Προχωράει η ώρα και μεγαλώνει η… πίεση. Στις 7.30 παίζεται η πρώτη θέση της Βασίλισσας μας στο Παλάτι της, στις 9.30 έχουμε το αγαπημένο full time AEK. To μυαλό τρέχει σε όλα μαζί αλλά είναι περισσότερο εκεί. Χθες το βράδυ. Εκεί που δεν πιάνουν οι κατάρες. Αλλη μια νίκη και τέλος ο πρώτος γύρος. Τι ευτυχία. Έχουμε ακόμη, παρά… τρία ματς, άλλους δύο. Συν κύπελλο. Συν Ευρώπη που ξέρουμε πως τα παιδιά μας και ο Μάγος θα κάνουν τα πάντα ώστε να μην είναι στο Άμστερνταμ η τελευταία παράσταση. Ο Παναθηναϊκός είναι back to back πρωταθλητής χειμώνα, η ΑΕΚ είναι δεύτερη ένα βαθμό πίσω. Πέρυσι η απόσταση ήταν πολύ μεγαλύτερη. Αλλά και μεγαλύτερη να ήταν και τώρα το μόνο που δεν έχω αισθανθεί από την αρχή της σεζόν είναι ανησυχία για αυτή την ΑΕΚ. Όχι από αλαζονεία ή υποτίμηση των αντιπάλων. Ποτέ. Αλλά γιατί όλοι ξέρουμε, όποια ομάδα κι αν υποστηρίζουμε πως σε ένα πρωτάθλημα τρομερά ανταγωνιστικό που προσπαθεί μόνος του να το καταστρέψει ο Ολυμπιακός επειδή μάλλον έχει πάρει απόφαση πως δεν μπορεί να το κατακτήσει υπάρχει μια ομάδα καλύτερη από όλες. Και αυτή είναι η ΑΕΚ.
Απλά κάποιοι το λένε φανερά και κάποιοι από μέσα τους. Κανείς όμως δεν το αμφισβητεί. Κι όποιος το αμφισβητεί δεν έχει σοβαρά επιχειρήματα να το στηρίξει. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να χαθεί το πρωτάθλημα, πόσο περισσότερο το κύπελλο που είναι παιχνίδια δύο ή μιας βραδιάς. Και πέρυσι η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη ομάδα όμως πέρασε πρώτη προτελευταία αγωνιστική των πλέι οφ και το κατέκτησε μαθηματικά την τελευταία αγωνιστική. Άρα όταν λέω πως δεν ανησυχώ δεν εννοώ πως η ΑΕΚ έχει ήδη κατακτήσει τους τίτλους. Αλλά το ότι είναι και πάλι η καλύτερη ομάδα. Και συνήθως στο τέλος ενός μαραθωνίου σαν το πρωτάθλημα ο καλύτερος επικρατεί. Είναι θέμα μαθηματικών.
Μέχρι τώρα οι αριθμοί δείχνουν πολλά αλλά θα σταθώ σε δύο βασικά στοιχεία. Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που απειλεί περισσότερο στο Ελληνικό πρωτάθλημα και η ιστορία έχει δείξει πως όποιος απειλεί σε βάθος χρόνου οι αριθμοί διορθώνουν υπέρ του και δεύτερο η ειδική βαθμολογία των έξι πρώτων δείχνει πως η ΑΕΚ ήταν η καλύτερη από τις ομάδες που αν τελείωνε χθες η κανονική περίοδος θα έμπαιναν στα πλέι οφ. Ο Παναθηναϊκός π.χ έχει νικήσει μόνο τον Αστέρα Τρίπολης, έχει πάρει το ντέρμπι του Καραϊσκάκη με την κροτίδα, χωρίς να κρίνω την απόφαση μιλάμε καθαρά αγωνιστικά, όταν το σκορ ήταν 1-1 και το μομέντουμ είχε μάλλον γυρίσει σε βάρος του και έχει ισοφαρίσει τον ΠΑΟΚ μέσα στη Λεωφόρο στην τελευταία φάση του αγώνα.
