Χρόνια πολλά σε όλους για την μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας αλλά και του Έθνους μας. Μια πολύ μεγάλη μέρα που πάντα πρέπει να θυμόμαστε και να σεβόμαστε. Κι αν μπορούμε να παίρνουμε παραδείγματα από αυτήν. Γιατί η ιστορία δεν είναι μόνο το παρελθόν αλλά και το παρόν και το μέλλον. Με την ευκαιρία ακόμη κι αν υπάρχουν στοιχεία που λένε πως τα πράγματα δεν έγιναν έτσι ακριβώς όπως τα μάθαμε στο σχολείο σημασία έχει πως κάποιοι άνθρωποι ξεκίνησαν κάτι τρελό και χάρη σε αυτή την τρέλα που πήγε κόντρα σε κάτι παγιωμένο για γενιές ολόκληρες μπορούμε να αναπνέουμε ελεύθερα.
Κόντρα όχι μονο στους κατακτητές αλλά και στους συμμάχους που εκείνη τη χρονική περίοδο δεν επιθυμούσαν ούτε επαναστάσεις ούτε οποιεσδήποτε αλλαγες συνόρων. Η επανάσταση των Ελλήνων ενέπνευσε ελεύθερους στην ψυχή ανθρώπους στα πέρατα της γης και θα μνημονεύεται στους αιώνες των αιώνων. Τίποτα λοιπόν δεν μπορεί να μειώσει εκείνους τους μεγάλους άντρες και τις ηρωίδες γυναίκες που έγραψαν την πιο χρυσή σελίδα της νεότερης Ελληνικής ιστορίας όταν μετά από τόσες γενιές αποφάσισαν να πάψουν να είναι ραγιάδες. Ή να πεθάνουν προσπαθώντας. Τίποτα δεν μπορεί να αμαυρώσει το μεγαλείο τους ούτε το αποτέλεσμα του αγώνα τους. Ενα μεγάλο ευχαριστώ είναι το μόνο που πρέπει να λέγεται πάντα αυτή τη μέρα αλλά και κάθε φορά που τους θυμόμαστε σε αυτούς που δεν συμβιβάστηκαν με τα 400 χρόνια σκλαβιάς και χάρη σε αυτούς μπορούμε να μιλάμε, να αναπνέουμε, να συμφωνούμε και να διαφωνούμε ελεύθεροι. Ζήτω το έθνος των ΕΛΛΗΝΩΝ και οι ΗΡΩΕΣ του!
Πάμε στα δικά μας. Τα παιδιά μας γυρίζουν σιγά σιγά από τα ρεπό και τις Εθνικές τους. Μέχρι την Τετάρτη θα είναι όλοι εδώ. Έρχονται μεγάλοι αγώνες. Και μεγάλες στιγμές. Προηγείται αύριο η ομάδα όλων των Ελλήνων. Σε ευχαριστώ Ότο Ρεχάγκελ που από το 2003 βλέπω ΜΟΝΟ έτσι την Εθνική μας ομάδα. Ως την ομάδα όλων των Ελλήνων που κάθε παιδί που φοράει την φανέλα της είναι δικό μου παιδί. Άλλωστε είναι μια έξτρα χαρά να έχεις δικούς σου έστω και για λίγα παιχνίδια τον Ιωαννίδη, τον Μασούρα, τον Τσιμίκα, τον Ντέλια, τον Γιαννούλη… Αυτόν τον τελευταίο μακάρι να τον έχουμε δικό μας για… περισσότερους αγώνες. Από το καλοκαίρι και μετά. Δεν είναι εύκολο αλλά εδώ πήραμε τον Λιούμπισιτς. Η ΑΕΚ έχει ξαναγίνει προορισμός των καλύτερων. Και είναι πλέον πολύ επιλεκτική.
Η εποχή που η ΑΕΚ έπαιρνε τον παίκτη επειδή της… άρεσε και μετά έψαχνε τι να τον κάνει και πού θα τον αξιοποιήσει έχει θαφτεί μαζί με την ΑΕΚ που δεν ήξερες όχι πώς θα είναι στον επόμενο αγώνα αλλά στο επόμενο πεντάλεπτο. Εκτός απο τα ευεργετικά αγωνιστικά αποτελέσματα που απολαμβάνουμε πλέον έχουμε ή οφείλουμε να έχουμε και πολύ λιγότερο άγχος και για τις μεταγραφές που θα γίνουν. Η ΑΕΚ ξέρει τι θέλει σίγουρα. Πιθανότατα εμείς δεν ξέρουμε ακριβώς αν κρίνουμε από τις τελευταιες μεταγραφικές περιόδους.
Μπορει και αυτο καλοκαίρι να πέσουμε έξω σε κάποια ή σε καποιες θέσεις που θεωρούμε δεδομένο πως η β' ομάδα θα ενισχυθεί. Το σίγουρο είναι ένα και το είδαμε και πρόσφατα με την μεταγραφή του Λιούμπισιτς αλλά και του Τσιλούλη. Ο πήχης ειναι πολύ ψηλά. Οχι μόνο για τους παίκτες διαφοράς αλλά και για αυτούς που συμπληρώνουν και δίνουν βαθος στο ρόστερ. Για την ΑΕΚ του Αλμέιδα είναι ΟΛΟΙ σημαντικοί και πολύτιμοι. Αρκεί να το καταλαβαίνουν. Αλλιώς ο οργανισμός τους αποβάλει αυτόματα και διαδικαστικά…
