Δεν ήμουν στο Καραϊσκάκη. Ημουν εκδρομή. Οχι βέβαια με την ΑΕΚ αλλά με το εργοστάσιο που δούλευαν οι γονείς μου. Υπήρχαν και τέτοια εργοστάσια τότε. Που ο εργοστασιάρχης επειδή πήρε την εργάτρια ο ύπνος από την κούραση πάνω στο μηχάνημα, πήγε της πέρασε την κλωστή όπως έπρεπε για να μην γίνει ζημιά και μετά την ξύπνησε γλυκά με χαμόγελο. Αληθινή ιστορία, η μάνα μου ήταν η εργάτρια. Και διοργάνωνε και εκδρομές το εργοστάσιο. Για ευτυχισμένες Κυριακές. Δεν ήταν στην Σουηδία. Σε μια κλωστουφαντουργία στη Νέα Ιωνία την όποια έφτιαξε ένας πρόσφυγας μετά την καταστροφή και έδωσε δουλειά σε εκατοντάδες ανθρώπους που ήρθαν μαζί του διωγμένοι. Ξέφυγα λίγο αλλά μάλλον κολλάει πολύ με το θέμα η ιστοριούλα αυτή. Γιατί κάτι από τον παλιό καιρό που οι άνθρωποι ήταν λίγο πιο... άνθρωποι αν και πολύ πιο φτωχοί έχει αυτή η ομάδα που μας έκανε να κλάψουμε χθες από χαρά. Εκδρομή με το εργοστάσιο ήμασταν λοιπόν την προηγούμενη φορά που η ΑΕΚ έκανε νταμπλ και πολύ είχα κλάψει από στεναχώρια που άκουσα τον τελικό και την νίκη με 2-0 από το ραδιόφωνο και δεν το είδα από την τηλεόραση. Αυτή την φορά έκλαψα στον ΟΤΕ TV που τότε ήταν σκέτος ΟΤΕ, ήταν η μοναδική τηλεφωνία και στα χωριά είχε τηλέφωνο μόνο το καφενείο. Μια ΑΕΚ από τα παλιά. Ετσι είναι αυτή η ΑΕΚ, αυτή παρέα, οι μάγκες όπως τους έχουμε καθιερώσει να τους λέμε. Μια υπέροχη ομάδα, επαγγελματική στο γήπεδο και ερασιτεχνική στην ψυχή. Σαν κι εκείνη του 78 που στον ημιτελικό είχε βάλει έξι στον Ολυμπιακό και κάτι μήνες μετά έβαλε έξι και στην Πόρτο. Ηρθε το νταμπλ λοιπόν. Και το επόμενο δεν θα αργήσει τόσο. Είναι δέσμευση. Δεν μπορώ παρά να αφιερώσω το μικρό μερίδιο που μου αναλογεί όπως σε όλους τους Ενωσίτες στην ORIGINAL διοίκηση που την επόμενη Κυριακή αποχαιρετά μετά από πέντε χρόνια το σωματείο και παραδίδει σε μια άλλη διοίκηση που θα πάει την ΑΕΚ πολύ ψηλότερα. Και λίγο πιο ειδικά στον Νίκο Πλούμπη που παραλίγο να δώσει και την ζωή του για αυτή την ομάδα, όλα τα άλλα τα έδωσε, , τον Γιωργάκη από τον Πειραιά που έφερε γούρι, τον Λεωνίδα Βασιλόπουλο, τον Βασίλη Τόγελο και βέβαια τον Αρχηγό. Δεν πήγαν όλα χαμένα κι ας μην έγιναν όλα σωστά. Αυτή η ομάδα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Και τα καλύτερα έρχονται. Και για την ΑΕΚ και για την Οικογένεια. Που είναι δεδομένο πως πάντα θα υποστηρίζει πολύ καλύτερα την ΑΕΚ από ότι διοικεί.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕ ΑΦΗΣΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ...ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΗ Ν.ΙΩΝΙΑ (ΠΕΥΚΑΚΙΑ), ΑΠΛΗ ΟΙΚΟΓ. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ... Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ "ΕΦΥΓΕ" ΠΡΙΝ 18 ΜΗΝΕΣ, ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΚΑΤΑΣΧΕΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ EFG EUROBANK ΚΑΙ ΕΓΩ ΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΣΥΝΘΗΚΕΣ SOS...ΣΗΜΕΡΑ ΠΛΕΟΝ... ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ 6-1, ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΟ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟ ΤΗΣ Ν.Φ. ΜΕ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΤΟΝ ΚΟΚΟ (ΓΕΩΡΓΑΜΛΗ) ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ -ΤΟΝ ΣΥΓΧΩΡΕΜΕΝΟ- ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑΔΑΚΗ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, ΚΑΝΑΜΕ ΜΑΖΙ ΚΟΠΑΝΑ...ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ... ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΜΑΤΣ... ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ, ΜΕΣΑ ΣΕ ΞΕΦΡΕΝΟΥΣ ΠΑΝΥΓΥΡΙΣΜΟΥΣ ΦΩΝΑΖΑ: "6" Ο ΓΑΥΡΟΣ!-"6" Ο ΓΑΥΡΟΣ!!! ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, Α΄ ΩΡΑ ΕΙΧΑΜΕ ΑΡΧΑΙΑ...ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕΣΑ Ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ (ΤΣΙΜΝΑΔΗΣ-ΚΑΛΗ ΤΟΥ ΩΡΑ) ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: "ΑΛΛΗ ΦΟΡΑ, ΑΝ ΣΕ ΑΚΟΥΣΩ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΑΠΟΒΑΛΛΩ...!!! ΕΜΕΙΝΑ...ΓΙΑ ΛΙΓΟ, ΑΛΛΑ ΒΡΗΚΑ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑ: "ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ, ΘΑ ΦΑΤΕ "7"!!! ΠΡΑΓΜΑΤΙ: ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ, ΔΕΝ ΕΦΑΓΑΝ -ΑΠΛΑ- "7" ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΣΤΟ ΜΠΑΡΑΖ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ...ΤΟΣΟ ΣΙΓΟΥΡΗ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΞΕΥΤΙΛΑ! ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ, ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΤΕΤΟΙΑ ΟΜΑΔΑΡΑ ΕΙΧΑΜΕ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ...ΟΥΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΞΟΥΝ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ... ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΤΙΓΡΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΕΚ-ΑΕΚΑΡΑ! ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΓΚΕΣ, ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΧΑΡΕΣ! ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ!!!
Έξοχος.Τα συγχαρητήρια μου στον Κέτσε για τη γοητευτική βόλτα "πάνε έλα" με το παρελθόν, με τη κλωστουφαντουργία της Νέας Ιωνίας (η μεγαλύτερη Αεκομάνα ως γνωστόν), με Μαύρο και Μπάγεβιτς του 78, μέχρι τη ψυχή του Μπακαούκα και των άλλων παιδιών. Μπράβο.