Η ΑΕΚ τους έχει νικήσει όλους εκτός του Ολυμπιακού που μάλλον έκανε το καλύτερο εικοσάλεπτο του Μαρτίνεθ, καλή συνέχεια κόουτς, στη Φιλαδέλφεια. Τελευταίος που έχασε ο Άρης, χθες. Μια πραγματικά καλή ομάδα, πολύ καλύτερη από τον ΠΑΟΚ απέναντι στην ΑΕΚ, στη Φιλαδέλφεια. Ένα παιχνίδι πολύ δύσκολο μετά από εξαντλητικό Ευρωπαϊκό ματς τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Η ΑΕΚ χθες έπαιξε σαν πρωταθλήτρια και νίκησε σαν πρωταθλήτρια. Το αν θα μπορούσε να βάλει ακόμη 1-2 γκολ ή και να δεχτεί ένα είναι δευτερεύοντα. Όπως σημασία για το μέλλον αυτής της ομάδας δεν είχε το ότι η Μπράιτον κατάφερε να αποδράσει την προηγούμενη Πέμπτη. Καμία ομάδα στη χώρα δεν μπορεί να παίξει έτσι. Θα το προχωρήσω λέγοντας πως καμία ομάδα δεν έχει παίξει με αυτή την αγωνιστική προσέγγιση απέναντι σε ομάδα τόσο ανώτερου πρωταθλήματος και μεγαλύτερου μπάτζετ. Αποτελέσματα και εκπλήξεις είναι γεμάτα το ποδόσφαιρο. Ομάδες περιφερειακών πρωταθλημάτων που να παίζουν απέναντι σε ομάδες του καλύτερου πρωταθλήματος του κόσμου σε στιλ Πρεμιέρ και να επιβάλλονται δεν βρίσκεις…
Ας επιστρέψουμε όμως στο χθεσινό. Να σταθούμε λίγο σε αυτό το δίδυμο του κέντρου που αφού κατάπιε τα αστέρια της Μπράιτον επέστρεψε χθες το βράδυ και κατάπιε όλο το γήπεδο. Σιμάνσκι - Πινέδα. Χωρίς ανάσα και χωρίς… αλλαγή αφού και ο Γιόνσον και ο Κωστάκης έλειπαν κι από τα δύο ματς. Βλέποντας τους από το 1 έως το 90 και των δύο αγώνων υποκλίνεσαι στους ίδιους αλλά και σε αυτούς που τους προπονούν, τους συντηρούν και τους κρατούν μετά από τόση καταπόνηση σε αυτή την κατάσταση. Η ομάδα είναι ένα υπέροχο σύνολο που δεν σταματάει στο 11 αλλά πάει μέχρι το 25. Καμιά φορά αξίζει όμως και κάποια ειδική αναφορά.
Τι να πεις παραπάνω για τον Βίντα; Στερεύουν τα λόγια για αυτό τον γέρο και αργό που λέγανε και κάτι Ραν Ταν Πλαν το καλοκαίρι και όχι μόνο… αντίπαλοι. Ας πούμε μόνο ότι μας έβαλε με γκολ του στο Europa, μας κρατάει ζωντανούς να πηγαίνουμε για δυο αποτελέσματα με το γκολ του επί του Άγιαξ και καθάρισε κι ένα δύσκολο παιχνίδι χθες με κεφαλιά μετά από κόρνερ. Αυτά τα λίγα γιατί χρειάζονται χιλιάδες λέξεις για να τα πούμε όλα.
Ευκαιρία να πούμε κάπου εδώ ότι φέτος η ΑΕΚ έχει πετύχει το 40% των τερμάτων της από στημένες φάσεις. Πλέον εκτελείται κόρνερ και πραγματικά υπάρχουν τόσες διαφορετικές εκδοχές που είναι σχεδόν αδύνατο να προβλέψεις ποιο θα είναι το play που θα επιλέξουν οι εκτελεστές. Αυτό εννοούσα όταν έγραφα από τον Αύγουστο πως η ΑΕΚ φέτος είναι καλύτερη από πέρυσι. Απλά μαθηματικά. Τρεις νέοι παίκτες υψηλής κλάσης που προοδευτικά μπαίνουν στο νόημα και στο ροτέισον, καμία απώλεια πλην Τζαβέλλα αλλά το κυριότερο οι εργατοώρες με τον Αλμέιδα στα Σπάτα των ίδιων παικτών. Δεν ήταν συναισθηματική επιλογή του Ματίας να κρατήσει την ίδια ομάδα.
Ήταν η περυσινή δουλειά που έφερε τους τίτλους αλλά άφησε και μια κληρονομιά συλλογικής μνήμης που φέτος εμπλουτίζεται και τα στημένα είναι ένα αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα. Υγεία να έχουμε μόνο. Εμείς, τα παιδιά μας, ο προπονητής μας, ο πρόεδρος και όλοι οι συνεργάτες. Και θα περάσουμε καλά. “Αστη, στα δίχτυα πάει” που έλεγε κι η διαφήμιση…
