Τον «Αλη Μπαμπά και τους 40 κλέφτες» και τον κακό της εαυτό πρέπει να ξεπεράσει φέτος η ΑΕΚ

Η ωραιοποίηση μιας κατάστασης πιο πολύ διαιωνίζει ένα πρόβλημα παρά το λύνει. Το καλύτερο σ’ αυτές τις περιπτώσεις, είναι να βλέπεις την αλήθεια κατάματα. Και να την αντιμετωπίζεις… 

Η ΑΕΚ βρίσκεται φέτος εν μέσω μιας συνθήκης η οποία μόνο εύκολα διαχειρίσιμη δεν είναι. Για αγωνιστικούς και εξωαγωνιστικούς λόγους. Ξεκινάω από το δεύτερο μετά τη νέα «πιστολιά» που προστίθεται στις προηγούμενες με τη βαθμολογία να έχει ήδη αλλοιωθεί από Οκτώβρη μήνα τόσο απροκάλυπτα όπως συνέβαινε τις παλιές εποχές. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, συμπεριλαμβανομένων των αναλύσεων του Λανουά που πλέον έχει χάσει την όποια αξιοπιστία είχε και ουσιαστικά τα βίντεο είναι η πανελλαδική γελοιοποίηση του, δεν ανοίγει μύτη… 

Γυρίζω πίσω στο Αγρίνιο και θυμάμαι… ποσό οργανωμένο ήταν το έγκλημα. Και πόσο οργανωμένη ήταν η προπαγάνδα για την συγκάλυψη αυτού. Αναρωτιόμασταν από το βράδυ της Κυριακής και συγκεκριμένα από το 51ο λεπτό του αγώνα με τον ΠΑΟΚ που δεν δόθηκε ίσως το πιο πέναλτι-μαρς που δεν έχει δοθεί στην ιστορία από την εποχή της παράγκας μέχρι και σήμερα,  αν θα είμαστε στο ίδιο έργο θεατές κι αυτή την εβδομάδα… Προφανώς το ερώτημα ήταν ρητορικό. Απλώς, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε που μπορούν να φτάσουν. Ας μην μπούμε σε λεπτομέρειες. Όλοι αντιλαμβάνονται πως παίζετε πλέον το παιχνίδι μετά τη συμμαχία της ντροπής που μπορεί να διδάσκεται από τους κορυφαίους ψυχιάτρους παγκοσμίως στην ενότητα του «συνδρόμου της Στοκχόλμης» ως το κορυφαίο παράδειγμα στη σχέση θύτη - θύματος… 

Όλοι γνωρίζουν βεβαίως, εμείς και αυτοί, πως οι «πιστολιές» θα έχουν και συνέχεια. Άλλωστε, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Και τα πραγματικά κρίσιμα ακόμα δεν έχουν έρθει. Θυμίζω ήδη για την ιστορία, έχουν καταπιεί ένα πέναλτι-μαρς στο Αγρίνιο, το πέναλτι πάνω στον Πήλιο με τον ΟΦΗ, υπάρχει μην ξεχνάμε (και) η ιστορική διαιτητική απόφαση να κρατηθούν μόλις έξι λεπτά καθυστερήσεις με την χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος, τη Λαμία του Πανουργιά, που έπεφτε κάτω εκείνο το βράδυ πιο πολύ απ’ ότι έχει πέσει μαζί σούμα στα ματς που έχει δώσει όλα αυτά τα χρόνια - που βρέθηκε από το Λιανοκλάδι στα μεγάλα σαλόνια - σε Τούμπα - Καραϊσκάκη. Και φυσικά, το καραμπινάτο πέναλτι που κατάπιαν πάνω στον Γκαρσία ο Σλοβένος και η παρέα του… 

