Παρέμβαση Τάκη Κανελλόπουλου για την ΑΕΚ

Ο Τάκης Κανελλόπουλος έστειλε στο αεκ365 την παρακάτω γραπτή δήλωση:

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ  ΤΗΣ ΑΕΚ

Είναι ολοφάνερο, ότι στο σημερινό διαλυμένο ελληνικό πρωτάθλημα, η ΑΕΚ πρέπει να κινηθεί για την άμεση σωτηρία της και μετέπειτα ανάκαμψη της με ρεαλισμό, εντιμότητα και σχεδιασμό σε βάθος 2-3 ετών, μέχρι να αποκτήσει ξανά ενδιαφέρον το πρωτάθλημα. Θ΄ αναφερθώ σ' αυτό λίγο αργότερα.

Θέλω πρώτα να σταθώ στην πιο μακροχρόνια και βιώσιμη λύση για την ομάδα μας. Γνωρίζω ότι η πρόταση που περιγράφω παρακάτω δεν αποτελεί άμεση λύση για την ιδιάζουσα κατάσταση που βρίσκεται η ΑΕΚ. Μπορεί όμως να μπουν οι βάσεις ώστε, ο σπόρος της συγκεκριμένης πρότασης να αποφέρει καρπούς στο μέλλον. Η λύση βρίσκεται μέσα από την ενεργοποίηση όλων μας. Θα σας φανεί ίσως παράξενο να διαβάσετε κάτι τέτοιο από μένα αλλά, η ΑΕΚ εντελώς εσφαλμένα λέγεται ότι είναι επιχείρηση και, η συμμετοχή σε αυτήν επένδυση. Μια επιχείρηση έχει πρωταρχικό σκοπό το κέρδος. Η ΑΕΚ αντίθετα, είτε λέγεται ΠΑΕ, ΚΑΕ ή Ερασιτεχνική, έχει πρωταρχικό σκοπό την αγωνιστική επιτυχία και χρησιμοποιεί τα έσοδα της για να φτάσει σ' αυτήν. Οσο περισσότερα έσοδα έχει, τόσο περισσότερα έξοδα μπορεί να έχει για να φτάσει όλο και πιο κοντά στο σκοπό της. Αρα, το χρήμα είναι το μέσον και όχι ο σκοπός.

Η έννοια της επένδυσης εμπεριέχει την επιστροφή περισσότερων χρημάτων στο μέλλον από αυτά που καταβάλει κανείς σήμερα. Αρα, προϋποθέτει ότι ο «επενδυτής» θα φύγει με περισσότερα χρήματα από αυτά που θα βάλει. Όμως, πως μπορεί κανείς να αποβλέπει σε κέρδος από ποδοσφαιρική ομάδα όταν 9 στις 10 ομάδες παγκοσμίως χάνουν χρήματα; Οι ομάδες, ακόμα κι αν προσωρινά βγάλουν κέρδος, είναι «καταδικασμένες», ιδίως στην Ελλάδα, να το ξοδέψουν σε μεταγραφές για να βελτιωθούν. Δεν επιστρέφουν το κέρδος στον ιδιοκτήτη. Οποιοσδήποτε φερόμενος ως επενδυτής ή κοροϊδεύει τον κόσμο ή τον εαυτό του. Η θα κλέψει αφού έχει προηγουμένως «παραμυθιάσει» τον κόσμο ή, θα χάσει χρήματα από λάθος του. Το θέμα είναι ο κόσμος επιτέλους να καταλάβει ότι φαινόμενα Σκλαβενίτη, Ξενιάδη ή Petit Chateau δεν αποτελούν σωτήρες ως μάνα εξ' ουρανού. Χορτάσαμε πλέον... Γιατί, αν πιστεύει κανείς επενδυτές «δώρα φέροντες», θα καταλάβει εκ των υστέρων ότι δεν ήταν τίποτα άλλο από ανθρώπους που έκλεψαν το ταμείο της ομάδας (π.χ. Ψωμιάδης). Οι άνθρωποι της δεύτερης κατηγορίας, οι οποίοι χάνουν χρήματα εν γνώση τους, όπως εμείς του 2004, δεν πρόκειται να βρεθούν λόγω της οικονομικής κατάστασης.

