Η ατμόσφαιρα στον πλανήτη ΑΕΚ μετά το ψαρωτικό πέρασμα από το Περιστέρι, από εκεί που μέχρι τώρα δεν έχει περάσει κανείς άλλος, θυμίζει την διαχρονική ατάκα του αειθαλούς Νίκου Στρατού: “Η μπάλα να μπαίνει στα δίχτυα μανούλα μου και όλα θα είναι καλά”.

Στα δίχτυα των άλλων έτσι… Δική μου η προσθήκη. Πράγματι είναι δύσκολο να μην ισχύει διαχρονικά αυτό το ρητό. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο από αρχαιοτάτων χρόνων γιατί είναι το πιο λαϊκό άθλημα και όλοι έχουν και πρέπει να έχουν άποψη για αυτό. Είναι κι αυτό ένα από τα μυστικά που το έχουν κάνει αδιαμφισβήτητο βασιλιά. ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. Η πιο εύκολη προσέγγιση λοιπόν είναι μέσω του αποτελέσματος. Όμως οποίο κι αν είναι το αποτέλεσμα πάντα έχει γίνει κι ενας αγώνας. Δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε αυτό. Για έναν απλό λόγο. Θα το βρουμε μπροστά μας. Και για καλό και για κακό. Επειδή πάντα υπάρχει επόμενος και μετά κι άλλος κι άλλος…

Είχα γράψει και την Πέμπτη πως η ΑΕΚ του Χαριλάου δεν έχει αντίπαλο στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Η μπάλα όμως είναι μπάλα και δεν πάει πάντα στο πλεκτό. Δεν επιβάλει δικαιοσύνη αλλά απλά κάνει τα δικά της. Όμως δεν πρέπει να αγνοούμε αυτό που βλέπουμε γιατί σε βάθος χρόνου κι όταν οι αγώνες είναι πολλοί ότι κι αν κάνει η μπάλα στο τέλος συνήθως επιβάλλεται δικαιοσύνη. Άλλο η στεναχώρια για τον αποκλεισμό που είναι… οριστικός και αμετάκλητος και άλλο το πως παίζει, πως έχει παίξει και πως μπορεί να παίξει μια ομάδα…

Ετσι είναι παντού το ποδόσφαιρο εκτός απο την Ελλάδα της μαύρης εικοσαετίας που δυστυχώς έκανε πολλούς και κυρίως τους νεότερους να πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι μόνο νίκη και πως αν έχεις την καλύτερη ομάδα πρέπει να το παίρνεις με 36 νίκες και να σου το δίνουν πριν γίνουν οι αγώνες. Δεν υπάρχει πουθενά αυτό εκτός αν ο πρωταθλητής είναι διορισμένος ή οι αντίπαλοι ανύπαρκτοι όπως στα τρία πρωταθλήματα του Μαρτίνς. Δεν μειώνω εκείνο τον Ολυμπιακό, οι αντίπαλοι ήταν ανύπαρκτοι. Η ΑΕΚ ούτε το 2018, ούτε πέρυσι, ούτε φέτος έχει ανύπαρκτους αντιπάλους. Στα σοσιαλ μίντια κάποιων μπορεί όλοι οι άλλοι να είναι της πλάκας, όπως πιθανόν και η ΑΕΚ στα σοσιαλ μίντια κάποιων αντιπάλων. Στην πραγματική ζωή όμως έχουμε 3 ομάδες με τα καλά και τα στραβά τους να πηγαίνουν μπροστά κι έναν Ολυμπιακο με την εμμονή, την τοξικότητα και το ρόστερ - λερναία Ύδρα να είναι πάντα εδώ, πολεμιστής μέχρι το τέλος για να κερδίσει ή να χαλάσει την χαρά των άλλων. Τρεις αντίπαλοι της ΑΕΚ με πανίσχυρους ιδιοκτήτες που ποτέ δεν υπήρξαν ταυτόχρονα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο μαζί και ευτυχώς έχει και η ΑΕΚ τον δικό της γιατί σε άλλες όχι πολύ παλιές εποχές χωρίς Μελισσανίδη μοναδικός αντίπαλος θα ήταν ο… Καρυπίδης!

