Γκουαντάναμο ονομάζεται ένας μικρός κόλπος που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό μέρος της Κούβας. Μακάρι όμως να ήταν όμως μόνο αυτό. Γκουαντάναμο στη πορεία του χρόνου ονομάστηκε επίσης η ναυτική βάση των Αμερικανών που αργότερα δημιουργήθηκε, και πιο πρόσφατα μια (γνωστή για τις θηριωδίες και τα βασανιστήρια) φυλακή-στρατόπεδο συγκέντρωσης στην οποία οδηγούνταν όσοι η Κυβέρνηση των ΗΠΑ θεωρούσε πως σχετίζονταν με την τρομοκρατία.
Ας πάρουμε όμως το αμαρτωλό κουβάρι του παρελθόντος από την αρχή του.
Κατά τη διάρκεια του Ισπανο-Αμερικανικού πολέμου ο Αμερικανικός στόλος κατέπλευσε στον κόλπο του Γκουαντάναμο το 1898. Με τη λήξη του πολέμου το συγκεκριμένο λιμάνι και ο ευρύτερος χώρος προσφέρεται στις ΗΠΑ(με πλήρη δικαιοδοσία) αντί μισθώσεως που επικυρώνεται και από την ανάλογη συνθήκη.
Το 1934 η αναπροσαρμογή του ετήσιου αντιτίμου κάνει τη μίσθωση μόνιμη εκτός αν και οι δύο πλευρές συμφωνήσουν να την διακόψουν.
Με την Κουβανική Επανάσταση και την έλευση του Κάστρο στην εξουσία η Βάση του Γκουαντάναμο γίνεται εστία αντιπαράθεσης. Το νέο καθεστώς εξουσίας φυσικά αρνείται να αναγνωρίσει τη σύμβαση που παραπέμπει σε περιπτώσεις «κράτους Μπανανίας»(κατά τον Κάστρο) και δεν εισπράττει κανένα από τα μισθώματα(εκτός από ένα στην αρχή λόγω σύγχυσης). Πάντως πολλοί ντόπιοι εργάτες δούλευαν στη Βάση ενώ σήμερα έχουν παραμείνει ελάχιστοι καθώς η Κούβα κήρυξε παράνομη τη πρόσληψη νέων εργατών.
Όμως η πιο σκοτεινή σελίδα της ιστορίας περίμενε υπομονετικά να γραφεί. Από τη δεκαετία του 1970 ακόμα αρχίζουν να κρατούνται στο Γκουαντάναμο Αϊτινοί και Κουβανοί λαθρομετανάστες που συλλαμβάνονταν πριν καταφέρουν να εισέλθουν στο Αμερικανικό έδαφος. Είναι όμως από τις αρχές του 2002 που οι συγκεκριμένες φυλακές άρχισαν να γίνονται συνώνυμο της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την έναρξη του πολέμου στο Αφγανιστάν λίγους μήνες πριν άρχισαν να καταφτάνουν οι πρώτοι κρατούμενοι οι οποίοι ντυμένοι με τις χαρακτηριστικές πορτοκαλί στολές περνούσαν σε έναν κόσμο βγαλμένο από τους χειρότερους εφιάλτες.
Έκτοτε και μέχρι σήμερα κοντά στους 800 συλληφθέντες έχουν κρατηθεί εκεί με περίπου 500 από αυτούς να έχουν αφεθεί ελεύθεροι χωρίς κατηγορίες. Έχουν σημειωθεί περισσότερες από 100 απόπειρες αυτοκτονίας από τους έγκλειστους με 4 από αυτές να έχουν επιτύχει το θλιβερό σκοπό τους...
Από το πρώτο διάστημα της λειτουργίας του το Γκουαντάναμο συγκέντρωσε τη διεθνή κατακραυγή. Δεν ήταν απλά οι συνθήκες διαβίωσης ή μάλλον επιβίωσης(τα «κελιά» ήταν κλουβιά κατασκευασμένα από σύρμα και τα «κρεβάτια» στρώματα ακουμπιστά στο έδαφος) ήταν τα όσα απάνθρωπα τις συνόδευαν.
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αρχίζουν άμεσα να διαμαρτύρονται αλλά η «φωνή» τους προσκρούει στο τείχος της γραφειοκρατίας. Η Αμερικανική κυβέρνηση δεν αναγνωρίζει ότι οι κρατούμενοι υπάγονται στη συνθήκη της Γενεύης καθώς δεν τους θεωρεί πολεμιστές που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στο πεδίο της μάχης. Με ένα ψυχρό προκάλυμμα τύπου «μαχητές εκτός νόμου» βρίσκει πάτημα ώστε να εφαρμόσει μεθόδους άλλων εποχών...κυριολεκτικά.
