Καλή εβδομάδα να έχουμε. Χωρίς ανάσα πάμε παρακάτω. Στη Μασσαλία, 34 χρόνια μετά. Αυτή τη φορά πρώτα ο Θεός θα είμαι εκεί, τότε ήμουν “νέος” σε ένα στρατόπεδο στο Μεσολόγγι και δεν το είχε δει ούτε στην τηλεόραση. Χθες ήταν όμορφα στην Τρίπολη αν και η κακή οργάνωση της αστυνομίας χάλασε την εμπειρία πάρα πολλών φίλων της ΑΕΚ και ιδίως μικρών παιδιών. Ήταν όμως μια όμορφη ηλιόλουστη μέρα και ήρθε και ένα πολύ όμορφο αποτέλεσμα. Τρέξαμε να προλάβουμε και λίγο από Καραϊσκάκη αλλά ήταν… αργά. Την ώρα που μπαίναμε σπίτι… έβγαιναν οι παίκτες του Παναθηναϊκού. Δύσκολη βραδιά για φίλους αλλά θα την βρουν την άκρη όπως φαίνεται. Θα τσακώνονται οι κάτω και οι… πάνω θα βρουν τον τρόπο να είναι όλοι ευχαριστημένοι. 

Ας δούμε όμως τα δικά μας. Ήταν ένα παιχνίδι που στο πρώτο ημίχρονο μου θύμισε Κρήτη με δυο μεγάλες διαφορές. Η ΑΕΚ είχε τον κόσμο της και μάλιστα σε πλειοψηφία στο γήπεδο ενώ στο Ηράκλειο δεν είχαν δοθεί εισιτήρια. Και ο Αστέρας δεν είχε την ρέντα του ΟΦΗ στην πρώτη του ευκαιρία. Ούτε στη δεύτερη, ούτε στην τρίτη… Επιτέλους αυτή που σκόραρε χωρίς να τραβάμε πρώτα τα μαλλιά μας ήταν η ΑΕΚ. Σπάνιο αλλά αν μια ομάδα άξιζε να έχει και λίγη ρέντα σε ένα τέτοιο παιχνίδι είναι η ΑΕΚ. Και την είχε την κατάλληλη στιγμή.

Ακόμη και χρονικά. Ακόμη και με έναν παίκτη που έδωσε ακόμη μεγαλύτερη σημασία στο πολύτιμο γκολ γιατί ήταν στο γήπεδο που πέρυσι χτυπήθηκε βάναυσα και άργησε πολύ να επιστρέψει στο επίπεδο που ήταν πριν από εκείνη την κακιά στιγμή. Τρομερή η ενέργεια του Τσούμπερ, άψογη η εκτέλεση του Ελίασον… Θα χρειαστούμε τέτοια γκολ και είναι σίγουρο πως μέχρι τα Χριστούγεννα η ΑΕΚ θα χρειαστεί και θα πρέπει να κάνει κι άλλες τέτοιες νίκες. Χωρίς να μαγεύει δηλαδή. Γιατί χθες δεν μάγεψε. Και είναι σημαντικό να λέμε κάτι τέτοιο μετά από νίκη με 3-0 σε μια έδρα που παραδοσιακά υπάρχει πρόβλημα και με έναν αντίπαλο που έκανε ίσως την καλύτερη φετινή εμφάνιση με ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που είχαμε συνηθίσει.

Κυνικότητα, αποτελεσματικότητα και ένας καθοριστικός τερματοφύλακας όπως είναι φέτος ο Στάνκοβιτς από το πρώτο επίσημο παιχνίδι στο Ζάγκρεμπ. Στην τρίτη του χρόνια στην ΑΕΚ ο Αυστριακός περνάει την καλύτερη του φάση και κάνει διαφορά. Σε Ελλάδα και Ευρώπη. Δίνει στην ΑΕΚ ακριβώς αυτό που χρειάζεται. Την διατήρηση του μηδέν στο κρίσιμο σημείο. Μέχρι να έρθει το δικό της γκολ. Πολύ έχει αμφισβητηθεί ο Στάνκοβιτς επειδή εύκολα ξεχνάμε και εύκολα βγάζουμε συμπεράσματα όμως η εμπειρία του και σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και σε πρωταθλητισμό φέτος έχει εμφανιστεί σε όλο το μεγαλείο της. 