Η υπέρβαση που θα πρέπει να γίνει φέτος λοιπόν είναι τέτοια που ξεπερνά αυτή του 18 με τα κουμπούρια και τα μπραβιλικια. Τότε, που οι μαγκες του Χιμένεθ δεν μάσησαν στη ζούγκλα της Τούμπας, που γέμισε μέσα σε μια νύχτα με την αβάντα των θεσμών με τον Σκουτέρη να δίνει πίσω στον Λουτσέσκου δώρο τρεις βαθμούς, με τον Ρουμάνο να μην ικανοποιείται και να θέλει και Πρωτάθλημα νταηλίκι με γκολ-οφσάιντ. Νομίζοντας, σαν κακομαθημένο παιδάκι, ότι επειδή ο μπαμπάς Μιρτσέα είχε λεφτά στο χωριό του στο Βουκουρέστι, όλα μπορούν να του ανήκουν… 

Ξεπερνά την επιτυχία του προπερσινου Νταμπλ κόντρα στη λύσσα όλων των άλλων όταν ο Αλμέιδα είχε παραλάβει το καλοκαίρι καμμένη γη και έφτιαξε ένα γκρουπ ατσάλινο που μέσα σε έναν χρόνο έλιωσε τους παντες μέσα-έξω, σε ουδέτερο γήπεδο, με έντεκα παίκτες, με δέκα. Όπως ήθελαν. Ξεπερνά τα πάντα! Εκτός από τον «Αλη Μπαμπά και τους 40 κλέφτες» όμως, η ΑΕΚ, για να διεκδικήσει το φετινό Πρωτάθλημα, θα πρέπει να νικήσει και τον κακό της εαυτό. Τον οποίο μέχρι τώρα, βλέπουμε σχεδόν σταθερά…

Δεν θα σταθώ ούτε στην αναποτελεσματικότητα που είδαμε με τη Λαμία, ούτε στις πολλές χαμένες ευκαιρίες με την Καλλιθέα και τον Παναιτωλικό, σύμπτωμα με το οποίο ούτως ή άλλως έχουμε μάθει να ζούμε, ούτε θα μιλήσω ατομικά για παίκτες που προφανώς αναλογικά έχουν μεγαλύτερες ευθύνες από κάποιους άλλους στα τρία στραβοπατήματα που έχουν στοιχίσει - σε ένα βατό θεωρητικά πρόγραμμα - 7 ολόκληρους βαθμούς χωρίς να συμπεριλαμβάνω προφανώς το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ που όλα τα αποτελέσματα ήταν ανοιχτά. Το πιο ανησυχητικό στοιχείο είναι πως η ομάδα, αναζητά ακόμα και σήμερα την χαμένη της αυτοπεποίθηση, η οποία θα επανέλθει ΜΟΝΟ αν μπορέσει να χτίσει ένα καλό σερί που θα αποτινάξει από πάνω της κουσούρια περσινά που της δημιουργούν επιπλέον άγχος και πίεση. Όπως επίσης αναζητά και μια σταθερότητα στη διάρκεια των αγώνων της. Το είδαμε και προχθές που η ΑΕΚ και πάλι είχε μεταπτώσεις και νεκρά σημεία στην απόδοση της και σίγουρα έμοιαζε μπερδεμένη με το πλάνο του προπονητή. 