Συγκεκριμένα τον Ιούλη του 2002 η εφημερίδα «International Herald Tribune» σε δημοσίευμά της υποστηρίζει πως οι υπεύθυνοι των ανακρίσεων στην νεοσύστατη «φυλακή» είχαν αναπτύξει μεθόδους βγαλμένες από μια στρατιωτική μελέτη του 1957 που παρουσίαζε αναλυτικά τις τεχνικές βασανισμού των Κινέζων Κομμουνιστών κατά τον πόλεμο τις Κορέας. Ο κατάλογος προκαλεί το λιγότερο...φρίκη. Περιοδική διακοπή ύπνου, περιορισμένη διατροφή ώστε τα θύματα απλά να επιβιώνουν, επιβολή πρόσθετου πόνου σε ανοιχτές πληγές και διαβίωση ανάμεσα σε ιδιαίτερα βρώμικο περιβάλλον. Η επιστημονικοφανής ανάλυση κατέληγε πως τέτοιες μέθοδοι είναι ικανές να «μετατρέψουν το θύμα ευάλωτο στον ανακριτή» και πως «μειώνει τη δυνατότητα του ερωτώμενου να αντισταθεί».
Το 2004 τρεις Μουσουλμάνοι που στην πορεία έγιναν γνωστοί ως το «τρίο Τίπτον» (μετά το γύρισμα της ταινίας-ντοκιμαντέρ «Ο δρόμος προς το Γκουαντάναμο» δύο χρόνια αργότερα) απελευθερώθηκαν χωρίς περαιτέρω κατηγορίες. Τα όσα είχαν να καταγγείλουν πως υπέστησαν προκαλούν ανατριχίλα. Ακατάσχετη χρήση ειδικών φαρμάκων, παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας, σεξουαλική βία, σωματικούς τραυματισμούς με σπασμένα γυαλιά, κομμάτια συρματοπλέγματος και αναμμένα τσιγάρα. Οι ισχυρισμοί τους επιβεβαιώνονται από ειδικούς απεσταλμένους του Ερυθρού Σταυρού αλλά και πάλι όλες οι προσπάθειες για τον περιορισμό παρομοίων φαινομένων πέφτει για χρόνια στο τεράστιο νομικό κενό.
Κατά την προεκλογική περίοδο του 2008 για την προεδρεία μία από τις βασικές εξαγγελίες του Μπαράκ Ομπάμα ήταν πως αν εκλέγοταν άμεση προτεραιότητα θα ήταν το κλείσιμο της φυλακής του Γκουαντάναμο στο πλαίσιο της ριζικής στροφής της πολιτικής των ΗΠΑ και της προσπάθειας απεμπλοκής από το λυπηρό παρελθόν.
Τον Ιανουάριο της χρονιάς που διανύουμε εκδόθηκε μια απόφαση με την υπογραφή του νέου προέδρου που υπαγόρευε την οριστική διακοπή της λειτουργίας της φυλακής μέσα στο χρόνο.
Ο αρχηγός της συγκεκριμένης επιχείρησης Ντάνιελ Φριντ παραδέχτηκε πως ορισμένοι από τους κρατουμένους αδίκως βρέθηκαν στο Γκουαντάναμο καθώς πρόκειται για χαμηλόβαθμους πολεμιστές που απλά μάχονται για λάθος σκοπό κι όχι για τρομοκράτες.
Όπως και να έχει πολύ πρόσφατα ανακοινώθηκε πως θα ελευθερωθούν άμεσα 75 από τους 223 έγκλειστους, ενώ η 22η Ιανουαρίου του 2010 έχει οριστεί ως η μέρα κλεισίματος του «Γκίτμο». Πάντως δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως αυτό δεν θα είναι εφικτό καθώς χρειάζονται ιδιαίτερα πολύπλοκες διαδικασίες που θα καθυστερήσουν κι άλλο την αναμενόμενη ημερομηνία. Κλείσιμο επιτέλους μιας βαθιάς πληγής ή αδικαιολόγητη συνέχεια της ανθρώπινης παράνοιας; Θα το δείξει απλά ο χρόνος.
Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