Κι όμως. Σε αυτό το πρωτάθλημα η ΑΕΚ από πέρυσι ήταν και συνεχίζει να είναι η καλύτερη ομάδα. Δεν το έχει πάρει από τώρα όμως αν δεν συμβούν απρόοπτα τον Μάιο πάλι θα είμαστε καλά, στη Φιλαδέλφεια. Ας απολαύσουμε το ταξίδι μέχρι τότε. Μιλάω για τους κανονικούς ανθρώπους και κανονικούς ΑΕΚτζήδες. Όχι για κάποιους προβληματικούς που βγάζουν τα απωθημένα τους και ψάχνουν την χαμένη ζωή τους και κάποια αξία στην ύπαρξη τους στα σόσιαλ. Για αυτούς δεν υπάρχει γιατρειά και το μόνο που στεναχωριέμαι είναι ότι ασχολήθηκε με τον οχετό τους ακόμη κι ο Ματίας. Το διαδυκτιακό μίσος είναι δυστυχώς ένα φαινόμενο της εποχής άρα δεν θα μπορούσε να ξεφύγει το ποδόσφαιρο και δυστυχώς πρέπει να μάθουμε όλοι να ζούμε μέχρι να εξαληφθεί. Πράγμα δύσκολο γιατί δυστυχώς η κακία όπως και η βλακεία είναι αήττητες. Και οι ευχές για ψόφο και η γελοιοποίηση ανθρώπων που έκαναν αγώνα ζωής για να ξεχωρίσουν από χιλιάδες άλλους και να είναι εδώ δεν είναι… κριτική. Είναι χυδαιότητα. Προχωράμε και απολαμβάνουμε. Την καλύτερη εποχή της ΑΕΚ, το παρόν και το μέλλον της που πλέον δεν κρίνεται όχι από ένα αποτέλεσμα όπως πολλές φορές στο παρελθόν αλλά ούτε από ένα ή δυο πρωταθλήματα…

Στην τρέχουσα ειδησεογραφία χθες ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Μπακασέτα στον Παναθηναϊκό, βγήκαν οι φωτογραφίες με τα κασκόλ και έγιναν δηλώσεις. Φυσιολογικό να ασχοληθεί σε μεγάλο βαθμό και ο κόσμος της ΑΕΚ με την μεταγραφή. Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο ένας παίκτης δεδηλωμένος οπαδός μιας ομάδας να πηγαίνει στον βασικό ανταγωνιστή της για το πρωτάθλημα. Προσωπικά δεν βλέπω κάποια προδοσία. Λέγεται εύκολα η λέξη αλλά σε ότι αφορά την ΑΕΚ μόνο ο Μπάγεβιτς αξίζει τον τίτλο. Μανωλάδες, Παπασταθόπουλοι, Μπακασέτες κτλ είναι υποσημειώσεις στην ιστορία για να πάρουν έναν τόσο βαρύ τίτλο. Στην περίπτωση μάλιστα του Μπακασέτα είναι δεδομένο πως στην παρούσα φάση η ΑΕΚ δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για την απόκτηση του. Πρόκειται για μια επαγγελματική επιλογή. Ο Μπακασέτας ως ιδανικό πλάνο είχε στο μυαλό του να πάει σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα μετά την Τουρκία και προς το τέλος να έρθει στην ΑΕΚ για να κλείσει την καριέρα του στην αγαπημένη του ομάδα την οποία δεν έπαψε ποτέ να να παρακολουθεί στενά από τότε που του έδωσε την ευκαιρία να πάει σε κάποια ομάδα που έπαιξε και αναβαθμίστηκε ως παίκτης. Όμως η πρόταση δεν ήρθε παρά τα δεκάδες δημοσιεύματα για Ισπανικές, Ιταλικές, Αγγλικές ομάδες και είπε “ναι” στην ομάδα που τον ήθελε πολύ και του έδωσε ένα συμβόλαιο που μόνο στην Τουρκία θα έβρισκε. Συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο και σίγουρα δεν είναι προδοσία. Άλλωστε μιλάμε για έναν οπαδό της ΑΕΚ όχι για σημαία της ομάδας. Πολλοί οπαδοί μια ομάδας έχουν γίνει σημαίες σε άλλες όλα αυτά τα χρόνια. Οπαδός και σημαία στην ΑΕΚ στα χρόνια του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ήταν ο Μανωλάς και μετά ο Ντέμης. Αυτοί αν πήγαιναν στον Παναθηναϊκό ή στον Ολυμπιακό σίγουρα θα δημιουργούσαν έναν ατελείωτο ντόρο. Δεν πήγαν ποτέ και έτσι έμειναν στην ιστορία. Η οποία θα συνεχίσει να γράφεται. Εύχομαι υγεία, αγωνιστικές αποτυχίες και σαν οπαδός της Εθνικής θα είμαι Ταλιμπάν του Τάσου όπως και όλων των παιδιών. Για να πω πάντως και την αμαρτία μου σε αυτό το βιντεάκι στο Instagram που μου θύμισε το πρωινό μήνυμα του Τσίπρα στις εκλογές του Μαΐου η αυθόρμητη απάντηση που μου ήρθε στο μυαλό είχε μια λέξη κοινή με το μήνυμα που έστειλε ο Αλαφούζος στον Τερίμ μετά την πρόκριση επί του Ολυμπιακού. Καλή συνέχεια…