Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε. Η ΑΕΚ μπαίνει πλέον στην τελική ευθεία με έναν μόνο στόχο μετά τον αποκλεισμό από τον Άρη που την έφερε για πρώτη φορά από τότε που ήρθε ο Αλμέιδα εκτός διεκδίκησης τίτλου. Αποκλείστηκε από μια καλή αλλά αντικειμενικά κατώτερη ομάδα με έναν τρόπο πραγματικά βασανιστικό. Συνεχίζει για τον μεγαλύτερο στόχο. Το back to back πρωτάθλημα που έχει να γίνει από το μαγικό 1993. Kαι για το πετύχει πρέπει να σταθεροποιηθεί για συνεχόμενα παιχνίδια στο επίπεδο απόδοσης που έχει φτάσει σε φετινά παιχνίδια. Βάζω μέσα και το πρώτο ημίχρονο στο Χαριλάου. Και παράλληλα να πάρει βοήθεια από όλους τους παίκτες του ρόστερ, πράγμα που αποδείχτηκε καθοριστικό την περυσινή θριαμβευτική σεζόν. Με την ευκαιρία λοιπόν πάμε να δούμε τις δύο μεταγραφές του καλοκαιριού που μέχρι τώρα είναι οι απογοητεύσεις της σεζόν. Πόνσε και Πισάρο…
Ο Πόνσε είναι ένας παίκτης που τον ξέραμε όλοι απο το σύντομο αλλά τόσο παραγωγικό πέρασμα του το 18-19, ένας παίκτης που σχεδόν σε κάθε μεταγραφική περίοδο από την ημέρα που έφυγε αναφερόταν σαν η ιδανική περίπτωση φορ που πρέπει να πάρει η ομάδα και του οποίου βέβαια η μεταγραφή πανηγυρίστηκε όσο λίγες τα τελευταία χρόνια εκείνο το βράδυ του Αυγούστου. Ενας παίκτης στον οποίο η ΑΕΚ επένδυσε πολλά εκατομμυρια γιατί ήθελε να πάει στα σίγουρα για τον αντικαταστάτη του Γκαρσία όποτε χρειαστεί μέσα στη σαιζόν αλλά και για να έχει έτοιμο τον επόμενο όταν κάποια στιγμή η ομάδα θα αναγκαστεί να πουλήσει τον Λιβάι με κάποια πρόταση που δεν θα μπορεί να αρνηθεί…
Μην ξεχνάει κανείς και ιδίως αυτοί που κάνουν τώρα κριτική με… κατάρες μιλώντας για τραγική μεταγραφή πως ακόμη και πέρυσι, πιθανόν πάρα πολλοί ίδιοι, έλεγαν πάλι για καβούρια και άλλες βλακείες επειδή βαφτίστηκε» φορ ο Γκαρσια αντί να πάρουμε τον Πόνσε που έχει το εύκολο γκολ. Τα γραπτά μένουν παίδες… Παρόλα αυτά το πρόβλημα είναι σοβαρό. Αν δεν ξέραμε τον Πόνσε θα λέγαμε πως ήρθε ένα παιδι απο την Αργεντινή, δεν βγηκε, καλύτερα να γυρίσει στην Αργεντινή τώρα που είναι νωρίς…
Κάποιοι άλλοι λιγότερο βέβαιοι για το οτι κατέχουν την απόλυτη γνώση θα έλεγαν να περιμένουμε την επόμενη σεζόν να προσαρμοστεί ο Πόνσε. Όμως μιλάμε για ένα παιδί που είναι απο 16 ετών στην Ευρώπη και μάλιστα σε περιβάλλον Ρόμα και με εμπειρίες απο τρία μεγάλα πρωταθλήματα, με πετυχημένη προϋπηρεσία στην ΑΕΚ και το Ελληνικό πρωτάθλημα, με προσόντα που δεν αμφισβητούνται. Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα στην ανάλυση της κατάστασης γιατί μιλάμε για ένα ποδοσφαιριστή σούπερ επαγγελματία, πολύ καλό παιδί που πάντα προπονείται και παίζει στο 100% της έντασης και της προσπάθειας που πρέπει να καταβάλει ενας παίκτης. Τι έχουν όμως τα έρμα και… δεν βοηθάνε;
