Παρασκευή πρωί και είναι εντυπωσιακό. Επειδή η πλειοψηφία των φίλων μου στο Facebook είναι οπαδοί της ΑΕΚ διαβάζοντας από το πρωί προσπαθώ να καταλάβω πως είναι δυνατόν να έχει ξεσπάσει… διαμάχη και για αυτό. Για το αν δηλαδή πρέπει κάποιος να χαρεί ή να στεναχωρηθεί που προκρίθηκε ο ΠΑΟΚ και αν πρέπει να δώσει ή όχι συγχαρητήρια. Εντάξει υπάρχουν και οι… εξτρίμ που απαιτούν συγχαρητήρια και στον Ολυμπιακό αλλά εκεί δεν γίνονται καυγάδες γιατί είναι λίγοι. Η άποψη μου είναι πάντα η ίδια. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει. Είναι απλό. Δεν έχει καμιά υποχρέωση ως οπαδός οποιασδήποτε ομάδας να προσεγγίζει τα γεγονότα με έναν και μόνο τρόπο. Έχουμε αρκετούς περιορισμούς στη ζωή μας για να βάλουμε και αυτόν. Και σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα για να τσακωθούμε.

Στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες είναι αυτονόητο πως όλοι υποστηρίζουν τις ξένες ομάδες όταν παίζουν με τους εγχώριους αντιπάλους. Οπότε κανείς δεν πρέπει να έχει τύψεις για τίποτα. Σε ότι αφορά το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι της χθεσινής βραδιάς και οι δύο ομάδες π΄έτυχαν ιστορικές προκρίσεις που θα τις θυμούνται για μια ζωή όπως θα συνέβαινε και με εμάς αν ήταν στη θέση τους η ΑΕΚ και έκανε τέτοιες ανατροπές. Καμία σημασία δεν έχει αν η Ντινάμο έχασε τους τέσσερις καλύτερους παίκτες της από τον Αύγουστο που την αποκλείσαμε εμείς ή αν ο Ολυμπιακός έπαιζε με μια αδύναμη ομάδα που ο ίδιος την έκανε να φαντάζει μεγαθήριο την προηγούμενη εβδομάδα. Επίσης τίποτα δεν αλλάζει σε ότι αφορά το Ελληνικό πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα κι από τους δύο και φαβορί για το πρωτάθλημα. Πρέπει να το επιβεβαιώσει και στους 9 αγώνες που απομένουν. Και με την ευκαιρία οι δυο Ευρωπαίοι να πουν ένα “ευχαριστώ” στον Πογιέτ που δεν παίζουν την Κυριακή. Ιδίως ο Ολυμπιακός…

H Τετάρτη πάντως ήταν μια όμορφη μέρα τελικά. Το ξέρω πως έγινε το αυτονόητο. Μα το αυτονόητο είναι αυτό που τόσες φορές έχει λείψει από την ζωή μας που όταν γίνεται οφείλουμε να το πανηγυρίζουμε. Έτσι πανηγυρίσαμε την αθώωση όλων των αδερφών μας που από την ταράτσα και την χαρά του να βλέπεις την ΑΕΚ βρέθηκαν ένα βήμα από το να είναι στη φυλακή χθες το απόγευμα!! Χωρίς να έχουν κάνει τίποτα και χωρίς η έφεση να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα! Ευτυχώς το δικαστήριο βρήκε τρόπο να επιβάλει δικαιοσύνη. Δεν ήταν εύκολο με τον τρόπο που έχει γραφτεί ο νόμος. Για τον λόγο αυτό πρέπει ο νόμος να γίνει πιο συγκεκριμένος με σκοπό να αποτρέπει πραγματικές εγκληματικές πράξεις και όχι να βαφτίζει τέτοιες γενικά και αόριστα ότι σχετίζεται με αθλητικές εκδηλώσεις. Να υπάρχουν αυστηρές ποινές για πράξεις που τιμωρούνται όμως ανάλογα παντού. Όχι μόνο σε ότι έχει σχέση με ένα αγώνα σε οποιοδήποτε άθλημα. Οι δικαστές πήραν την πάσα που τους έδωσαν ο Γιώργος και ο Λεωνίδας, οι δικηγόροι των έξι, και τους αθώωσαν δεχόμενοι πως υπήρχε νομική πλάνη με την παράθεση 7-8 παρόμοιων περιστατικών που παρότι συνέβησαν παρουσία αστυνομικών οργάνων δεν επέφεραν καμία κύρωση για τους… “παραβάτες”.

Όμως αυτό δεν αρκεί και δεν μπορεί όπως γίνεται εύκολα κατανοητό να αποτελέσει δεδικασμένο. Το καλύτερο από όλα θα είναι να διορθωθεί με κάποια τροπολογία ο νόμος ώστε να αποτρέπει ότι δεν πρέπει να γίνεται σε αθλητικές εγκαταστάσεις όμως να γίνει πιο συγκεκριμένος σε ότι αφορά τα εκτός γηπέδου... 

