Τι να πεις για μια χώρα που παρακολουθεί ανάλαφρα τις φωτογραφίες που δείχνουν την Κέιτ Μος να σνιφάρει κοκαΐνη και αναγορεύει το κάπνισμα σε ντροπή της κοινωνίας; Η Αγγλία ήταν πάντα διαφορετική, περισσότερο εθιμοπλαστική, παραδοσιακή και ηθικολογική, χωρίς, ωστόσο, να υποκρίνεται στη διάσταση που της χαρίζει καθένας από τους χαρακτηρισμούς εκείνους.
Όσο κι αν είναι βαριά ποδοσφαιρικά, με την οσμή των εκκλησιαστικών μελωδιών, με το λιβάνι ποτισμένο στα πρωταθλήματα και τις ομάδες, την παράδοση να κλείνει όλο το κενό που έχει η κλειδαρότρυπα στην πύλη που βγάζει στο γραφείο του εκάστοτε προέδρου της, είναι και ανάλαφρη για τους εμιγκρέδες. Τους ιθαγενείς, που πηγαίνουν στην Αγγλία για να βγάλουν το παντεσπάνι τους και νιώθουν, απλώς, σαν τους κρίκους της αλυσίδας που κινείται αρμονικά, ακολουθώντας ή δημιουργώντας εκείνη την εξέλιξη.
Ο Ράφα Μπενίτεθ έχει δηλώσει μισή ντουζίνα φορές, αυτήν την πενταετία που προσπαθεί να ανταποκριθεί στο κληροδότημα που έχουν αφήσει οι παλαιοί στη Λίβερπουλ, αλλά και το μέγεθος του οργανισμού στον κόσμο, ότι η πίεση στους «κόκκινους» είναι χάδι στα αυτιά μπροστά σε εκείνη που ζούσε στη Βαλένθια καθημερινά, με το επιτελείο της ομάδας, τον πρόεδρο και τους συν αυτώ, να απαιτούν το πρωτάθλημα παντί τρόπω και εν ευθέτω χρόνω και να μην χρεώνουν την κατάκτηση της Πριμέρα Ντιβισιόν και του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ ως τρομακτική επιτυχία, το 2004. Στη Λίβερπουλ, όσο κι αν δεν είναι πιστευτό, βρήκε την ησυχία του. Η μοναδική έξωθεν απειλή είναι οι παλαίμαχοι, που κάθονται σε ένα πάνελ και συζητάνε ότι πρέπει να φύγει. Εξ ορισμού δύσκολο αυτό, διότι δεν υπάρχει κάποιος για να τον... διώξει. Αν υπήρχε, θα αναλάμβανε την επόμενη μέρα ο Άλαν Χάνσεν, ο Φιλ Τόμπσον, ο Τέρι ΜακΝτέρμοτ, ένας, τέλος πάντων, από τους μανιακούς παλαίμαχους του κλαμπ. Ο Μπενίτεθ μετράει στις εφημερίδες και όχι στους φίλους της Λίβερπουλ. Ξέρουν το όνομα του προπονητή, είναι φίλοι, ΟΚ, ως εκεί. Εξάλλου, για τους κατοίκους και τους ενοίκους περί του «Στάνλεϊ Παρκ» η ζημιά είναι ότι το πρωτάθλημα, που δεν έχουν κατακτήσει επί 18 συναπτά έτη, δεν είναι ψύχωση. Σε λίγο θα... λυπούνται τους παίκτες, που η στέρηση θα τους δημιουργήσει σύνδρομα, καυγάδες στις παμπ και επισκέψεις σε φροϊδικούς καναπέδες. Το βεβαρημένο ποινικό μητρώο του βίαιου άρρενος Στίβεν Τζέραρντ, με τσακωμό μετά την boxing day και το 3-0 επί της Μπόλτον και το καλοκαιράκι, τα λέει όλα.
