Η «μεταμόρφωση» του Περέιρα, έχει εξήγηση

Υπάρχει μια τάση να προτρέχουμε. Δεν βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω. Στην Ολλανδία, είχα καταθέσει την άποψη μου, πως δύσκολα ο Ρομπέρτο Περέιρα θα μπορέσει να ανταπεξέλθει σε αυτό που θέλει να παίξει ο Μάρκο Νίκολιτς. Εν τελει, ο Αργεντινός όχι μόνον αντεπεξήλθε. Όχι μόνο πήρε την φανέλα του βασικού σπίτι. Αλλά εξελίχθηκε και σε μια από τις πιο επιδραστικές μονάδες στο σχέδιο του Μάρκο Νίκολιτς, στον ρόμβο που χρησιμοποιεί. Παίζοντας, καθοριστικό ρόλο στην εύρυθμη λειτουργία του άξονα, ανασταλτικά και δημιουργικά, για να ελέγχει η ΑΕΚ εν τέλει σε μεγάλο βαθμό τον ρυθμό σε δύο 90λεπτα μια μια ομάδα πιο έτοιμη που είχε περισσότερα τρεξίματα θεωρητικά και να φτάσει στην πρόκριση. 

Η άνοδος και η χρησιμότητα του Ρομπέρτο Περέιρα, έχουν εξήγηση. Αν κάνουμε ένα flash back στην περσινή σεζόν, κυρίως μας έρχεται στο μυαλό ο Περέιρα των αγώνων με τον Ολυμπιακό. Που εκ των πραγμάτων, δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το μοντέλο, του run & gun παιχνιδιού. Ο Αργεντινός μέσος, χάθηκε στη μετριότητα και ξεχώρισε μόνο το διάστημα μεταξύ Γενάρη-Φλεβάρη κυρίως λόγω της χημείας που απέκτησε με Γιόνσον-Πινέδα μέχρι που ήρθε η καταστροφή στο Κύπελλο με τον Ολυμπιακό όπου εκτέθηκε όπως και όλη η ομάδα. Η φετινή, δεύτερη του χρονιά στην ΑΕΚ, τον βρήκε χωρίς τον άνθρωπο που τον έφερε, τον Ματίας Αλμέιδα, αλλά με έναν νέο προπονητή. Τον Μάρκο Νίκολιτς, ο οποίος αναμφισβήτητα, πάει σε ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο σε σύγκριση με τον προκάτοχο του. Το οποίο πράγματι, μοιάζει να ευνοεί και να εξυπηρετεί περισσότερο τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Περέιρα που έχει κουμπώσει ως αριστερός μέσος στον ρόμβο.  

Η «μεταμόρφωση» του, προφανώς έχει να κάνει με το παραπάνω. Προφανώς, έχει να κάνει και με το ότι ακολούθησε φέτος το βασικό στάδιο προετοιμασίας χωρίς να χάσει προπόνηση, εν αντιθέσει με την περσινή σεζόν που ανακοινώθηκε την ημέρα που επέστρεφε η ΑΕΚ από την Ολλανδία. Όλα τα παραπάνω είναι σημαντικά αλλά δεν θα είχαν καμία αξία, αν η ΑΕΚ δεν λειτουργούσε ως γκρουπ μέσα στο γήπεδο. Αν δεν υπήρχαν σωστές αποστάσεις, αν δεν υπήρχαν σωστές μετατοπίσεις και αλληλοκαλύψεις, αν η… δουλειά δεν μοιραζόταν ανασταλτικά, όχι μόνον μεταξύ της αμυντικής γραμμής, αλλά όλων των γραμμών.  Για να υπάρχει μια τακτοποιημένη εικόνα τακτικά και ανασταλτικά που θα μπορέσει να αποτελέσει την απαρχή προκειμένου να αναδειχτούν τα θετικά στοιχεία της κάθε μονάδας. Όπως συμβαίνει και με την περίπτωση του Ρομπέρτο Περέιρα. Ο οποίος είναι πασιφανές πως βγάζει φέτος μια διαφορετική αυτοπεποίθηση μέσα στο γήπεδο. Μια παραπάνω σιγουριά.

Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ ώρες ώρες και χθες αλλά και στο πρώτο ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια, σου έδινε την εντύπωση πως έχει… σκάσει από τα πολλά τρεξίματα, πάντοτε έβρισκε τον τρόπο να έχει ανάσες για να προσφέρει και κάτι παραπάνω.  Όσο, δε, το ματς έφτανε στο φινάλε του και την κορύφωση του, εκείνος… έδινε! Ανέβαζε ρυθμό. Ο πανέξυπνος τρόπος που κέρδισε φάουλ και χρόνο και στα δυο παιχνίδια στα τελευταία λεπτά, μαρτυρά την εξυπνάδα του, μαρτυρά την εμπειρία του, μαρτυρά το πόσο καλά μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση όταν η μπάλα καίει. Η «μεταμόρφωση» του ασφαλώς είναι και έργο Νίκολιτς καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως να τον αξιοποιεί και σε τι μέτρα… φτάνουν τα πόδια του αλλά κυρίως έχει να κάνει με τον ίδιο. Με την προσωπικότητα του, την ποιότητα του, ενδεχομένως και το… πείσμα του. Μην ξεχνάμε, πως ουδείς τον υπολόγιζε. Πλέον, λογίζεται ως μια άκρως επιδραστική μονάδα στα πλάνα του Νίκολιτς! 

ΝΙΚΟΣ ΤΖΑΛΙΔΗΣ