Είναι η πολλοστή φορά που με αφορμή τραγικά περιστατικά γίνεται ένας νόμος για να αποτρέψει πράξεις που ΟΛΟΙ μας θέλουμε να μην γίνονται, κι όσοι δεν θέλουν ή ακόμη χειρότερα τις κάνουν δεν μας αφορούν, και έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Δεν είναι τυχαίο πως η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης σε ποσοστά άνω του 95% απαιτούσε και εντέλει πανηγύρισε την αθώωση των έξι. Δεν μιλάμε μόνο για οπαδούς της ΑΕΚ αλλά για τους οπαδούς όλων των ομάδων, για απλούς φιλάθλους αλλά ακόμη και για πολίτες που δεν ασχολούνται με τα αθλητικά αλλά έμαθαν για την υπόθεση. Επίσης όλα τα ΜΜΕ είχαν μια στάση υπέρ των κατηγορουμένων γεγονός σπανιότατο σε περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με περιστατικά που έλαβαν χώρα σε γήπεδα. Όταν όλοι σου λένε πως κάπου έχεις κάνει λάθος τότε μάλλον έχεις κάνει… λάθος. Εκτός αν είσαι ιδιοφυΐα και αναγνωριστείς χρόνια μετά ή μετά θάνατο όπως έχει συμβεί σε αυτό τον κόσμο όμως δεν φημιζόμαστε για την παραγωγή ιδιοφυών νομοθετών… 

Δεν θέλω να βάλω στο παιχνίδι υποθέσεις εκτός αθλητικών που πραγματικά προκαλούν το δημόσιο αίσθημα με την ατιμωρησία υπευθύνων για πραγματικά σοβαρά αδικήματα και απώλεια ή καταστροφή ανθρώπων ζωών. Το θεωρώ εύκολη λύση. Όμως έχουμε την υπόθεση του Μιχάλη. Μια δολοφονία για την οποία η αστυνομία έχει τεράστια ευθύνη αφού ήταν πανεύκολο και αυτονόητο να αποτραπεί και επιπλέον δεν κατάφερε παρότι είχε στα χέρια της τόσους υπόπτους να εξιχνιάσει την υπόθεση σε ότι αφορά τον φυσικό αυτουργό. Μιλάμε για ένα φρικτό μηδέν στα δύο (αποτροπή - εξυχνίαση) που είχε ως αποτέλεσμα έναν άδικο φρικτό θάνατο και μια οικογένεια που δεν μπόρεσε να νιώσει έστω την δικαίωση της τιμωρίας των ενόχων. Ένας σκότωσε τον Μιχάλη με μία μαχαιριά αλλά οι ένοχοι ήταν πολλοί…

Και στον Αλκη ένας, το πολύ δύο, του κατάφεραν τα θανατηφόρα χτυπήματα. Σε ισόβια καταδικάστηκαν εφτά. Οι δολοφόνοι του Μιχάλη μαζί με τον φυσικό αυτουργό είναι σπίτια τους και δεν θα τους ξαναδούμε…

Στην περίπτωση του άγρια δολοφονημένου οπαδού του Άρη τόσο η αστυνομία όσο και η δικαιοσύνη λειτούργησαν και έτσι η οικογένεια του Άλκη ένιωσε πως το παιδί τους που δεν θα γυρίσει δυστυχώς πίσω τουλάχιστον δικαιώθηκε. Η αστυνομία συνέλαβε όλους όσους συμμετείχαν στη δολοφονική επίθεση, δικάστηκαν όλοι με βαρύτατες κατηγορίες και οι εφτά έφαγαν ισόβια ενώ και οι άλλες ποινές ήταν πάνω από 10 χρόνια. Ακόμη και για αυτούς που έμειναν στο αυτοκίνητο. 

Στην περίπτωση του Μιχάλη η αστυνομία δεν απέτρεψε την επίθεση ενώ ήξερε τα πάντα, συνέλαβε τους δράστες της επίθεσης και μετά από μια προφυλάκιση μηνών έφυγαν και δεν θα τους ξαναδούμε. Αφού θυμηθήκαμε την δολοφονία του Αυγούστου να πούμε ένα μπράβο στον ΠΑΟΚ. Πέτυχε μεγάλη νίκη και μεγάλη πρόκριση. Ούτε η πρόκριση της ΑΕΚ, ούτε η πρόκριση του ΠΑΟΚ έφεραν πίσω τον Μιχάλη αλλά είναι καλό η Ελλάδα να αποτελεί μόνο κακή ανάμνηση για αυτή την ομάδα. Κι ας μην φταίνε σε τίποτα οι ποδοσφαιριστές.