Quantcast
NEWS
ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣΕΙΔΗΣΕΙΣ
0 ΣΧΟΛΙΑ
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:

«Η επιστροφή του Πελέ και μια επιθετική πεντάδα που τρόμαζε τους πάντες»: Πως κέρδισε η Βραζιλία το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970

Στο τελευταίο Μουντιάλ του «Βασιλιά του ποδοσφαίρου», οι συμπαίκτες του κι εκείνος συνέθεσαν ό,τι καλύτερο έχει εμφανιστεί σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Οι νικητές των γηπέδων του Μεξικό έπαιξαν εντυπωσιακά, έχοντας ποιότητα σχεδόν σε κάθε γραμμή του γηπέδου, γεγονός που συνέβαλε τα μέγιστα στο θέαμα που πρόσφεραν ως ομάδα.

Το Μεξικό ήταν μια αμφιλεγόμενη επιλογή ως οικοδεσπότης του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1970, κυρίως επειδή αναμενόταν ευρέως ότι η ζέστη και το υψόμετρο θα οδηγούσαν σε κακό ποδόσφαιρο. Αντ 'αυτού, η Βραζιλία κατάφερε να γίνει, σχεδόν χωρίς αμφιβολία, η πιο διάσημη ομάδα που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην ιστορία. Βοήθησε το γεγονός ότι το εν λόγω Μουντιάλ μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο - και για πρώτη φορά, έγχρωμο.

Η Βραζιλία είχε κερδίσει δύο από τα τρία προηγούμενα Παγκόσμια Κύπελλα, αλλά η εμπειρία της στην Αγγλία το 1966 ήταν καταστροφική. Αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων εν μέσω παραπόνων για τη σκληρή προσέγγιση των αντιπάλων της. Ο Πελέ είχε αποσυρθεί για λίγο από τα διεθνή του καθήκοντα, αν και αργότερα συμφώνησε να επιστρέψει μετά από δύο χρόνια απουσίας.

Η Βραζιλία θριάμβευσε εν μέσω μιας περιόδου πολιτικής αναταραχής στην πατρίδα της, με μια στρατιωτική δικτατορία σε ισχύ από το 1964. «Είχαμε μια φανταστική ομάδα και όλοι περίμεναν να κερδίσουμε, κάτι που μου έδωσε τα χτυπήματα», είπε αργότερα ο Πελέ. «Ήμουν πολύ νευρικός και υπό μεγάλη πίεση. Ίσως ο κόσμος να έχει ξεχάσει, αλλά η πολιτική κατάσταση στη Βραζιλία δεν ήταν καλή και νιώσαμε ότι απλά έπρεπε να κερδίσουμε τον τίτλο. Δόξα τω Θεώ μπορέσαμε να το κάνουμε». Και το έκαναν με στυλ.

Ο προπονητής

Έχουμε συναντήσει τον Μάριο Ζαγκάλο σε προηγούμενα αφιερώματα για το Μουντιάλ - έπαιξε για τις ομάδες τις «Σελεσάο» που κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 και του 1962, ως αξιόπιστος αριστερός εξτρέμ που έκοβε προς τα μέσα για να επιτρέψει στον Γκαρίντσα να έχει ελευθερία στην αντίθετη πλευρά. Το 1970, ο Ζαγκάλο έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο ως παίκτης και προπονητής.

Ο προκάτοχός του, Ζοάο Σαλντάνια, ήταν μια περίεργη επιλογή ως προπονητής. Ήταν άνεργος για μια δεκαετία μετά από μια περίοδο ως τεχνικός της Μποταφόγκο και είχε δούλευε ως δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παρουσιαστής. Απολύθηκε μετά από μερικούς μήνες, παρά τα καλά αποτελέσματα, εν μέρει επειδή αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον αυταρχικό πρόεδρο της χώρας, Εμίλιο Μεντίτσι, ο οποίος προσέφερε τακτικά συμβουλές σχετικά με την επιλογή ομάδας.

Ο αντικαταστάτης του Σαλντάνια ως προπονητής της εθνικής ομάδας ήταν ο άνθρωπος που τον είχε αντικαταστήσει στη ραδιοφωνική εκπομπή του: ο Ζαγκάλο. Ήταν κοντά στους παίκτες, έχοντας παίξει μαζί με αρκετούς - κυρίως τον Πελέ - και ήταν ευτυχής να λάβει υπόψη τις προτάσεις τους σχετικά με την τακτική. Από πολλές απόψεις, αισθάνεται συγκρίσιμος με τον Κάρλο Αντσελότι, που πρόσφατα διορίστηκε προπονητής της Βραζιλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2026.

