Τελικά ήταν πράγματι μια υπέροχη Κυριακή. Από το πρωί μέχρι και τα ξημερώματα της Δευτέρας. Ας το βάλουμε από 7 το πρωί την Κυριακή, που άρχισε η Θεία Λειτουργία μέχρι στις 7 το πρωί της Δευτέρας που… πλήρωσε ο Μελισσανίδης για όλα τα τραπέζια εκτός από τα πρώτα στον Ρέμο. Ακόμη και στα Λιόσια που η ΑΕΚ δεν κατάφερε να κάνει την υπέρβαση ήταν ένα πολύ όμορφο μεσημέρι.

Με τον περισσότερο κόσμο που είδαμε εμείς οι πιστοί σε αυτό το γήπεδο και με την αγάπη για την ομάδα να είναι διάχυτη. Θα έχουμε κι άλλους αγώνες. Και τότε ένα από τα κρίσιμα που θα έφερνε τα ματς στο καλάθι μπορεί να μπεί… Η το καλάθι και φάουλ να μην μεταμορφωθεί πάλι σε… επιθετικό φάουλ. Έχει ο καιρός γυρίσματα. Μην ξεχνάμε πως την μόνη φορά από το 2002 που διεκδίκησαν τίτλοι οι δυο ομάδες η ΑΕΚ νίκησε και τρέχανε να αλλάξουν πτήση από το Ηράκλειο. Με όλο τον σεβασμό αυτά βέβαια σε μια πολύ καλή ομάδα αλλά να σέβονται κι αυτοί κάποια πράγματα. Και κυρίως το ότι έχει ο καιρός γυρίσματα.

Ας κοιτάξουν λίγο… δυτικά από το γήπεδο τους. Με τον Μαύρο το Θεό να ευλογεί από το πρωί στο ΝΑΟ θα ήταν κάπως δύσκολο να στραβώσουν τα πράγματα μετά. Αλλά και να στράβωναν, γιατί μπάλα είναι, τίποτα δεν θα άλλαζε το υπέροχο πρωινό που ζήσαμε με τον Θεό των παιδικών μας χρόνων. Εμάς. Των… λιγότερων από όσους έδωσαν το παρόν γιατί οι περισσότεροι που έσπευσαν πρωί πρωί στη Φιλαδέλφεια χωρίς να υπάρχει κάποιος αγώνας δεν είχαν την τύχη να τον προλάβουν. Χθες συνειδητοποίησα ότι πέρασαν 37 χρόνια από τη μέρα που έφυγε από την ΑΕΚ και 30 από το φιλικό προς τιμήν του, τότε που από την Σκεπαστή τον είδα να βάζει το τελευταίο του γκολ με την φανέλα της ΑΕΚ στην Εθνική Ελλάδος. Οι Θεοί όμως είναι για πάντα. Και ούτε για εν ενεργεία σοβαρούς παίκτες δεν έχει γίνει τέτοιο λαϊκό προσκύνημα. Σε καμία ομάδα. Όχι μόνο στην ΑΕΚ. Πουθενά στην Ελλάδα.

Το χάρηκα τόσο πολύ για τον Θωμά. Τον άνθρωπο μας. Τον παντοτινό Θεό μας. Που το βράδυ έκατσε και απόλαυσε πως τα παιδιά του έκαναν αυτό που πολλές φορές εκείνα τα υπέροχα χρόνια που ήμασταν μόνοι εμείς κι αυτός το έκανε μόνος του… Δεν είναι πλέον ανάγκη να είναι η ΑΕΚ πέντε φορές καλύτερη για να νικήσει τον Ολυμπιακό. Απλά καλύτερη αρκεί όταν έχει κάνει το Καραϊσκάκη εξοχικό από τότε που ήρθε ο Αλμέιδα. Πρόκριση στο κύπελλο, 1-3 στα πλέι οφ, 0-0 με ισοπεδωτική εμφάνιση και κλεμμένο πέναλτι στις καθυστερήσεις και 1-2 χθες. Στο ρελαντί. Το κλισέ στα ντέρμπι νικάει όποιος το θέλει περισσότερο νομίζω πως χθες δεν δικαιώθηκε. Δεν λέω πως η ΑΕΚ δεν το ήθελε. Πάντα παίζει για τη νίκη η ομάδα του Αλμέιδα και ιδίως στα φετινά ντέρμπι σαρώνει. Όμως ο Ολυμπιακός ήταν σε απόγνωση.

