Quantcast
NEWS
0 ΣΧΟΛΙΑ
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

Τα γενέθλια του κινούμενου Γούντστοκ

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα κλείνει στις 30 Οκτωβρίου 2009 τα 49 χρόνια ζωής


Νέα Στοιχηματική
Μοναδικές Προσφορές* Γνωριμίας ELA όπως είσαι
*Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Ο αλιαετός ο λευκοκέφαλος είναι το «ιερό» ζώο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο αετός, γενικώς, πάσχει από δυσοσμία του στόματος, ενώ οι Αμερικανοί, αφού γεννάνε τα κοκόρια τους στην υλοτομία και τις άλλες, εχθρικές προς τη φύση, επιχειρήσεις, τείνουν προς το να τον οδηγήσουν σε εξαφάνιση. Πολύ περίεργο, αφού ως λαός έχει μια τάση προς την ειδωλολατρία και τις αφηρημένες έννοιες.

Η αγελάδα είναι το ιερό ζώο της Ινδίας. Στη χώρα τη λάτρευαν επειδή τους έδινε γάλα και κρέας και, μέσω μίας εντελώς διεστραμμένης συνωμοσίας, κάποιοι θεώρησαν ότι, αφού είναι ιερή, είναι σωστό να μην την αγγίζουν. Έτσι, οι περισσότεροι Ινδοί λιμοκτονούν και οι αγελάδες είναι τόσες πολλές που, αν τις έβαζες τη μία πάνω στην άλλη, θα είχαν διανύσει μεγαλύτερη απόσταση προς τον ουρανό από ταξίδι δύο ημερών ενός διαστημόπλοιου.

Στην Αργεντινή λατρεύουν τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Επίσης, θεωρούν ενσωματωμένες στο γονιδιακό σπείρωμά τους, τις μπαλάντες. Για αυτό λατρεύουν και τον Κάρλος Γαρδέλ. Και επειδή υπάρχει η συναίσθηση του συνδέσμου με το ποδόσφαιρο, ο Μαραντόνα είναι το προσωποποιημένο τάνγκο, τόσο παχύ, τόσο βαθύ, ερωτικό, δέσμιο με τα κτηνώδη ένστικτα, ένα έμβλημα αρχοντιάς και σύμβολο διαμαρτυρίας. Αλλά επειδή, πάλι, είναι εκείνοι που είναι, με τις δυσκολίες της ζωής τους και την ακαταμάχητη ανθρώπινη ήττα που προστάζει ότι, για να διαποτίζεσαι με χαρά, πρέπει να παίρνεις σημάδια από το παρόν και δεν μπορείς να μένεις προσκολλημένος στο παρελθόν, στο δίλημμα η απάντηση είναι «Εθνική Αργεντινής». Για την ακρίβεια, ήταν. Ήταν.

Αν το ποδόσφαιρο ήθελε να ληφθούν δίκαιες αποφάσεις για λογαριασμό του, θα δημιουργούσε ένα συμβούλιο. Και το πρώτο πράγμα που θα έκανε, θα ήταν να τον μεταφέρει σε έναν κλειστό χώρο, ιδανικό κλιματικά, ώστε να γυρίσει τη «Μελωδία της Ευτυχίας» παρέα με τους ποδοσφαιριστές, που θα φόραγαν καλτσόν και παπούτσια μπαλέτου. Αλλά έτσι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα ήταν καθόλου ένδοξη επέτειος τα 49 χρόνια από τότε που βγήκε από τη νερουλή κοιλιά της μητέρας του ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Και, πιθανότατα, τα αφιερώματα για τη γέννησή του θα τα έκαναν κριτικοί χορού. Αλλά αν το συμβούλιο αποφάσιζε για το ποδόσφαιρο, θα είχε ιδρύσει την επιτροπή έρευνας για το ιδανικό σωματότυπο. Και ο Μαραντόνα δεν θα γινόταν παίκτης. Το συμβούλιο, επίσης, θα αφαιρούσε κάθε άγραφη και άτυπη σύνδεση με τον πόλεμο και τον έρωτα. Έτσι, η σκηνή που μέσα στο «Μπομπονέρα» ο «Πελούσα» κλωτσάει μία τεράστια στρογγυλή γη, κάνοντας τακουνάκια και δίνοντας στην κάμερα την τροφή της, θα συνιστούσε, απλώς, ένα νούμερο σε τσίρκο. Αλλά τώρα ξέρεις. Στον «Τελευταίο Δικτάτορα», το 1940, ο Τσάρλι Τσάπλιν μιμείται τον Χίτλερ χορεύοντας βαλς με μία εξίσου μεγάλη γη, πετώντας την στον αέρα και πιάνοντάς την ξανά. Και όσο κυνικός και να είσαι, δεν θα μπορούσες παρά να δεχθείς, βλέποντας και την ιστορία, ότι εκείνη η επίδειξη στον ναό της Μπόκα Τζούνιορς, με τα χαμίνια να κοιτάζουν μέσα στο γήπεδο σαν στυγνοί ηδονοβλεψίες το είδωλό τους να τους αποστέλλει μεταλλικά φιλιά, πόση συγγένεια έχουν οι δύο ιστορίες και πόσο διεστραμμένο μπορεί να γίνει μερικές φορές το διαφυλετικό παιχνίδι. Εξαρχής, με την παρουσία του Ντιεγκίτο στο γήπεδο, έχει γίνει.

