Μια υπέροχη βραδιά ζήσαμε το βράδυ της Πέμπτης στο ΝΑΟ. Κι ας έφαγαν πέντε αυτοί που φόραγαν τα κίτρινα. Ή μάλλον ακριβώς για αυτό. Η Εθνική εχει την έδρα που της αρμόζει και η αύρα του Ναού κανει το θαύμα της. Πάνω απο όλα όμως τα Μπραβο αξίζουν στον Πογιετ και στα παιδιά. Που όταν φοράνε την φανέλα με το εθνόσημο ειναι όλοι παιδιά ΜΑΣ. Η υγεία επανήλθε στην Εθνική. Την αρχή έκανε ο Φαντ Σχιπ με την… αποτοξίνωση της ομάδας και την εμπέδωση του team spirit κι ο Πογιέτ που είναι καλύτερος, πιο έμπειρος και κυρίως συμβατός με την Εθνική Ελλάδος την έφερε ως εδώ. Παίζοντας όλα τα παιχνίδια όπως έπρεπε για να πάρει από το κάθε ένα ότι περισσότερο μπορούσε. Είτε έπαιζε με την Γαλλία, είτε με το Καζακστάν η ομάδα του Πογέτ είχε πάντα τον τρόπο να παίζει όπως έπρεπε για να πετύχει το καλύτερο δυνατό. Αυτό την έφερε ως εδώ. Μαζί με ένα ρόστερ που ενώνει δύο γενιές. Αυτή που έχει μία από τις τελευταίες ευκαιρίες να συμμετάσχει σε ένα μεγάλο ραντεβού που έχουμε 10 χρόνια να βρεθούμε ως χώρα έχοντας ζήσει, μαζί μας, μια εποχή που μας γύρισε πίσω από εκεί που ξεκίνησε το θαύμα με τον μεγάλο ΟΤΟ και μάλλον χειρότερα. Στο να είμαστε δηλαδή ματάκηδες στα μεγάλα τουρνουά και να χάνουμε κι από ομάδες που τις είχαμε εύκολα και στις χειρότερες εποχές. Μαζί με αυτή την γενιά και τα παιδιά της επόμενης μέρας. Όλοι μαζί έχουν καταφέρει να φτιάξουν μια Εθνική που όλος ο κόσμος θέλει να βλέπει και να χειροκροτεί. Το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ είναι αυτό που μετράει πάνω από όλα. Και μέσα από την ομάδα περνάει και στον κόσμο. Και σιγά σιγά πείθονται και οι άπιστοι…
Μένει ακόμη ένα βήμα. Το τελευταίο και το μεγαλύτερο. Η ομάδα ειναι σε μεγάλη φόρμα. Αθλητικά αλλα και πνευματικά, πράγμα απαραίτητο για ένα εκτός έδρας νοκ αουτ σαν κι αυτο που ερχεται την Τρίτη. Το σίγουρο είναι ότι και θέλουν και μπορούν! Πάμε γερά!
Την ίδια ώρα η ΑΕΚ μας ξεκουράζεται πριν από την μεγαλύτερη μάχη. Μέχρι την επόμενη. Εννέα βήματα μέχρι το τέλος. Η τελευταία εικόνα ήταν αυτή που θέλαμε να δούμε. Όλοι έπαιξαν ανταγωνιστικά όπως αξίζει στην ΑΕΚ του Αλμέιδα, πολλά ευχάριστα νέα ήρθαν από παίκτες που περιμένουμε καιρό, όμως αυτός που ξεχώρισε κι ας έπαιξε μόνο ένα ημίχρονο ήταν ο Λιούμπισιτς. Ένα πραγματικό κομπιούτερ που κάθε φορά που τον βλέπεις στο γήπεδο απορείς πως κατάφερε η ΑΕΚ να τον πάρει από μια ομάδα όπως η Ντινάμο Ζάγκρεμπ που από τον Αύγουστο που παίξαμε μέχρι σήμερα με 4 πωλήσεις έβαλε στα ταμεία 40.000.000. Μετά απλά σκέφτεσαι πως η ΑΕΚ έδωσε όλα τα λεφτά της μεταγραφής μετρητά μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2024...
Τα μετρητά σε συνδυασμό με την τεράστια θέληση που μετατράπηκε σε αλύγιστη επιμονή τόσο της ομάδας όσο και του παίκτη να συνεργαστούν έκαναν αυτό το μικρό “θαύμα”.
Την ημέρα ή μάλλον τη... νύχτα που το θρίλερ με τον Λιούμπισιτς είχε happy end κι αφού πρώτα συνειδητοποιήσαμε πως πήραμε τον παίκτη που παραλίγο να μας αποκλείσει μέσα στη Νέα ΦΙλαδέλφεια και δεν τολμούσαμε ούτε να τον... σκεφτούμε ως μεταγραφικό στόχο της ΑΕΚ περάσαμε στο πιο λογικό σενάριο. Με δεδομένο το πόσο δύσκολο έχει αποδειχτεί για οποιονδήποτε το να μπει στην ομάδα του Αλμέιδα ιδίως αν αγωνίζεται από την άμυνα και μπροστά κάναμε τα περισσότερα όνειρα για τον Λιούμπισιτς από το καλοκαίρι και μετά. Κι όμως.
Ο Λιούμπισιτς από την πρώτη στιγμή που πάτησε στο χορτάρι με την φανέλα της ΑΕΚ και παρότι φυσιολογικά δεν έχει τον ρυθμό των υπόλοιπων κάνει ήδη την διαφορά...