Έκαναν όλοι ότι μπορούσαν. Κι αυτή είναι η τραγωδία τους. Όπως και το ότι όσο καλά κι αν έκατσε επικοινωνιακά το χθεσινό παιχνίδι δυστυχώς, για αυτούς, θα… ξαναπαίξουν. Για τα διαιτητικά τα είπαμε χθες, τα είπα σήμερα, γράψαμε τα πάντα ακόμη και το φάουλ που χτύπησε ο Φορτούνης αντί για τους παίκτες της ΑΕΚ που το είχαν κερδίσει. Και οι δύο ομάδες αδικήθηκαν, οι πιο ξεκάθαρες φάσεις ήταν σε βάρος της ΑΕΚ. Το τι θα ακούγαμε ήταν δεδομένο. Και 0-4 να έχαναν κάτι θα έβρισκαν στο συγκεκριμένο ματς. Εδώ είχαν βγάλει ανακοίνωση με την… Μάντσεστερ Σίτι. (True story). Με τον εφιάλτη τους και να μην υπήρχε κάτι θα το εφευρίσκαν. Πράγματι αυτή η κατάντια αξίζει σε αυτή την ομάδα και ότι εξέφρασε και εκφράζει εδώ και 20-25 χρόνια. Έχω ξαναγράψει πως με αυτούς δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να τους κέρδιζε η ΑΕΚ και 3-4 φορές με διαιτητική σφαγή. Δεν θα έδινα δεκάρα και όλοι ξέρουμε γιατί. Παρότι πάντα το τίμιο παιχνίδι είναι το καλύτερο, δεν ομιλώ για ανθρώπινα λάθη, ευχαρίστως θα έκανα εξαίρεση με αυτούς. Όμως δεν έχουν αδικηθεί. Δεν έχουν σφαγιαστεί ούτε κατά προσέγγιση σε σχέση με αυτά που τράβηξε η ΑΕΚ και όχι μόνο.

Στον πρώτο γύρο δεν δόθηκε καθαρό πέναλτι στο πάτημα του Ελίασον, δεν δόθηκε δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Φορτούνη για κλωτσιά που μπορούσε να είναι και κόκκινη και ακυρώθηκε ένα γκολ επειδή αυτός που έδωσε την μπάλα στον σκόρερ την πήρε όπως χθες ο Μασούρας που σκόραρε ο ίδιος άμεσα και μας έπρηξαν ότι έκανε αυτό το κατέβασμα με τον… ώμο. Άλλη ομάδα, άλλο επίπεδο, άλλη προσέγγιση. Και πράγματι η μεγαλύτερη ήττα του Ολυμπιακού δεν είναι σε ένα ντέρμπι ή να χάσει 2-3 τίτλους. Η μεγαλύτερη ήττα είναι ηθική. Η τιμωρία είναι πως η συντριπτική πλέον πλειοψηφία των οπαδών τους τους έχει γυρίσει την πλάτη. Όμως δεν αρκεί αυτό. Υπάρχει δικαιοσύνη. Υπάρχουν εισαγγελείς. Ας κινηθούν επιτέλους.

Οι άνθρωποι είπαν χθες πως αν είχε κόσμο το γήπεδο θα θρηνούσαμε νεκρούς και ότι η κυβέρνηση θα φταίει αν υπάρχουν χειρότερα στο μέλλον. Πρέπει να νιώσουμε όλοι οι υπόλοιποι πολίτες πως υπάρχει ένα κράτος που μπορεί να προστατεύσει όσους με οποιοδήποτε τρόπο ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Και δεν σταματάνε πουθενά. Κελίσατε τα γήπεδα, στερήσατε την χαρά της Κυριακής από τόσες ομάδες και χιλιάδες φιλάθλων που δεν φταίνε σε τίποτα. Είναι πολύ πιο σημαντικό να χτυπηθεί η βία στη ρίζα. Όσο μεγάλοι και τρανοί κι αν είναι αυτοί που την προκαλούν. Αυτά. Και φιλιά στο σπίτι…