Έχω ταξιδέψει πλέον πολλές περισσότερες φορές με την ΑΕΚ ως δημοσιογράφος παρά ως οπαδός. Τίποτα όμως δεν γράφει περισσότερο από το να γυρνάς με το πούλμαν ξημερώματα με την ήττα και να πρέπει να πας με τον ύπνο του… πούλμαν κατευθείαν ή με λίγη ξεκούραση και αλλαγή ρούχων για δουλειά. Κρίμα πραγματικά για τα παιδιά που θέλουν αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό κάθε Κυριακή ή Σάββατο.
Πάρα πολλά πράγματα ακόμη και στο οπαδικό κίνημα που δυστυχώς σε ένα κομμάτι του έχει γίνει σκέτη εγκληματικότητα με πολλές παραμέτρους θα ήταν διαφορετικά. Πολλοί που με διαβάζουν σίγουρα θυμούνται και καταλαβαίνουν. Από την Κρήτη βέβαια δεν γυρνάς με… πούλμαν. Παρεμπιπτόντως μια αερογέφυρα Αθήνα - Κρήτη ήταν το όνειρο μου όταν ήμουν 6-7 χρονών και μπαίναμε στο Κύδων για να κατέβουμε στο παράδεισο του Νότου που τότε ήταν μόνο δικός μας και παρότι είναι εγωιστικό καμιά φορά με πειράζει που πλέον τον έχουν ανακαλύψει τόσοι πολλοί. Με τα χρόνια έκανα πιο ρεαλιστικά όνειρα και κάποια έγιναν πραγματικότητα.
Με πλοίο είχα γυρίσει σε μια τριάρα ξεγυρισμένη, πρώτη μου φορά στο Γεντί Κουλέ, όταν έκανε ντεμπούτο ο Γιώργος Κούτουλας κι ο Σαμαράς μας είχε διαλύσει. Δεν υπήρχαν τα σοσιαλ τότε, δεν υπήρχε καν ίντερνετ ούτε ελεύθερη τηλεόραση και ραδιοφωνία. Δεν έδειχνε τα παιχνίδια η τηλεόραση και ότι έβλεπες αν δεν ήσουν στο γήπεδο ήταν τα επιλεγμένα στιγμιότυπα κι ότι διάβαζες την άλλη μέρα στις εφημερίδες. Το… post game γίνονταν στις καφετέριες, στις δουλειές και στα γραφεία και δεν υπήρχε και το… μάνατζερ ώστε να ξέρεις καλύτερα από τον εκάστοτε προπονητή πως πρέπει να κατέβει η ομάδα για να νικήσει και πως γίνονται οι σωστές μεταγραφές που μπορούν να φέρουν την ομάδα σου στην κορυφή της Ευρώπης.
Επίσης και κυρίως δεν είχες πρόσβαση σε… εκατοντάδες αντιπάλους οπαδούς μέσω σχολίων σε γκρουπ, σάιτ κτλ. Όποτε δεν προκαλούσες, δεν τσακωνόσουν και δεν… πλήρωναν ο προπονητης και οι παίκτες το οτι εσύ στις στραβές γίνεσαι αντικείμενο χλευασμού απο αντιπάλους. Λες και ο Αλμειδα, ο Γιοβάνοβιτς, ο Φορτουνης ή ο Κουλιερακης σε έβαλαν με το ζόρι να το παίζεις ιστορία σε κάποιον που το μονο που ξερεις ειναι τι ομάδα ειναι, αν δεν σε δουλεύει με fake profile και όταν χάνουν ξεσπάς πάνω τους επειδή νιώθεις… ντροπή. Παρεμπιπτόντως με εξοργίζει η χρήση αυτης της λέξης με τόση ευκολία στο ποδόσφαιρο. Ας το πάρουμε λιγο αλλιώς please. Ειμαι υπέρ της πλακας. Της υγιούς. Και όσο αντέχω εγω τόσο θέλω να αντέχει κι αυτός που μου την κάνει. Αν δεν αντέχω απλά αποφεύγω. Εχει πολλα πολύ ωραιότερα το ποδόσφαιρο.
