Καλημέρα. Είναι απο αυτά τα πρωινά που μπορείς να κόψεις την πίκρα με το… μαχαίρι. Στους πιο πολλούς βγαίνει σε νεύρα ιδίως τα τελευταία χρόνια με τα social media όπου μαίνεται ενας πόλεμος και όταν χάνεται μια μάχη όπως την έχεις φτιάξει στο μυαλό σου τότε την πληρώνουν αυτοί που σε έκαναν να ντρέπεσαι να… εμφανιστείς στο Facebook… Χρειάζεται ψυχραιμία. Σαν κι αυτή που έχασε χθες η ΑΕΚ και δεν μπόρεσε να την βρει ποτέ μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Παρότι ποτέ δεν ξέρεις φαίνεται πως δεν ήταν γραφτό να κάνουμε Χριστούγεννα στην κορυφή.

Οτι κι αν γίνει στις Σέρρες αν ο ΠΑΟΚ νικήσει την Κηφισιά στην Καισαριανη θα είναι πρώτος μέχρι την επανέναρξη του πρωταθλήματος. Πρωταθλητής χειμώνα, στο τέλος του Α γύρου ήταν ο Παναθηναϊκός. Πρωταθλητής γιορτών πιθανότατα ο ΠΑΟΚ! Θα υπάρξει ενας πρωταθλητής κανονικής περιόδου και εκεί κατα τον Μάιο ο πρωταθλητής Ελλάδος. Κι ότι κι αν έγινε χθες εδώ στο Αγρίνιο απο όπου δεν έχω ακόμη κουράγιο να ξεκινήσω το σίγουρο είναι πως αυτή η ΑΕΚ, η φετινή όχι η χθεσινή, μπορεί να είναι πάλι πρωταθλήτρια... 

Δεν είναι κάποιο είδος παρηγοριάς. Οι βαθμοί δεν γυρίζουν πίσω. Απλά έχοντας μια συνολική εικόνα και έχοντας δει όλα τα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη δεν βλέπω καμία καλύτερη ομάδα απο την ΑΕΚ. Αν το δω δεν έχω πρόβλημα να το πω. Η δουλεια μας ήταν αυτή τόσα χρόνια. Οπως και πέρυσι ομως έτσι και φετος αυτό δεν υπάρχει. Κανεις δεν έχει παίξει όπως η ΑΕΚ σε κάποια παιχνίδια της σε Ελλάδα και Ευρώπη, κανείς δεν έχει τόσο πλήρες ρόστερ ώστε να αντέχει τόσες απουσίες που όταν έρχεται γκέλα να μην αναφέρονται καν, κανείς δεν έχει Αλμειδα και δυστυχώς η κυβέρνηση με την εξωφρενική της απόφαση δεν με αφήνει για δυο μήνες να γράψω πως κανείς δεν έχει τέτοια έδρα. Όμως πιστεύω πως και άδεια και καταθλιπτική η Αγία Σοφια θα έχει πάλι τη λάμψη της. Θα το δούμε με με το νέο έτος. 

Είχα πολύ άγχος για αυτό το παιχνίδι. Το είχα γράψει και το είχα πει πριν αρχίσει. Γιατί ήταν το τελευταίο επηρεασμένο παιχνίδι απο την Ευρώπη με το όνειρο να έχει τελειώσει. Άρα το χειρότερο απο όλα όσα έπαιξε η ομάδα μετά απο Ευρωπαϊκό ματς. Όταν έκανε το 2-0 ο Ελίασον μετά απο ένα πραγματικό 15λεπτο ρεσιτάλ με δυο γκολ και 3-4 ευκαιρίες ακόμη, σκέφτηκα πως ούτε εγω δεν μπορώ να καταλάβω ποια είναι πραγματικά αυτή η ομάδα. Ένιωσα λίγο τύψεις που φοβόμουν το παιχνίδι. Και φυσικά δεν αισθάνθηκα δικαιωμένος με την μετέπειτα εξέλιξη. Γιατι δεν είχε καμία σχέση ο τρόπος που ήρθε τελικά η γκέλα με αυτό που είχα στο μυαλό μου πριν το πρώτο σφύριγμα. Ποτε δεν περίμενα πως η ΑΕΚ θα προηγηθεί 2-0 στο 14 και τελικά δεν θα νικήσει. Δυστυχώς δεν ήρθε τρίτο γκολ μέχρι το 30 αν και θα μπορούσε και όταν η ομάδα άρχισε φυσιολογικά να ρίχνει ρυθμό, το αφύσικο με ότι είχε προηγηθεί ήταν ο ξέφρενος ρυθμός μέχρι τότε, ήρθε αυτή η επιπολαιότητα του Μουκουντί που έδωσε γκολ στον Παναιτωλικό χωρίς υποψία φάσης… 