Ναρκωτικά στη Βαρκελώνη, αρχηγικές αποφάσεις δίκη τύραννου στο Μεξικό, διχασμός στην Ιταλία, ναρκωτικά στη Νάπολι, αναβολικά στη Νέα Υόρκη, το τατουάζ του Τσε και η φιλία με τον Κάστρο, οι επιθέσεις στους προέδρους της ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ, ένα σπασμένο πόδι ενθύμιο από τον Άντονι Γκοϊκοετσέα, τον χασάπη του Μπιλμπάο, ξύλο πυξ λαξ στον τελικό του Κόπα Ντελ Ρέι με την Ατλέτικο Μαδρίτης, η απογείωση της Νάπολι και του ιταλικού νότου, ο επαναστάτης, οι βαπτίσεις παιδιών με το όνομα Ντιέγκο, η κόντρα με τον Πελέ, ο οχετός του στο Μοντεβιδέο και οι καθ' όλα άκομψες χειρονομίες προς τους δημοσιογράφους, το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Κουστουρίτσα «Μαραντόνα», που κοσμεί το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, γυναίκες παντού, εξώγαμα, κλινικές και στοιχήματα για το αν θα τη βγάλει καθαρή, λιτανείες στο όνομά του. Ζει ακόμα ο άνθρωπος Γούντστοκ, ο χλωρός μες στη φωτιά, όπως γράφει στο Άξιον Εστί ο Οδυσσέας Ελύτης. Είναι ετών 49 και ένας ροκ σταρ άνευ προηγουμένου, ένα λυσσασμένο και οργισμένο είδωλο, που σου δίνει την αίσθηση, ώρες ώρες, ότι παλεύει με τη σκιά του. Τούτο το κινούμενο Γούντστοκ θα ήταν ένας γραφικός βλαξ, αν δεν ήταν ο Μαραντόνα.

Από τις 30 Οκτωβρίου του 1960 έχουν περάσει 49 χρόνια. Το τάνγκο έχει γίνει μία λέξη που έκρυβε μέσα της και στην κινησιολογία του χορού μαγικά στοιχεία, απροσδόκητες δυνάμεις μπορεί να κουβαλά καμιά φορά το πούπουλο. Τόσο εκείνη η λέξη, όμως, όσο και η μαγεία, έχουν φθαρεί από την υπερβολική χρήση. Ο Μαραντόνα δεν ήταν ποτέ κάτι λιγότερο από υπερβολικός, αλλά έπεσε στη μαρμίτα της ενέργειας, όταν ήταν πιτσιρικάς. Ο χαρακτήρας του θα ήταν εντελώς άβολος και όσοι γνωστοί μας μπορεί να φέρνουν προς εκείνον, είναι απλώς άνθρωποι που δεν θα θέλαμε να κάνουμε παρέα. Το τελευταίο ανοσιούργημά του, στη συνέντευξη Τύπου μετά την πρόκριση της Αργεντινής στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, γεννά θυμηδία. Σύμφωνοι. Αλλά σκεφτείτε: τι θα είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο χωρίς τον Ντιέγκο, που τον επόμενο Ιούνιο θα καλύπτει ένα φάσμα 32 ετών όσον αφορά στην ιστορία της «αλμπιτσελέστε» στα Παγκόσμια Κύπελλα, είτε ήταν είτε δεν ήταν εκεί; Το 1978 το ζήτημα ήταν γιατί δεν τον πήρε ο Μενότι στην αποστολή, το 1982 κλώτσησε στους όρχεις τον Μπατίστα και αποβλήθηκε στο παιχνίδι με τη Βραζιλία, το 1986 ήταν ο επίγειος θεός του Μεξικού, το 1990 δίχασε τη Νάπολι στον ημιτελικό με την οικοδέσποινα Ιταλία, το 1994 στελέχωσε την αποστολή της Αργεντινής και πιάστηκε ντοπέ, βάλλοντας κατά πάντων, το 1998 νόμιζαν ότι βρήκαν τον διάδοχό του όταν ο Ορτέγκα κουτούλησε τον Φαν ντερ Σαρ και το 2002 και το 2006 επιστράτευσαν μάγισσες, για να ξορκίσουν την κατάρα του. Τώρα, ως προπονητής, θα παίξει τον δικό του ρόλο το 2010, είτε είναι ομοσπονδιακός ή όχι. Αν κάθεται, θα είναι η χαρά των τηλεοπτικών δικτύων, που θα στήσουν μία κάμερα στον πάγκο και σε κάθε ματς της «αλμπιτσελέστε» θα αναλύουν καρέ καρέ τις αντιδράσεις, κάνοντας χορταστικά αφιερώματα. Αν όχι, θα είναι εκείνος που «οδήγησε» την Αργεντινή στο Μουντιάλ. Και, δυστυχώς για τον νέο τεχνικό, η ζωντανή αντιπολίτευση.

 




Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:


ΣΧΟΛΙΑ
ΣΧΟΛΙΟΣΟΥ
ΕΠΟΜΕΝΟ