Η εξήγηση των λαθών και το άδικο «τσουβάλιασμα»

Δύσκολο να κατανοήσεις η αλήθεια είναι ακόμα και τώρα τα όσα έγιναν στο ματς της περασμένης Τετάρτης με την Ίντερ ντ' Εσκάλδες. Ένα παιχνίδι που θα μπορούσε να λήξει με σκορ-μαμούθ καθώς για μια ώρα η ΑΕΚ απλά επιβεβαίωνε τη χαοτική διαφορά δυναμικότητας και ποιότητας που υπάρχει. Χωρίς να κάνει κάποια σούπερ εμφάνιση είχε βάλει τέσσερα και μπορούσε τουλάχιστον άλλα… τόσα. Δυο ατομικά λάθη, μια ανεξήγητη αφέλεια και χαλάρωση και η ζημιά έγινε…  

Αντιλαμβάνομαι πλήρως την ανησυχία που υπάρχει καθώς σχεδόν αυτόματα έρχονται στο μυαλό όσα ζήσαμε πέρυσι με την αυτοκτονία και την απώλεια του τίτλου και κατά κάποιον τρόπο γίνεται μια σύνδεση και υποβόσκει το ερώτημα «γιατί δεν διορθώνει ο Ματίας τα λάθη;». Προσωπικά δεν συγκρίνω τις δύο καταστάσεις γιατί μιλάμε για άλλες εντελώς συνθήκες, σε εντελώς διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε δύο διαφορετικές χρονιές. Σε κάθε περίπτωση όμως, εδώ θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός και να δούμε τουλάχιστον για το παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης, τι πήγε στραβά. 

Το «τσουβάλιασμα» ποτέ δεν κάνει καλό. Επομένως, αν απομονώσουμε το αυτογκόλ του Βίντα που προφανώς είναι κάτι εντελώς ατομικό, αδικαιολόγητο να συμβαίνει ιδίως από έναν ποδοσφαιριστή αυτής της κλάσης και το λάθος του Στρακόσα, που επίσης θα έπρεπε προφανώς να αποφύγει μόνο και μόνο με την εμπειρία που έχει, κάνοντας ένα κακό κοντρόλ με ρίσκο σε ένα σημείο που απαγορεύεται, φτάνουμε στο τρίτο τέρμα που πράγματι είναι μια φάση που η ΑΕΚ μοιάζει να βρίσκεται εντελώς σε αποσύνθεση όσον αφορά τις τοποθετήσεις έχοντας χάσει πλήρως το μυαλό και τη συγκέντρωση της. 

Και αυτό για’ μένα, είναι το πιο ανησυχητικό. Η χαλάρωση που υπήρξε, ο εφησυχασμός και η έλλειψη υπευθυνότητας ήταν η αρχή του κακού. Η ΑΕΚ θα πρέπει να αποβάλει αυτό το σύμπτωμα άμεσα και ο κάθε ποδοσφαιριστής πνευματικά να είναι συγκεντρωμένος και στα 90 λεπτά. Είναι κρίμα δύο κακές στιγμές, ένα πεντάλεπτο - δεκαλεπτο χαλάρωσης, να γκρεμίζουν όσα χτίζονται για έναν ολόκληρο σχεδόν αγώνα. Δεν βάζω καν στο τραπέζι της κουβέντας τις αλλαγές που προσωπικά για’ μένα δεν έχουν παίξει κανέναν ρόλο, εννοώ αρνητικά, στην τροπή που πήρε ο αγώνας. Η ευθύνη του Αλμέιδα προφανώς δεν είναι που πέρασε αριστερά τον Λιούμπισιτς ή που έφερε στο ματς τον Γαλανόπουλο που ήταν ο κορυφαίος της προετοιμασίας. Αν είναι δυνατόν. Αυτό που πρέπει να δει όμως ο Ματίας είναι το κομμάτι της νοοτροπίας όταν η ομάδα νιώθει ασφαλής. Με οποιονδήποτε τρόπο θα πρέπει να επιβάλει σοβαρότητα και συγκέντρωση. Η διαχείρηση τέτοιων καταστάσεων που η ΑΕΚ θα προηγείται στο σκορ θα είναι ο γενικός κανόνας. Και πάνω εκεί το γκρουπ θα πρέπει να δουλέψει και αγωνιστικά και πνευματικά έτσι ώστε να ξαναβρεί την αποφασιστικότητα, τη σιγουριά και την αυτοπεποίθηση που έβγαζε τη σεζόν του νταμπλ!