Αν τα πάρουμε χρονικά μάλιστα, και με την Καλλιθέα για παράδειγμα και στο Αγρίνιο, μετά το πολύ καλό πρώτο 60λεπτο, είδαμε μια ΑΕΚ σε σύγχυση τακτικά και αγωνιστικά, που μπήκε στη διαδικασία να κάνει ένα ματς-ροντέο με την μπάλα πάνω-κάτω, χωρίς να έχει υπομονή και χωρίς να έχει ένα σχέδιο ηρεμίας για να μπορέσει σε πρώτη φάση να έχει μια ασφάλεια πίσω και εν συνεχεία, να βρει λύσεις στην επίθεση της. Αυτή η μεταμόρφωση, από το καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο, στο άναρχο γκρουπ που είδαμε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα κυρίως στην ήττα-σοκ από τον Παναιτωλικό, πραγματικά είναι ανησυχητικό φαινόμενο και προφανώς, είναι ευθύνη πρωτίστως του προπονητή και δευτερευόντως των παικτών να το διορθώσουν. Η απώλεια άλλωστε της συνοχής και η εικόνα μιας ομάδας κομμένης στη μέση είναι ότι πιο επικίνδυνο μπορεί να συμβεί, ιδίως σε παιχνίδια υψηλού επιπέδου που πρέπει να είσαι συμπαγής. Η ΑΕΚ χρειάζεται άμεση βελτίωση στον συγκεκριμένο τομέα καθώς και με τον ΠΑΟΚ είδαμε ένα γκρουπ ευάλωτο. Σαφώς έχει και το υλικό να την πετύχει και τον κατάλληλο άνθρωπο στο τιμόνι της για να βρει τι φταίει και έχει ένα λειτουργικό σχήμα. 

Κλείνοντας. Η επένδυση είναι ήδη τεράστια από τον Μάριο Ηλιόπουλο σε όλα τα επίπεδα. Η πρόσληψη του Χαβιέρ Ριμπάλτα αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα ενός καλοκαιριού που έφερε τεράστιες αλλαγές αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Το εντυπωσιακό είναι ότι παρά τις τόσο σημαντικές αλλαγές, από το ιδιοκτησιακό μέχρι όλα τα υπόλοιπα, ο πήχης που ήταν ήδη ψηλά, ανέβηκε ακόμα περισσότερο! Και αυτό μαρτυρά από μόνο του τη δυναμική Ηλιόπουλου. Είναι τόσο ψηλά μάλιστα ο πήχης, που αν αγωνιστικά κυλήσουν κάποια πράγματα πιο νορμάλ από το εφιαλτικό ξεκίνημα του ευρωπαϊκού αποκλεισμού και του μπαράζ απωλειών που μετράμε και η ΑΕΚ ανακτήσει την αυτοπεποίθηση της και βρει 100% την ταυτότητα της, που έχει μεγάλες παραλλαγές απ’ αυτή της ομάδας του νταμπλ, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό καθώς μπορεί να σημαίνει εξέλιξη και πρόοδο την οποία μέχρι τώρα δεν βλέπουμε η αλήθεια ειναι, τότε μπορεί να δούμε την ΑΕΚ να πετυχαίνει κάτι που θα ξεπερνούσε και ένα πρωτάθλημα τα χρόνια που μεσουρανούσαν σκληρές πρακτικές στο παρασκήνιο.  

ΥΓ: Ένα τεράστιο Respect και μια υπόκλιση στον κόσμο της ΑΕΚ που βρίσκονταν προχθες στις εξέδρες και κυρίως σε όσους κάθονταν στα VVIP και προκλήθηκαν αισχρά με σκοπό να τσιμπήσουν και να προκληθεί ανυπολογιστη ζημιά όχι μονον για την ίδια την ΑΕΚ σαν κλαμπ, αλλά ανθρώπινα, για όσους βρισκονταν εντός αγωνιστικού χώρου και στις εξέδρες, καθώς αυτές οι προβοκάτσιες, θα μπορούσαν να επιφέρουν κίνδυνο της σωματικής ακεραιότητας πολλών. Ο κόσμος της ΑΕΚ, έδειξε και προχθές όπως έχει δείξει και σε άλλες δύσκολες στιγμές στην Αγιά Σοφιά ένα τρομερό επίπεδο συμπεριφοράς. Οπως ακριβώς αρμόζει σε ένα γήπεδο κόσμημα και πραγματικά όλοι θα πρέπει να είναι υπερήφανοι για τον τρόπο που αντιμετώπισαν τις πρωτοφανείς προκλήσεις του αντίπαλου οργανισμού που είναι σε έξαρση από τότε που αγκαλιά με τον Ολυμπιακό κουμαντάρει την ΕΠΟ.