Η ΑΕΚ μοιάζει πολύ περισσότερο με μια κοινωνική οργάνωση που παράγει πολιτισμό (αντίστοιχο με αυτόν που υπάρχει στην γενικότερη κοινωνία). Επομένως, ο τρόπος που πρέπει να διοικείται πρέπει να μοιάζει με κάποιες από αυτές τις οργανώσεις και να αντιπροσωπεύει, ει δυνατόν, όλα τα μέλη της. Αν θέλει όμως να καθιστά περήφανα τα μέλη της, πρέπει να αποτελεί και σωστό παράδειγμα για την κοινωνία. Σήμερα, με την χρεωκοπία ή το Πρωτοδικείο ενόψει, πιστεύω ότι, πιο πολύ από ποτέ, ήρθε η ώρα η ΑΕΚ να σχεδιάσει το επόμενο βήμα της. Αλλωστε, πρώτη η ΑΕΚ έκανε την κίνηση να εξελιχθεί από μοναρχία (ένας ιδιοκτήτης), σε ολιγαρχία (πολυμετοχικότητα). Πιστεύω μπορεί να ξεφύγει από το σημερινό αδιέξοδο και να εξελιχθεί σε δημοκρατία, ζητώντας την ενεργή συμμετοχή της βάσης της, των φιλάθλων της.

Εξάλλου, λόγω της γενικότερης κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα αλλά, και τις επιταγές της UEFA σχετικά με το Financial Fair Play (κάθε ομάδα θα μπορεί να ξοδεύει όσα εισπράττει), η αναγκαιότητα της «συμμετοχικότητας» έχει καταστεί μονόδρομος. Ενας μονόδρομος ωστόσο, δημιουργικός και αναπτυξιακός εφόσον οργανωθεί σωστά. Ενας μονόδρομος που θ' αποτελέσει πλεονέκτημα για όποιες ομάδες τον αντιληφθούν και τον ακολουθήσουν γρηγορότερα από τις άλλες.

Η «συμμετοχικότητα» σκοπεύει στην ενεργοποίηση των φιλάθλων για να πλάσσουν το μέλλον της ομάδας τους. Προτρέπει να έρθουν πιο κοντά στις αποφάσεις με την δύναμη της ψήφου τους. Τους καλεί να γίνουν συνυπεύθυνοι και όχι επικριτές. Τους ζητά να σηκωθούν από τον καναπέ τους και να προσπαθήσουν για ένα καλύτερο αύριο για κάτι που όλοι αγαπούν. Στις πολλές επιτυχημένες περιπτώσεις εφαρμογής αυτής της ιδέας στο εξωτερικό, η ανταπόκριση χιλιάδων φιλάθλων έχει οδηγήσει σε πολλαπλά οφέλη για τις ομάδες, όχι μόνο οικονομικά αλλά, κυρίως στην βελτίωση της «ατμόσφαιρας» γύρω από την ομάδα, η οποία με την σειρά της συμβάλλει καθοριστικά στην πορεία εντός αγωνιστικού χώρου.

Οι βασικές αρχές της «συμμετοχικότητας» είναι κατά την γνώμη μου οι παρακάτω. Πιστεύω ότι μπορούν να οδηγήσουν σε μαζικότερη και ουσιαστικότερη συμμετοχή των ενωσιτών στις αποφάσεις, διασφαλίζοντας παράλληλα την ορθή διακυβέρνηση του εγχειρήματος. Συγκεκριμένα:

