Στρατόπεδο εργασίας η Βόρειος Κορέα

Τραγική είναι η κατάσταση στη Βόρειο Κορέα όπου τα στρατόπεδα εργασίας έχουν αυξηθεί σε μέγεθος και αριθμό τα τελευταία δέκα χρόνια. Πλέον περίπου 200.000 άτομα κρατούνται πλέον εκεί σε «φρικιαστικές» συνθήκες, όπως ανακοίνωσε η Διεθνής Αμνηστία.

Οι κρατούμενοι παρακολουθούν τις εκτελέσεις των συγκρατουμένων τους και τρέφονται με ποντίκια για να επιβιώσουν, αναφέρεται σε έκθεση της οργάνωσης για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία βασίζεται σε δορυφορικές λήψεις και μαρτυρίες πρώην κρατουμένων που διέφυγαν από τη Βόρειο Κορέα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες αυτές, οι κρατούμενοι εξαναγκάζονται σε εργασία υπό συνθήκες δουλείας και συχνά υποβάλλονται σε βασανιστήρια και απάνθρωπη μεταχείριση. Επίσης όλοι οι κρατούμενοι των στρατοπέδων καταναγκαστικής εργασίας του Γιοντόκ, στην επαρχία του Νότιου Χαμκιόνγκ, υποχρεώνονταν να παρακολουθούν δημόσιες εκτελέσεις.

Η σύγκριση των σημερινών δορυφορικών φωτογραφιών με αντίστοιχες του 2001 δείχνουν αύξηση του μεγέθους και του αριθμού των στρατοπέδων εργασίας στη Βόρεια Κορέα, σύμφωνα με την έκθεση. Στο στρατόπεδο του Κουανλίσο 15.000 άνθρωποι κρατούνται διότι θεωρούνται ένοχοι χωρίς αποδείξεις ή διότι κάποιος συγγενής τους βρίσκεται επίσης στη φυλακή. Πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν τους λόγους της φυλάκισής τους.

Ο Τζονγκ Κιουντζίλ, κρατούμενος στο στρατόπεδο του Γιοντόκ από το 2000 μέχρι το 2003 διηγείται ότι η εργάσιμη ημέρα ξεκινά στις 4 το πρωί και τελειώνει στις 8 το βράδυ. Ακολουθεί μία δίωρη ιδεολογική επανεκπαίδευση. «Εάν δεν αποστηθίζαμε τις δέκα ηθικές αρχές, δεν παίρναμε άδεια να κοιμηθούμε», δήλωσε ο πρώην κρατούμενος. Μόνο όσοι είχαν τελειώσει τις υποχρεώσεις τους είχαν δικαίωμα σε ένα μπολ 200 γραμμαρίων χυλού καλαμποκιού. Κρατούμενοι πέθαιναν κάθε μέρα, ενώ άλλοι έτρωγαν ποντίκια ή σπόρους που έβρισκαν σε ακαθαρσίες ζώων για να επιβιώσουν.

Ένας πρώην κρατούμενος στο Γιοντόκ εκτιμά ότι το 40% των κρατουμένων πέθανε από πείνα μεταξύ1999 και 2001. Οι αρχές των στρατοπέδων χρησιμοποιούν «κελιά βασανιστηρίων», μικρά δωμάτια όπου ο κρατούμενος δεν μπορεί να ξαπλώσει ή να σταθεί όρθιος. Οι κρατούμενοι παραμένουν σε αυτά για διάστημα τουλάχιστον μίας εβδομάδας, αλλά στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται η περίπτωση ενός παιδιού που έζησε εκεί επί οκτώ μήνες.