Ένας πολύχρωμος επικοινωνιακός κλοιός γύρω από την ΑΕΚ

H αφορμή που όλοι -όπως αποδεικνύεται- έψαχναν δόθηκε την περασμένη Τετάρτη. Μεταξύ των πολλών συμπερασμάτων που βγαίνουν από την όλη ιστορία στο ματς με τον Άρη, ένα εκ των βασικότερων -τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου- είναι η αντιμετώπιση που έχει η ΑΕΚ από την κοινή γνώμη. 

Στα δικά μου μάτια, αυτή είναι η μεγάλη εικόνα της όλης ιστορίας. Δεν μιλάω για την ουσία της φάσης για το αν είναι ή δεν είναι αποβολή (κατά τη γνώμη μου από τη στιγμή που ο Μπρινιόλι βρίσκει την μπάλα και εξαιτίας μιας σειράς από άλλες παραμέτρους όπως η πρόθεση και η απόσταση είναι λογική η απόφαση του Σιδηρόπουλου), δεν μιλάω καν για τις διαμαρτυρίες στην πλευρά του Άρη που είναι φυσιολογικές όταν κάθεται μια τέτοια φάση. Λέω για τη δίψα της κοινής γνώμης, των σοβαρών, των ασόβαρων, όλων όσων μιλούν ελληνικά να ξεσπαθώσουν εναντίον της ΑΕΚ και να πουν πράγματα που δεν τολμούν να πουν για κανέναν άλλον σχηματίζοντας γύρω από τον λαιμό της ομάδας που μπορούν να το κάνουν, έναν επικοινωνιακό κλοιό. 

Οι ίδιοι άνθρωποι αν ο Ολυμπιακός π.χ. ισχυριστεί ότι είναι νύχτα στις 11 το πρωί θα γράψουν «σύμφωνα με τον Ολυμπιακό είναι νύχτα», όχι ότι ενώ είναι μέρα για να ισχυριστείς ότι είναι νύχτα πρέπει να είσαι παλαβός. Αντίστοιχη αντιμετώπιση έχουν και με τον ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια. «Και τι έγινε που μπήκε μέσα ο άλλος με το όπλο, πρώτη φορά βλέπετε κάτι τέτοιο; Ελάτε τώρα μην είστε υποκριτές». 

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ενώ η ΑΕΚ αυτή την εποχή είναι πιστολιασμένη έχοντας πίσω της τρία συνεχόμενα ματς πρωταθλήματος που πήρε εναντίον της όλες τις αμφισβητούμενες φάσεις (δεν υπολογίζεται σε αυτές η φάση του Χατζισαφί στις Σέρρες για την οποία ενώ σχηματίστηκε η εντύπωση ότι έπρεπε να αποβληθεί όλοι οι τηλεδιαιτητές απέρριψαν το ενδεχόμενο της κόκκινης κάρτας), πλασάρεται ως η ομάδα που ευνοήθηκε σκανδαλωδώς. Με σύμμαχο τη δύναμη της εικόνας, μέσα από μια φωτογραφία από την οποία προσπαθούν να πλασάρουν ως συμπέρασμα κρίνοντας μια φάση σε ένα σπορ κίνησης όπως το ποδόσφαιρο.

Βέβαια ακόμα και αυτή αμφισβητείται αφού θα βρείτε άρθρα αρκετών καθωσπρέπει που αναλύουν το βάναυσο χτύπημα του Μπρινιόλι με τις τάπες την ίδια στιγμή που ακριβώς από πάνω είναι καρφιτσωμένη η συγκεκριμένη φωτογραφία, στην οποία -ακόμα και σε αυτή- φαίνεται ότι ο μοναδικός τρόπος να τον βρει με τις τάπες θα ήταν ο Σουλεϊμάνοφ να είναι σιαμαίος και να έχει δυο κεφάλια. 

Το ερώτημα για όλους αυτούς τους αμέμπτου ηθικής τύπους που έβγαλαν στον τάκο τον Σιδηρόπουλο στην πρώτη φετινή απόφαση διαιτητή σε αμφισβητούμενη φάση υπέρ της ΑΕΚ είναι το εξής: Γιατί δεν τον βγάλατε στον τάκο και πέρσι με το πέναλτι του Βίντα στο Χαριλάου; Γιατί αν δεν τον βγάλατε γιατί δεν ξέρετε τον κανονισμό, τότε δεν είστε όσο γνώστες πλασάρετε ότι είστε, αλλά απλοί κυρ-Παντελήδες που κρίνετε με άγνοια για τους κανονισμούς. Αν, από την άλλη, ξέρατε τον κανονισμό και δεν βγάλατε τότε τον Σιδηρόπουλο στον τάκο, δε χρειάζεται να πω τι είστε, το ξέρετε και μόνοι σας. 

Η ΑΕΚ δέχεται πίεση από παντού, είναι έξω από όλα τα κέντρα αποφάσεων, είναι στο στόχαστρο όλου του συστήματος και αυτή δεν είναι μια καινούργια συνθήκη. Την έχουμε ξανασυναντήσει και στα νιάτα μας. Είμαστε στη φάση που όλοι θέλουν να σιγουρευτούν ότι το άστρο της σβήνει και πως ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην κατάσταση που τη θέλουν να είναι.

Να της χτυπάνε φιλικά την πλάτη, να την παρηγορούν και να τη στέλνουν για ύπνο. Κάπου εδώ πρέπει να ξυπνήσουμε όλοι μαζί, να συσπειρωθούμε και να την κρατήσουμε όρθια. Ο καθένας από τη μεριά του, από τον ρόλο του. Δεν περισσεύει κανείς.