• Δικαίωμα μίας και μόνο ψήφου για όλα τα μέλη/μετόχους ούτως ώστε να διασφαλίζεται η ισχύς και η βούληση της πλειοψηφίας των συμμετεχόντων. Ολα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου να εκλέγονται βάση αυτής της αρχής με προκαθορισμένη 4ετή θητεία.
• Πλειοψηφική συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο των ΠΑΕ και ΚΑΕ. Κάτι τέτοιο φαντάζει εύκολο δεδομένης της εκφρασμένης βούλησης των σημερινών ιδιοκτητών να πάψουν να είναι. Μόνο ελέγχοντας την πλειοψηφία, η πλατιά μάζα των ενωσιτών θα νοιώσει ότι μπορεί να εκλέξει τις διοικήσεις των ομάδων και να συμμετέχει στις σημαντικές αποφάσεις. Η πεποίθηση του ότι «μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά» είναι προϋπόθεση για την προσέλκυση πολλών χιλιάδων φιλάθλων στο εγχείρημα.
• Σαφής διάκριση μεταξύ μελών του Δ.Σ. της «συμμετοχικότητας» και εκτελεστικών μελών του Δ.Σ. της ΠΑΕ και ΚΑΕ. Τα μέλη της θα είναι ουσιαστικά ιδιοκτήτες και ο ρόλος τους είναι να δίνουν την στρατηγική κατεύθυνση αλλά όχι να ασκούν καθημερινή διοίκηση στην ΠΑΕ και ΚΑΕ. Ο Πρόεδρος, ο Διευθύνων Σύμβουλος και τα στελέχη της ΠΑΕ και ΚΑΕ να υλοποιούν τις αποφάσεις αλλά να υπόκεινται στον έλεγχο της «συμμετοχικότητας».
• Δημιουργία Ανεξάρτητης Ελεγκτικής Επιτροπής, η οποία αποτελεί προϋπόθεση ουσιαστικού ελέγχου αλλά και ορθής ενημέρωσης των φιλάθλων. Tα μέλη της πρέπει να είναι τεχνοκρατικά καταρτισμένα, να εκλέγονται και να αμοίβονται από την «συμμετοχικότητα». Μόνο όταν δεν αμοίβονται και αναφέρονται στην εκάστοτε Διοίκηση της ΠΑΕ και ΚΑΕ, μπορούν πραγματικά να παράγουν αμερόληπτα και χρήσιμα συμπεράσματα.
• Καταστατική απαγόρευση δημιουργίας οικονομικού ελλείμματος σύμφωνα με τις επιταγές της UEFA (Financial Fair Play) για όλα τα τμήματα/αθλήματα.
• Μηχανισμό παρακολούθησης του συμφωνημένου προϋπολογισμού των ομάδων ώστε, σε περίπτωση αποκλίσεων να καλείται η Διοίκηση της ΠΑΕ ή ΚΑΕ να καλύψει το έλλειμμα άμεσα ή να κηρύσσεται έκπτωτη.
• Οικοδόμηση συνεργασίας με την Ερασιτεχνική με απώτερο σκοπό την συνένωση δυνάμεων στο μέλλον.
• Δημιουργία Κλάδου Πολιτισμού για την ανάδειξη της διαφορετικότητας του να είναι κανείς ΑΕΚ. Εν μέσω τεράστιου ελλείμματος πολιτισμού στην κοινωνία μας, μια τέτοια πρωτοβουλία υπό την ηγεσία διαπρεπών ενωσιτών του χώρου, θα είχε πάρα πολλά να προσφέρει σε όλους.

Τέσσερις προϋποθέσεις υπάρχουν για να υλοποιηθεί επιτυχώς αυτή η προσπάθεια: α) η πίστη ότι μπορεί να εφαρμοστεί, β) η δημιουργία ηγετικής ομάδας που να εμπνέει όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια της ΑΕΚ, γ) να σκοτώσει μέσα του ο ΑΕΚτζής το παραμύθι του οποιουδήποτε Μεσσία και δ) να καταλάβει ότι αν δεν συμμετέχει σε κάτι που αγαπάει (αλλά απλώς συνεχίζει να κρίνει) θα ζήσει πολύ χειρότερες μέρες.

Εάν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης για την ΑΕΚ, όπως γίνεται επιτυχώς στην Μπαρτσελόνα, την Ρεάλ Μαδρίτης και τόσες άλλες ομάδες, θα αποκτήσουμε μόνιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έναντι των κυρίων ανταγωνιστών μας. Αλλωστε, ο ΠΑΟ μόλις τώρα αρχίζει τον κύκλο των δικών του «πριγκηπόπουλων» ενώ, ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει την διαδικασία αυτή την χρονιά που δεν θα εισπράξει τα €30 εκ. από το Champions League, και ίσως και νωρίτερα. Είναι βέβαιο ότι οι δύο ομάδες αυτές θα ταλαιπωρηθούν για πολλά χρόνια από τους δικούς τους «σωτήρες». Η ΑΕΚ όμως, θα βρίσκεται ένα βήμα μπροστά.