Ο Ζαγκάλο, αξιοσημείωτα, ήταν και πάλι προπονητής της Βραζιλία 28 χρόνια αργότερα, όταν η «Σελεσάο» έχασε 3-0 στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 από τη Γαλλία στο Παρίσι. Είχε διατελέσει βοηθός προπονητή τέσσερα χρόνια νωρίτερα για την τέταρτη επιτυχία της Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο και είχε μια σύντομη υπηρεσιακή θητεία το 2002, πριν γίνει τεχνικός συντονιστής για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006. Πέθανε πέρυσι σε ηλικία 92 ετών και είναι ίσως η σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τη συμμετοχή του να εκτείνεται από το 1958 έως το 2006.

Τακτική

Από τη μία πλευρά, αυτό το 4-2-4 που χρησιμοποίησε η Βραζιλία το είχαμε δει και σε προηγούμενα τουρνουά. Αλλά η version του 1970 ήταν πιο χαλαρή, πιο ελεύθερη. Αυτή η ομάδα είχε πέντε παίκτες που είχαν συνηθίσει να παίζουν vw Νο 10 για την ομάδα τους – Πελέ, Τοστάο, Ριβελίνο, Γκέρσον και Ζαϊρζίνιο.

Ο Πελέ και ο Τοστάο ήταν οι δύο φορ, αν και κανένας δεν θεωρήθηκε επιθετικός. Ο Γκέρσον ήταν ένας εξαιρετικά εφευρετικός πλέι μέικερ στη μεσαία γραμμή, ικανός για μακρινές πάσες, με τον Ριβελίνο να δίνει στον άξονα της ομάδας ακόμα περισσότερη ποιότητα με το μαγικό αριστερό του πόδι. Αυτό επέτρεψε στον Ζαϊρζίνιο να παίξει από τα δεξιά, όπου αναπόφευκτα συγκρίθηκε με τον Γκαρίντσα.

Ο Κλοντοάλντο ανέλαβε το καθήκον να «καταστρέψει» το παιχνίδι των αντιπάλων και να προσφέρει ασφάλεια στην άμυνα

Ο Πιάζα ήταν ένας αμυντικός μέσος που μετατράπηκε σε κεντρικό αμυντικό λόγω της έλλειψης κορυφαίων επιλογών. Δεξιά υπήρχε ο θρυλικός Κάρλος Αλμπέρτο. Ο αριστερός μπακ ήταν ο Εβεράλντο, που ήταν καλύτερος στο αμυντικό κομμάτι από τον Αλμπέρτο.

Εν τω μεταξύ, ο Φέλιξ, ο τερματοφύλακας της ομάδας, ήταν το μόνο μελανό σημείο της 11άδας.. Επισημάνθηκε ως προφανής αδυναμία της «Σελεσάο» πριν από το τουρνουά και ήταν «ένοχος»  για μερικά τρομερά λάθη στη διοργάνωση.

Ο παίκτης-κλειδί

Ο Πελέ είναι ο μεγαλύτερος παίκτης στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου και το 1970 έγινε ο μόνος παίκτης που κέρδισε τρία Μουντιάλ. Αν και δεν ήταν στα καλύτερά του, σε ηλικία 29 ετών, παρέμενε ένας υπέροχος επιθετικός,

Ωστόσο, εν μέσω ισχυρού ανταγωνισμού, πιθανότατα ο παίκτης κλειδί της Βραζιλίας  ήταν ο Ζαϊρζίνιο, ο οποίος κατάφερε να σκοράρει και στα έξι παιχνίδια.

Ο Βραζιλιάνος εξτρέμ δεχόταν πολύ σκληρά μαρκαρίσματα σε όλη την διάρκεια της διοργάνωσης, ιδιαίτερα από την Ουρουγουάη, αλλά πάντα προσέφερε τη δύναμη και την επιμονή για να αντιμετωπίσει και την τεχνική ικανότητα να ξεγελάσει τους αντιπάλους.

Μπορούσε επίσης να σουτάρει δυνατά και με τα δύο πόδια. Το γκολ του εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, όπου ντρίμπλαρε τέσσερις αντιπάλους πριν βρει δίχτυα, ήταν από τα ομορφότερα γκολ της «Σελεσάο» στη διοργάνωση.

Αλλά αυτή ήταν μια ομάδα αστεριών. «Αυτό είναι πραγματικά δύσκολο», δήλωσε ο Ζαγκάλο όταν ρωτήθηκε από τη FIFA ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης σε αυτό το τουρνουά. «Ο Ζαϊρζίνιο ήταν εξαιρετικός σε εκείνο το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αλλά πρέπει να αναφέρουμε τον Πελέ, τον Τοστάο, τον Ριβελίνο, τον Κλοντοάλντο και τον Γκέρσον – ο Γκέρσον ήταν  ο καλύτερος μέσος που έχω δει στη ζωή μου».