Πολύ θετικό επίσης και πολύ χρήσιμο σε ένα μαραθώνιο συνεχών αγώνων υψηλής έντασης και απαιτήσεων το ότι η ΑΕΚ κατάφερε πάλι να σκοράρει από στημένη φάση. Φέτος η ομάδα κάνει θραύση σε αυτό τον τομέα, είναι ένα στοιχείο που μπόρεσε με την πάροδο του χρόνου να προσθέσει ο Ματίας αφού απολύτως λογικά οι προτεραιότητες ήταν άλλες όταν ξεκίνησε. Όσο η ομάδα όμως μαθαίνει εκ της επαναλήψεως τα βασικά και αδιαπραγμάτευτα του Matias style θα γίνεται όλο και καλύτερη με βελτίωση και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού. Επίσης ο Αλμέιδα και οι συνεργάτες του δεν σταματούν να δημιουργούν υπεραξίες. Όπως είχαμε πει και μετά τον αγώνα με τον Ολυμπιακό ο Μοχαμαντί στα επιθετικά στημένα είναι άλλο ένα όπλο. Ιδιαίτερα σημαντικό αφού με εξαίρεση τον Ματος του ΠΑΟΚ καμία ομάδα δεν είχε πλάγιο μπακ με τέτοια συμμετοχή στα επιθετικά στημένα και τόσο επικίνδυνο μέσα στην αντίπαλη περιοχή.

Ο Μόχα με την εκρηκτικότητα του έχει ένα εντυπωσιακό άλμα και αυτό το άλμα του δίνει την δυνατότητα σε συνδυασμό με το σωστό τάιμινγκ που είναι θέμα εκπαίδευσης και συγχρονισμού να κερδίζει κεφαλιές σε καίρια σημεία και να εκτελεί. Ο Πασχαλάκης του είχε στερήσει το γκολ, χθες το πέτυχε. Και θα τον δούμε κι άλλες φορές σε παρόμοιες φάσεις από θέσεις που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε επιθετικούς και στόπερ. Ένας επιπλέον παίκτης απειλητικός για τον αντίπαλο μπορεί να κάνει τεράστια διαφορά σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού.

Θα δούμε κι άλλα τέτοια παιχνίδια μέχρι τα Χριστούγεννα όπως είπαμε και πριν. Το θέμα είναι η ΑΕΚ να μπορέσει να παίρνει νίκες και να είναι στην κορυφή ή κοντά της. Υπάρχει δεύτερος γύρος και βέβαια πλέι οφ όπου όπως και να είχε η βαθμολογία η ΑΕΚ μπορεί να την ανατρέψει. Πέρυσι από το -2 τερμάτισε στο +5. Και η στόχευση να είναι η ομάδα στα καλύτερη της τότε φυσικά δεν αλλάζει. Τώρα είναι ξεκάθαρο πως ένα κλικ πάνω είναι η Ευρώπη. Γιατί εκεί δεν υπάρχουν περιθώρια να διορθώσεις την κατάσταση επειδή τα παιχνίδια είναι λίγα και οι αντίπαλοι πολύ πιο δυνατοί από τους εγχώριους. Η ομάδα καταφέρνει με τις απώλειες της να ισορροπεί πολύ καλά. Και σε απόλυτους βαθμούς με τους ίδιους αντιπάλους είναι στο +1 από πέρυσι ή στο +3 αν σκεφτούμε πως δεν υπήρχε Πανσερραϊκός. Προχωράμε. Μασσαλία ερχόμαστε…