Όπως οι ομάδες που φαίνεται να έχουν σωθεί είναι αυτές που τελικά πέφτουν αν μπουν σε περιπέτειες κάποια στιγμή και οι ομάδες που θεωρούνται πρωταθλήτριες συνήθως το χάνουν αν χάσουν την διαφορά και πρέπει να το διεκδικήσουν απο την αρχή, πρόσφατο παράδειγμα η Μποταφογκο στη Βραζιλία, έτσι και σε έναν αγώνα η ομάδα που όλοι είναι σίγουροι πως έχει μια ομάδα έχει ήδη νικήσει συνήθως δεν τα καταφέρνει αν στραβώσει κάτι στην πορεία… Το θέμα είναι να μην μπλέξεις. Η ΑΕΚ έμπλεξε και δεν ξέμπλεξε ποτέ. Θα μπορούσε  βέβαια και χθες και με την Κηφισιά να πάρει πέναλτι μετά την ισοφάριση, πολλά τέτοια τραβήγματα σαν το χθεσινό έχουν δοθεί με την Κηφισιά δεν το συζητάμε ήταν πεναλταρα, και να έχουν ξεχαστεί όλα όσα έγιναν στα δυο ματς όταν η βαθμολογία θα έλεγε ΑΕΚ+3. 

Όμως δεν δόθηκαν και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Η ΑΕΚ έμεινε ενα ποντο πίσω απο την κορυφή έχοντας χάσει 9 βαθμούς σε παιχνίδια που ήταν ξεκάθαρο φαβορί. Χθες με δυο σουτ στο τέρμα απο μια ευκαιρία, το πέναλτι έγινε χωρίς να υπάρχει καν φάση, η ομάδα του Αλμειδα δέχτηκε δυο γκολ. Κι έχασε  άλλους δυο πόντους. Το είδαμε κι αυτο και θα δούμε κι αλλά. Οχι μονο απο την ΑΕΚ αλλα απο ολες τις ομάδες. Ετσι ειναι τα πρωταθλήματα όταν ο πρωταθλητής δεν διορίζεται απο τον Αύγουστο. 

Να περάσει η Τετάρτη για να έρθει η Πέμπτη και λίγο πριν ξημερώσει να φύγουμε για Σέρρες. Να νικήσει εκεί η ομάδα σε ένα παιχνίδι που μετα το χθεσινό έγινε πάρα πολύ δύσκολο κι απο το νέο έτος με  πολύ λιγότερες απουσίες, ξεκούραση και χωρίς Ευρωπαίκα ματς που στην ένταση που τα έπαιξε η ΑΕΚ ήταν σαν τρία Ελληνικού πρωταθλήματος θα δούμε ποιος απο τους τέσσερις θα είναι ο καλύτερος. Τωρα ειναι όλοι μαζί. Ούτε τα μισά ματς έχουν γινει ακόμη. Δεν χάνω ποτε την πίστη μου σε αυτο τον προπονητη κι αυτούς τους παίκτες. Αυτοί με ανάγκασαν…

Καλη επιστροφή σε εμένα τον… τελευταίο. Η βαλίτσα θα μείνει ως έχει. Σέρρες ερχόμαστε. Την προηγούμενη φορά  το γήπεδο ήταν δικό μας. Ποσό κρίμα για τα αδέρφια μας…