Ο τελικός

Η Βραζιλία ήταν το μεγάλο φαβορί και αναμενόταν μια νίκη με σημαντική διαφορά. Η Ιταλία, για να είμαστε δίκαιοι, βελτιωνόταν παιχνίδι με το παιχνίδι στο τουρνουά. Η Ιταλία δέχτηκε κριτική για την τακτική που ακολούθησε ο τεχνικός Φερούτσιο Βαλκαρέτζι καθώς ήταν μια ομάδα με μεγάλο ταλέντο – το έδειξε σε προημιτελικό και ημιτελικό – αλλά εκείνος είχε επιλέξει ένα αμυντικό και όχι ιδιαίτερα θεαματικό ποδόσφαιρο, βασισμένος στο λεγόμενο «κατενάτσιο». Σημειώνεται ότι η Ιταλία πέρασε από τους ομίλους βάζοντας ένα μόλις γκολ.

Η Βραζιλία αντίθετα ήταν μια αμιγώς επιθετική ομάδα, με τον Πελέ στα καλύτερά του – σκόραρε σε κάθε ματς στη διοργάνωση. Αυτή ήταν που άνοιξε το σκορ στον τελικό με την Ιταλία πάντως να ισοφαρίζει λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου. Πάντως στο δεύτερο ημίχρονο η Βραζιλία ξεδιπλώθηκε και το σχέδιο του Βαλκαρέτζι δεν ήταν πια αρκετό. Με τρία γκολ και τελικό σκορ 4-1 οι Βραζιλιάνοι στέφθηκαν για τρίτη φορά στην ιστορία τους παγκόσμιοι πρωταθλητές και πήραν το τρόπαιο του μουντιάλ στο σπίτι τους.

Η καθοριστική στιγμή

Η Βραζιλία σκόραρε μερικά πραγματικά θεαματικά γκολ σε αυτό το τουρνουά. Αλλά πέτυχαν ίσως το πιο διάσημο «ομαδικό γκολ» στο ποδόσφαιρο πέντε λεπτά πριν από το τέλος του τελικού,  με τον Κάρλος Αλμπέρτο. 

 «Όταν έφτασε στα πόδια του Πελέ, πίστευα ότι η μπάλα θα ερχόταν σε μένα», δήλωσε ο Κάρλος Αλμπέρτο στο βιβλίο του Γκάρι Τζένκινς The Beautiful Team. «Δεν χρειάστηκε να φωνάξω. Παίξαμε στη Σάντος και είχαμε καλή συνεργασία. Ήξερα ότι αν η μπάλα ήταν στα πόδια του, θα μου την έδινε», πρόσθεσε/

Ήταν σίγουρα η καλύτερη ομάδα;

Ξεχάστε να συγκρίνετε τη Βραζιλία με τις άλλες 15 ομάδες σε αυτόν τον διαγωνισμό. Το σχετικό ερώτημα είναι αν η Βραζιλία του 1970 είναι καλύτερη από τις άλλες 21 ομάδες που κέρδισαν το Παγκόσμιο Κύπελλο στην ιστορία.

Η απάντηση σε αυτό εξαρτάται από το τι θέλετε. Η Βραζιλία δεν ήταν η πιο πλήρης ομάδα που κέρδισε το Μουντιάλ. Η άμυνά της ήταν αδύναμη και ο τερματοφύλακάς της αντιμετωπίστηκε ως περίγελος. Αυτές ήταν αδυναμίες που η ομάδα του 1958 απλά δεν είχε.

Αλλά απίστευτα πολύ επιθετικό ταλέντο για να το αντισταθμίσουν. Καμία άλλη ομάδα δεν είχε πέντε πραγματικά παγκόσμιας κλάσης επιθετικούς στην ίδια ομάδα.

«Δεν θέλω να τις συγκρίνω», είπε ο Ζαγκάλο για την ομάδα του 1958 στην οποία έπαιξε και την ομάδα του 1970 που διηύθυνε. «Οι δυο τους ήταν απίστευτοι. Ωστόσο, η ομάδα του 1958 ήταν πολύ καλή γιατί είχαμε μια εντυπωσιακή άμυνα, έναν σπουδαίο μέσο και μια επίθεση με τους Γκαρίντσα, Πελέ και Βάβα».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΣΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΠΗΓΗ: The Athletic




Novibet ΕΠΑΘΑ με Super Προσφορά* Γνωριμίας* 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

SEAJETS Ταξιδεύουμε μαζί με το μεγαλύτερο στόλο ταχύπλοων παγκοσμίως σε 50 προορισμούς του Αιγαίου!
ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ ΑΡΘΡΟ:


ΣΧΟΛΙΑ
TΟΣΧΟΛΙΟΣΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑΑΡΘΡΑ
ΕΠΟΜΕΝΟ