Κάθε εποχή έχει τα καλά της και τα άσχημα της κι ας έχουν αλλάξει τα πάντα. Οταν όμως αρχίζει το παιχνίδι ένα πράγμα δεν αλλάζει. Το ποδόσφαιρο παρότι παίζεται σε ταχύτητες που οι παίκτες της εποχής που αναφέρθηκα νωρίτερα δεν θα άντεχαν ούτε 10 λεπτά σε υψηλό επίπεδο ένα πράγμα παραμένει. Με δίκαιη διαιτησία το ποδόσφαιρο είναι πάντα το πιο δίκαιο άθλημα. Κι όποιος κάνει τα πράγματα καλύτερα έστω κι αν είναι υποδεέστερος μπορεί και με λίγη τύχη να πάρει αυτό που δικαιούται.
Αυτό έκανε ο ΟΦΗ χθες, αυτό δεν μπόρεσε να κάνει η ΑΕΚ. Κι έτσι μετά από 7 μήνες έφυγε ηττημένη από τον αγωνιστικό χώρο σε παιχνίδι με αντίπαλο Ελληνική ομάδα. Μόλις μια εβδομάδα μετά τον θρίαμβο της Λεωφόρου και δέκα μέρες μετά το έπος στο Μπράιτον. Γιατί αυτό είναι το ποδόσφαιρο και ποτέ δεν είναι αργά να το αντιληφθείς. Είναι θεωρώ πιο εύκολο όταν η ομάδα που θέλεις να νικάει είναι στο επίπεδο που επιθυμείς και έτσι σε κάνει να αγαπάς και να αναλύεις ακόμη περισσότερο το ποδόσφαιρο.
Χθες ο ΟΦΗ τα έκανε όλα σωστά κι αυτή είναι μια βασική παράμετρος για να μπορέσεις να διεκδικήσεις κάτι από αυτή την ΑΕΚ είτε σε λένε ΟΦΗ, είτε Παναθηναϊκό ακόμη και Μπράιτον. Και από την άλλη η ΑΕΚ ήταν η χειρότερη φετινή. Χειρότερη συνολικά την θυμάμαι μόνο στα 80 πρώτα λεπτά πέρυσι στη Νίκαια δεδομένου και του αντιπάλου που ήταν ομάδα Β Εθνικής κι ας μην το ήξερε ακόμη ενώ ο ΟΦΗ πίστευα και πριν το ματς πως είναι σοβαρός διεκδικητής εισόδου στα πλέι οφ. Η ηδονική ανατροπή που έγινε εκεί στο τέλος έκανε να ξεχαστούν όσο προηγήθηκαν όμως η αλήθεια είναι πως και στη Νίκαια η ΑΕΚ έχοντας την μπάλα δεν μπορούσε να μπει ανάμεσα στις γραμμές ούτε να κάνει ψηλά αποτελεσματικό πρέσινγκ και να φτιάξει ευκαιρίες.
Τις έκανε όλες μαζεμένες στο τέλος όταν ο αντίπαλος άρχισε να πιστεύει ότι δεν θα αντέξει μετά το 1-1 που ήρθε με μια κεφαλια απο στημένη φάση. Σε συνδυασμό με το πετυχημένο τρικ του Ματίας να παίξει χωρίς κλασικό φορ και την παρουσία του Μάνταλου που έβγαζε τις κάθετες. Χθες δεν έγινε τίποτα απο αυτά, δεν ήρθε το γκολ, ήταν περισσότερες οι απουσίες, έρχεται κι ο Άγιαξ μεθαύριο, είναι και καλύτερη ομάδα ο ΟΦΗ με πιο δυνατή έδρα και το ματς στράβωσε και δεν ίσιωσε ποτέ. Η ΑΕΚ έχασε. Και πάμε παρακάτω. Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και θα έρθουν κι άλλες κακές βραδιές. Θα είναι όμως πολύ λιγότερες απο τις καλές κι αυτό είναι που μετράει σε μαραθώνιους όταν έχεις καλή ομάδα. Και ένα είναι το σίγουρο. Η ΑΕΚ είναι καλύτερη απο πέρυσι…