Πως θα μπορούσε όμως αυτή η ιδέα να γίνει πράξη; Εδώ που έχουμε φτάσει, πιστεύω ότι δύσκολα μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος που να μας ενώσει καθώς, όλοι όσοι έχουμε ασχοληθεί με την ΑΕΚ έχουμε τραυματισμένη εικόνα. Μόνο μια πολυσυλλεκτική ηγετική ομάδα, κυρίως νέων άφθαρτων προσώπων, θα μπορούσε να παίξει αυτό τον ρόλο, με σκοπό να δημιουργήσει το νέο μοντέλο διακυβέρνησης της. Πιστεύω ότι η ιδέα της «Μεγάλης Βρετανίας» του κ. Τροχανά θα μπορούσε να ήταν μια σωστή αρχή. Δυστυχώς, σκοτώθηκε εν τη γενέσει της με την απουσία ορισμένων προσκεκλημένων.  Ετσι, η ΑΕΚ επέστρεψε στην καθοδική της πορεία.

Δυστυχώς, φαντάζει δύσκολο να συγκροτηθεί αυτή η ομάδα «στρατηγικού σχεδιασμού» λόγω αντιλήψεων και συμπεριφορών ορισμένων. Ωστόσο, όποιοι άνθρωποι αναλάβουν την διοίκηση της ομάδας οφείλουν να πουν ορισμένες αλήθειες:

1. Οσο μια ομάδα, ο Ολυμπιακός εν προκειμένω, «επιχορηγείται» με €30 εκ ετησίως λόγω συμμετοχής στο CL, δεν θα υπάρχει ανταγωνισμός (και ενδιαφέρον) στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ενδεικτικά, η ΑΕΚ είχε λιγότερα από €15 εκ συνολικά έσοδα πέρσι ενώ, ο Ολυμπιακός €67 εκ. Οι μικρότερες ομάδες είχαν μονοψήφιους αριθμούς. Το καλό scouting δύσκολα καλύπτει τέτοιες οικονομικές διαφορές.

2. Κανένας ΑΕΚτζής ή ομάδα ΑΕΚτζήδων δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να καλύπτει ετησίως τα €30 εκ της ευρωπαϊκής επιχορήγησης του Ολυμπιακού. Δυστυχώς, η επιδειξιομανία πολλών Ελλήνων στο παρελθόν, έχει δημιουργήσει την εσφαλμένη εντύπωση στο φίλαθλο κοινό ότι «€20-30 εκ είναι αστείο ποσό»...

3. Οσο συνεχίζεται η αποδυνάμωση των ελληνικών ομάδων, θα παίρνουν λιγότερους βαθμούς στην Ευρώπη και θα διολισθαίνει η ειδική βαθμολογία της χώρας. Νομοτελειακά, μετά από 2-3 χρόνια, ο Ολυμπιακός δεν θα μπει απευθείας σε ομίλους του CL και τελικά θ' αποκλειστεί χωρίς να εισπράξει τα €30 εκ. Θυμίζω ότι την μοναδική φορά που συνέβη αυτό τα τελευταία 15 χρόνια (αποκλεισμός από Ανόρθωση), ο Ολυμπιακός κατέληξε 5^ος στο ελληνικό πρωτάθλημα και αποχώρησε ο Σ. Κόκκαλης, αφήνοντας πάνω από €100 εκ. σε υποχρεώσεις στον Β. Μαρινάκη.

Ουσιαστικά, αργά ή γρήγορα, το πρωτάθλημα μας θα καταστεί ξανά ανταγωνιστικό με την διαγραφή αυτής της ευρωπαϊκής αδικίας, λόγω αγωνιστικής αδυναμίας των ελληνικών ομάδων. Τι ειρωνεία!! Ακόμα μεγαλύτερη ειρωνεία είναι μέχρι σήμερα να πασχίζουν όλες οι ελληνικές ομάδες για βαθμούς στην Ευρώπη, και το 90%+ των χρημάτων να τα εισπράττει μια. Η τραγικότερη όμως ειρωνεία είναι να αλλοιώνεται  ο ανταγωνισμός στο ελληνικό πρωτάθλημα με την ευρωπαϊκή επιχορήγηση μιας ομάδας, η οποία σχεδόν κάθε χρόνο (12 από τα 15 χρόνια) αποκλείεται από τον πρώτο γύρο του CL. Σε τι αποσκοπεί αυτό το status quo; Πάντως όχι στην επάξια εκπροσώπηση του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. Μάλλον στην εδραίωση του «πρώτου στο (όλο και φτωχότερο) χωριό».

