Η ΑΕΚ που πρέπει να είναι διαφορετική στις πέντε μάχες και η απώλεια του 9χρονου Μουζακίτη…

Στα τρία ματς που δεν ήμασταν καλοί με τον γαύρο (δηλαδή και στα 3 του Μεντιλίμπαρ απέναντι στην ΑΕΚ) η διαφορά φάνηκε κυρίως στην μάχη του κέντρου. Πέρυσι παίζαμε με δύο χαφ αφού ακούμε προσπαθούσαμε να υπηρετήσουμε το 4-4-1-1. Φέτος παίξαμε με 3 χαφ μεν, ο ένας εξ αυτών ωστόσο ήταν ο Μάνταλος ο οποίος πλέον είναι μια και δυο και τρεις ταχύτητες κάτω από την υπόλοιπη ομάδα, ο δε Περέηρα όσες φορές έπαιξε μαζί με Μάνταλο ήταν να τον κλαίνε οι ρέγγες. Μάνι μάνι το γεγονός ότι,... ΣΥΝΕΧΕΙΑ εκτός απροόπτου, στα επερχόμενα ματς θα δούμε τριάδα Γιόνσον-Περέηρα-Πινέδα που πάει σταθερά καλά ακόμα και σε ματς που η ομάδα δεν βγάζει μάτια, είναι ένα καλό νέο.


Ωστόσο, σε αυτά τα ματς δεν ξέρω κατά πόσο έχουμε την πολυτέλεια να περπατά στα αριστερά ο Μαρσιάλ περιμένοντας την μια ή τις δυο ή τις τρεις μεγάλες ενέργειές του. Αν αφήσεις τον, έτσι κι αλλιώς έως ένα επίπεδο, Χατζισαφί εκεί μόνο του και φας τις φάσεις που θα σε βάλουν με την πλάτη στον τοίχο, δεν θα έχει νόημα να περιμένουμε την στιγμή μαγείας του Αντονί.


Στο δικό μου του μυαλό η διαχείριση Μαρσιάλ πρέπει να είναι η μεγαλύτερη σπαζοκεφαλιά για τον Ματίας. Αν τον βάλει φορ, στερείσαι την δυνατότητα του Πιερό να δίνει μονομαχίες στις οποίες όταν βγαίνει κερδισμένος η ΑΕΚ βγάζει άμεση επίθεση στο 1/3 του αντιπάλου. Αν τον βάλεις αριστερό εξτρέμ, χάνεις σε ένταση και αφήνεις το αριστερό μπακ με ελάχιστα έως μηδενικά αμυντικά ντουμπλαρίσματα. Αν τον αφήσεις στον πάγκο, στερείσαι της ευκαιρίας να σου βγάλει μια ασίστ σαν αυτή με τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο ή να βάλει ένα γκολ σαν αυτό με τον Παναιτωλικό. Βγάλε άκρη και πάρε απόφαση.....