπαλα στο σημαιακι του κορνερ και να κανει καθυστερηση..... Αν ειχε γινει κατι τετοιο η ΑΕΚαρα θα ηταν για δευτερη φορα στους 4 της Ευρωπης..... Απειρια....ενθουσιασμος και παθος καμμια φορα ειναι κακοι συμβουλοι.....
Ακόμα και τώρα που το βλέπω,μου έρχεται να σπάσω το pc!Το πρώτο μου κλάμα για την ΑΕΚ!Σε ηλικία 12-13 τοτε,το άκουγα από το ράδιο γιάτι ήμουν σε αμάξι!Παιρνάμε από ενα καφενείο στη φάση του Ντέμη και σηκώθηκε το καφενείο στον αέρα!Κοπανιόμουν στο αμάξι μόνος μου και γύρναει ο πατέρας μου και μου λεεί "Ηρέμησε,δεν το βάλατε..."(πατέρας ολυμπιακός!).Και έπειτα ακούω γκόλ για την λοκομοτιβ!....Έκλαιγα 45 λεπτά και με παρηγορούσαν γαύροι!...Μετά απο εκείνο το βράδυ,ρίζωσε η... ΣΥΝΕΧΕΙΑ αγάπη μου για αυτήν την ομάδα! ΥΓ:Γιατί ρε Κέλβιν δεν το σούταρες μόνος σου???δεν θα μάθω ποτέ..... ΥΓ2:Η ομάδα του Ντουμιτριου έπαιξε στα μάτια μου,μια από τις καλύτερες μπάλες που έχω δει!Απο κει και πέρα μας πήρε η κάτω βόλτα,με μικρές εξαιρέσεις...(προσωπική μου άποψη)
Πραγματικά η χειρότερη στιγμή μου σαν οπαδός...σφίχτηκε πάλι το στομάχι μου βλέποντας το...
Προς Sid. Τουλάχιστον εσύ έσπασες την δική σου πόρτα,εγώ που είχα βρεθεί σε φιλικό σπίτι στην Πτολεμα'ί'δα και έσπασα το τραπέζι των ανθρώπων; Για μένα η μεγαλύτερη Ευρωπα'ι'κή ευκαιρία μας,με πονάει ακόμα.
Τωρα που μου το θυμισατε, παλι μου κοπηκαν τα ποδια. Και δεν ειναι οτι φαγαμε το γκολ στο 90. Ειναι η απιστευτη ευκαιρια λιγο πιο πριν. Κριμα, πολυ κριμα. Η χειροτερη ισως μερα μου ως φιλαθλος της ΑΕΚ. Καποιοι θα πουν για τη μερα του υποβιβασμου, αλλα εκεινη αποδειχθηκε μερα λυτρωσης, ενω ο υποβιβασμος δεν ηρθε σε μια μερα αλλα μετα απο πολλες μαυρες μερες.
Ειναι η πρωτη απο τις δυο φορες σε ολη μου την ζωη που εκλαψα για την ΑΕΚ.Η δευτερη ηταν την αποφραδα μερα του υποβιβασμου. Σε εκεινο το παιχνιδι με την Λοκομοτιβ ημουν 18 χρονων και δεν θα το ξεχασω ποτε.Μιλαμε για πολλα νευρα...
Προσωπικά μετά τον μαύρο Απρίλη του 13 η δεύτερη μεγαλύτερη αποτυχία-απογοήτευση..Ματς που δεν χωνευόταν με τίποτα..Στον ημιτελικό η Λοκομοτίβ είχε κληρωθεί με την Στουτγκάρδη, ομάδα που μπορούσε να περάσει η ΑΕΚ.Δεν θα ξεχάσω ποτέ όχι μόνο την τεράστια ευκαιρία του Ντέμη αλλά & 1-2 λεπτά νωρίτερα σε μία αντεπίθεση αντί να κρατήσει την μπάλλα στην γωνία της επίθεσης της Λοκομοτίβ να ροκανίσει χρόνο έκανε μία σέντρα άκυρη & απογοητευτική..Μεγάλο κρίμα,ευκαιρίες... ΣΥΝΕΧΕΙΑ παρόμοιες δεν σου δίνονται στην Ευρώπη..
Είναι για εμένα η χειρότερη ΑΕΚτζίδικη μου στιγμή. Πραγματική μαχαιριά στην καρδιά. Την ξεπέρασα με την κατάκτηση του Κυπέλλου ΣΑΠΟΡΤΑ δύο χρόνια αργότερα. Τι να πω; Τελεία και παύλα ΑΕΚ είσαι... χαρά Θεού
ημουν εκει σε αυτο το παιχνιδι ειχε -8 και εμεις χορευαμε γυμνοι αχχχχχχ ρε ΑΕΚΑΡΑ μου οσο με πληγωνεις τοσο με πορωνεις