Κατά την γνώμη μου, η διοίκηση της ΑΕΚ οφείλει να τονίσει αυτή τη στρέβλωση και να ζητήσει - μαζί με τις άλλες 14 πληττόμενες ομάδες - να μοιράζονται τα χρήματα του CL σε όλες τις ομάδες (όπως γίνεται π.χ. με τα τηλεοπτικά δικαιώματα). Σκοπός αυτής της κίνησης, η οποία αναγνωρίζει το όφελος του ανταγωνισμού για όλους (ακόμα και του Ολυμπιακού μακροπρόθεσμα), θα είναι να μικρύνει την οικονομική ψαλίδα των ομάδων και ν' ανέβει το ενδιαφέρον των φιλάθλων και τα έσοδα των ΠΑΕ συνολικά.

Στην Ελλάδα όμως, πολλές ομάδες, αδυνατώντας να δουν το συμφέρον τους λόγω δεσμών που συνάπτουν με την εκάστοτε ισχυρή ΠΑΕ, ενδέχεται να καταψηφίσουν το αυτονόητο και να παραμείνει το status quo. Ετσι, η διοίκηση της ΑΕΚ θα πρέπει παράλληλα να δουλεύει για το εξής ενδεχόμενο. Την στιγμή, που σε 2-3 χρόνια, ο Ολυμπιακός θα περάσει στην περίοδο της απότομης λιτότητας χωρίς CL. Αυτό μπορεί να το πράξει επενδύοντας (με πολύ λίγα χρήματα πλέον) σε νέα υποσχόμενα παιδιά, τα οποία θα είναι έτοιμα να πρωταγωνιστήσουν σε ένα πιο ισότιμο πρωτάθλημα σε 2-3 χρόνια. Πιστεύω ότι αυτό το πλάνο θα το αγκάλιαζαν οι ΑΕΚτζήδες, εντός σημερινών συνθηκών, αρκεί να το επικοινωνούσε σωστά η διοίκηση και να το εφάρμοζε με ικανούς ανθρώπους.

Προσωπικά, θα είμαι παρών (όπως στο παρελθόν) σε οποιοδήποτε κάλεσμα για διάλογο για το καλό της ΑΕΚ και είμαι διαθέσιμος να συμμετέχω σε μια προσπάθεια προς την κατεύθυνση που περιέγραψα. Όμως, όπως έχω δηλώσει στο παρελθόν, αποκλείω την εμπλοκή μου με τα διοικητικά της ΑΕΚ όσο, α) το Κράτος και η κοινωνία επιτρέπουν να επικρατεί η νοοτροπία «επιφανών» παραγόντων, οι οποίοι προσπαθούν ν' αποκτήσουν εύνοια για τις ομάδες τους και αντιλαμβάνονται τον αθλητισμό ως βήμα για προκλητική και χυδαία επίδειξη δύναμης, τραμπουκισμού και πλούτου, β) ο οπαδικός Τύπος (κίτρινος, πράσινος και κόκκινος) συνεχίζει να φανατίζει και να δηλητηριάζει τον φίλαθλο και, γ) η Πολιτεία αδυνατεί να επιβάλλει την έννομη τάξη, και να δημιουργήσει συνθήκες ισονομίας μέσω αθλητικής δικαιοσύνης και διαιτησίας. Κακά τα ψέματα, στο ελληνικό ποδόσφαιρο (και όχι μόνο...) ο νομοταγής έχει σημαντικό μειονέκτημα απέναντι στον παράνομο. Στην κοινωνία πολλοί επιβιώνουν, στο ελληνικό ποδόσφαιρο όμως, δυστυχώς μόνο ο νικητής. Και όσο τιμωρούνται μόνο τα «μικρά ψάρια», το ποδόσφαιρο μας θα κατρακυλάει στην ανυποληψία που του προσδίδουν οι «φάλαινες». Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ο κάθε Αντώνης, Θωμάς ή Βασίλης δεν λειτουργούσε και για λογαριασμό του εκάστοτε «νονού» ή «θείου»; Αν δεν σταματήσει αυτή η κοροϊδία, οι κερκίδες των γηπέδων μας θα συνεχίσουν ν' αδειάζουν γιατί δυστυχώς στον αθλητισμό ένας βρώμικος παίκτης είναι αρκετός για να χαλάσει το παιχνίδι.