Για να προσεγγίσουμε πιο δίκαια το θέμα θα αφήσουμε εκτός το πρώτο διάστημα που ο Πόνσε κλήθηκε να παίξει παιχνίδια… εκατομμυρίων σε Αμβέρσα και Αγιά Σοφία πριν κλείσει 20 μέρες στην ομάδα και μετά ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να μπει άμεσα στο παιχνίδι της ομάδας του Αλμέιδα έχοντας έρθει απο μια ομάδα που δεν είχε την ίδια αγωνιστική προσέγγιση με την ΑΕΚ. Από εκεί και πέρα όμως αντί να βελτιώνεται η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη με αποκορύφωμα το παιχνίδι του Χαριλάου. Όπου εκεί έγινε ξεκάθαρο πως το πρόβλημα είναι κυρίως ψυχολογικό. Μόνο η φάση που παίρνει την μπάλα από τον Αραούχο και αντί να εκτελέσει άμεσα προσπαθεί, στο μυαλό του, να σιγουρέψει το γκολ χάνοντας την μπάλα και την ευκαιρία αρκεί για να το καταλάβεις. Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει. Αυτό που ξέρουμε είναι πως πρέπει οπωσδήποτε να δούμε μέχρι το τέλος της σεζόν τον πραγματικό Πόνσε. Σίγουρα δεν είναι και δεν θα είναι η πρώτη επιλογή όσο υπάρχει ο Λιβάι Γκαρσία όμως σε αυτή την ΑΕΚ όλοι πρέπει να βοηθάνε γιατί όλοι έχουν τις ευκαιρίες να το κάνουν. Ίσως είναι καλύτερα και για τον ίδιο να παίζει όλο και λιγότερο μέχρι να είναι έτοιμος. Θα βρει λύσεις η ομάδα. Το σημαντικό είναι να βρει τον Πόνσε που επέλεξε και αγόρασε δίνοντας κι ένα από τα μεγαλύτερα συμβόλαια. Δεν πρέπει να χαθεί ένας τέτοιος παίκτης που τα έχει όλα. Αγωνιστική αξία, επαγγελματισμό, καλή ηλικία, χρηματιστηριακή αξία.
Ο Πισάρο είναι διαφορετική περίπτωση. Δεν τον είχαμε δει να παίζει στην Ελλάδα ή την Ευρώπη όμως η αξία του, ποδοσφαιρική και χρηματιστηριακή, ήταν πολύ εύκολο να μαθευτεί. Μια μεταγραφή που δεν θα είχε γίνει ποτέ αν δεν υπήρχε ο Αλμέιδα γιατί οι προτάσεις από Μεξικό αλλά και ΗΠΑ ήταν πολλές και τα χρήματα που έδιναν οι ομάδες που τον ήθελαν ήταν πολλά περισσότερα. Τα αποτελέσματα όμως μέχρι τώρα είναι παρόμοια με του Πόνσε. Είτε παίζοντας αριστερά, είτε πίσω από το φορ ο Πιζάρο όποτε έρχεται από τον πάγκο και τις λίγες φορές που έχει ξεκινήσει δεν έχει καταφέρει να κάνει την διαφορά. Παρεμπιπτόντως αυτό που ισχύει και για τους δύο είναι πως δεν έχουν παίξει συνεχόμενα παιχνίδια ως βασικοί. Όμως αυτό ήταν γνωστό από την αρχή που ήρθαν στην ΑΕΚ και δεν αποτελεί δικαιολογία σε μια ομάδα που δουλεύει έτσι ώστε να έχει ανά πάσα στιγμή διαθέσιμους και εν δυνάμει βασικούς πάνω από 20 παίκτες. Ο Αλμέιδα μιλάει και εξηγεί πάντα στον κάθε παίκτη που θέλει η ομάδα ποιος θα είναι ο ρόλος του. Ο Πισάρο πάντως δεν φαίνεται να έχει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα.
Επίσης οι επαφές του με την μπάλα δείχνουν ποια είναι η αξία του. Όμως παίζει ένα άλλο ποδόσφαιρο σε άλλο ρυθμό από αυτόν που παίζει η ομάδα και έτσι δεν μπορεί να γίνει επιδραστικός. Έχει έναν μονόδρομο μπροστά του. Πρέπει να ανεβάσει ένταση να μπορέσει να ακολουθήσει τον ρυθμό της ομάδας. Όσο μπορεί. Ας μην είναι και 90 λεπτά. Σιγά σιγά και σταδιακά.
Πλέον με έναν αγώνα την εβδομάδα θα υπάρχει και για τους δύο χρόνος να δουλέψουν εντός και εκτός γηπέδου. Και όταν είναι έτοιμοι είναι βέβαιο πως θα βοηθήσουν. Πρέπει όμως να το κάνουν. Να τους βοηθήσει η ομάδα, να βοηθήσουν κι αυτοί τον εαυτό τους. Και λεπτό να μην παίξουν μέχρι το τέλος η ΑΕΚ μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα με τους υπόλοιπους και τους 1-2 που πιθανόν θα αποκτήσει μέχρι τέλος του μήνα. Όμως δεν είναι Ρόκσον ή Χρυσόπουλος ακόμη και Πήλιος. Είναι παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά γιατί την έχουν ξανακάνει…