Η Λίβερπουλ πάει στο «Στάμφορντ Μπριτζ» να παίξει με την Τσέλσι και είναι ματς που θέτει τους εξτρά μηχανισμούς στην ήδη αυτοματοποιημένη κίνηση (των τόσων χρόνων στο τηλεοπτικό κουρμπέτι της Πρέμιερ Λιγκ) των υπαλλήλων του SkySports. Καλύτερη κάλυψη, πενηνταράκια η κάθε κίνηση του παίκτη, του προπονητή και έτσι δικαιολογούνται, κιόλας, τα 19 δισεκατομμύρια σε λίρες που ξοδεύτηκαν για τη συμφωνία του δικτύου με τη διοργανώτρια αρχή. Συν τοις άλλοις, είναι και Ράφα εναντίον Κάρλο. Τα ξαναλένε, για πρώτη φορά στην προπονητική καριέρα τους, σε άλλο ματς από τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2005 στην Κωνσταντινούπολη και το 2007 στην Αθήνα. Τώρα Λονδίνο, καμία σχέση με Βαλκάνια. Και ο Αντσελότι αισθάνεται ανάλαφρος, όπως και ο Μπενίτεθ. Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι τον είχαν «ξεσκίσει», γράφοντας ότι του έδινε σε ματς την ενδεκάδα τηλεφωνικά ο Μπερλουσκόνι, εκτός από τότε που... η Μίλαν έχανε, που έκανε του κεφαλιού του. Σαν να μην έφθανε ο άλλος Τύπος, είχε και τα κανάλια του «Καβαλιέρε» που έκαναν τον δικό τους trash θόρυβο. Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς τον φύλαγε για την έναρξη της σεζόν, δίνοντας την ομάδα στον καλύτερο διαχειριστή του κόσμου, τον Γκούους Χίντινγκ, που έσωσε την ανταγωνιστικότητά της στο υψηλότερο επίπεδο, οι παίκτες τον αποθεώνουν, αλλά αυτά είναι για λαϊκή κατανάλωση: το ίδιο έκαναν και με τον Φελιπάο Σκολάρι και ο Βραζιλιάνος έφυγε για να μην καταστρέψει, με τις αλχημείες και τον διάφανο μεγεθυντικό φακό της γκλαμουριάς που ο ίδιος είχε στήσει στον βλαχοειδή εαυτό του, την Τσέλσι. Ο Αντσελότι έχει ένα κίνητρο, να πάει ψηλά τους «μπλε» και να αναδειχθούν οι προπονητικές ικανότητές του σε μία ούτως ή άλλως, πάντως, προπονημένη ομάδα με παίκτες που είναι χρόνια μαζί, για να έχει να λέει, όντας ενοχλητικός, σε κάθε πιθανό ερωτήσαντα στην πατρίδα, ότι κατάφερε κάτι μόνος του ή, τουλάχιστον, εμφανώς μόνος.
Η μάχη των πάγκων θα είναι χαλαρή, καμία σχέση με την όμορφη εποχή που ο Ζοσέ Μουρίνιο καθόταν στον πάγκο της Τσέλσι, αυτοαναγορευόταν σε καλύτερο προπονητή του κόσμου και καλούσε τους φίλους της Λίβερπουλ να σωπάσουν, μετά το γκολ του Ντρογκμπά που ισοφάρισε τον τελικό του Λιγκ Καπ το 2005 και τον έστειλε στην παράταση. Ο «Ξεχωριστός» πήγε στην Ιταλία με αντοχές που ένιωθε ότι είχαν γίνει ατσάλινες και έμαθε ότι δεν ήταν, καν, εκείνος που θα ανάγκαζε τον Ζλάταν ή τον Αντριάνο να μην βάζουν τα χέρια στη μέση τους. Το έκαναν και το κάνουν, άλλοι, ακόμα. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος είναι έξυπνος. Με τέτοια αμοιβή που παίρνει από τον Μοράτι, σιγά μην κάνει τον ήρωα, για να ζητάει να εξαλειφθεί ο βεντετισμός, επειδή αυτό υπαγορεύει ο τρόπος του.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
