Έφτασε η μέρα. Και πλησιάζει η… νύχτα. Άλλη μια υπέροχη βραδιά όπως είναι όλες στο σπίτι μας, στο ΝΑΟ μας, ακόμη κι όταν δεν παίζει η ΑΕΚ μας εκτός από την καταραμένη που χάσαμε τον Μιχάλη. Ακόμη και τις λίγες φορές που δεν νικάμε από την ημέρα που επιστρέψαμε στον παράδεισο μας πάλι υπέροχα είναι. Το βράδυ η ΑΕΚ έχει άλλο ένα ραντεβού με την ιστορία. Χάνει με 1-0 από το πρώτο ημίχρονο που έγινε στην Αμβέρσα όμως το βέβαιο είναι πως η ανατροπή μπορεί να γίνει. Έχει γίνει ήδη δυο φορές φέτος στην ίδια διοργάνωση και με καλύτερη ομάδα από την Αντβέρπ. Και με λιγότερο χρόνο να απομένει από ένα καθαρό ενενηντάλεπτο όπως απόψε. Όμως όπως είδαμε και το προηγούμενο Σάββατο ακόμη και με τον Πανσερραϊκό, ακόμη και σε παιχνίδι που τα χάι λάιτς του και τα στατιστικά του παραπέμπουν σε παιχνίδι που έληξε με 5-2 στην χειρότερη, το ποδόσφαιρο μπορεί να σε τρελάνει. Όμως είπαμε. Εκεί είναι πρωτάθλημα και υπάρχουν μπροστά 35 παιχνίδια για να ξεχαστεί και να μην στοιχίσει καν η απώλεια του Σαββάτου.  Είχα πει στο ραδιόφωνο αμέσως μετά τον πρώτο αγώνα πως αν το Αντβερπ - ΑΕΚ ηταν ντέρμπι διεκδικητών πρωταθλήματος θα προτιμούσα να το χάσει η ομάδα μου παίζοντας όπως έπαιξε η  ΑΕΚ παρά να το κερδίσει όπως η Αντβερπ. Γιατί σε βάθος χρόνου και πολλών αγώνων η καλύτερη ομάδα παίρνει το πρωτάθλημα αν δεν το αλλοιώνει η διαιτησία και επιτέλους το Ελληνικό πρωτάθλημα έχει γίνει τέτοιο για αυτό έχουν λυσάξει να το αλλάξουν αυτοί που διορίζονταν πρωταθλητές. Όμως εδώ τα πράγματα ειναι όσο πιο κοντά γίνεται σε τελικό. Απλά υπάρχει και δεύτερη ευκαιρία. ΑΠΟΨΕ. Και αυτό το παιχνίδι η ΑΕΚ όπως και να παίξει πρέπει να το κερδίσει. Και μάλιστα όχι μόνο με ενα γκολ διαφορά. Αν θέλει να προκριθεί. Βέβαια δεν διακυβεύεται τρόπαιο, ούτε καν η Ευρωπαϊκή προοπτική που τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο είναι εξασφαλισμένη.

Όπως έγραψα και μετά τον αγώνα με τις Σέρρες δεν έχει καμία λογική να κρίνεις  αυτό που βλέπεις από το… τελικό σκορ. Σαφώς και το αποτέλεσμα είναι το νούμερο 1. Αυτό δίνει τους βαθμούς, τις προκρίσεις, τα κύπελλα, τις διακρίσεις. Δεν κρίνει όμως αυτό που έγινε στον αγώνα. Σαφώς και το 1-0 από την Αντβέρπ πόνεσε όμως έχουν περάσει πολύ λίγες μέρες για να ξεχάσουμε αυτό που είδαμε. Την κυριαρχία της ΑΕΚ. Την ανωτερότητα της ΑΕΚ. Την ετοιμότητα που της επέτρεψε να κάνει ότι έκανε μέσα Αυγούστου σε τρίτο σερί παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ μέσα σε μία εβδομάδα και μάλιστα εκτός έδρας.

 Βέβαια για να έρθει η ήττα που έχει δώσει προβάδισμα στους νταμπλούχους Βελγίου η άμυνα ολιγώρησε στη μοναδική κανονική ευκαιρία της Αντβερπ σε 90 λεπτά και ολιγώρησε κι ο Αθανασιάδης στην δεύτερη ευκαιρία που όμως ήταν μπλούπερ και φάση που πολύ σπάνια βλέπουμε. Επίσης στο τέλος του πρώτου αγώνα η ομάδα δεν κατάφερε να σπάσει το τείχος που έφτιαξε ο Φαν Μπόμελ μόλις έμεινε με 10, με τα τρία στόπερ και το 5-3-1 και να βγάλει 1-2 καθαρές ευκαιρίες. Όμως το να λέμε ότι η ομάδα είναι τρύπια αμυντικά όταν μέσα στην έδρα της η νταμπλούχος Βελγιου της έκανε μία φάση, που δυστυχώς έγινε γκολ, και ότι έχει πρόβλημα στην ανάπτυξη όταν έχει υπερδιπλάσιο δείκτη Χ GOAL απέναντι σε μια ομάδα τόσο οργανωμένη και σκληρή πίσω έχοντας χάσει και το μεγαλύτερο επιθετικό της όπλο από το πρώτο μισάωρο είναι αλλοίωση της πραγματικότητας. Φυσικά και η Σαουδική Αραβία νίκησε την Αργεντινή και το Σάββατο δεν έχασε ο Πανσερραϊκός και χιλιάδες ματς στην ιστορία έχουν λήξει τελείως διαφορετικά από ότι έδειχνε η εικόνα αλλά και οι αριθμοί τους. Το είδαμε στον πιο υπερβολικό βαθμό μόλις το προηγούμενο Σάββατο με μια ομάδα πολύ πιο αδύναμη από την σημερινή αντίπαλο. Όμως είναι άλλο το να προβληματίζεσαι με κάποια πράγματα και να περιμένεις βελτίωση κι άλλο να παίρνεις μόνο το αποτέλεσμα κι από εκεί να κρίνεις αυτό που είδαν τα ίδια σου τα μάτια.

Ειναι παρα πολυ δύσκολο έως απίθανο και δεύτερο παιχνίδι μεταξύ των ίδιων ομάδων να εχει την ίδια εικόνα και να έχει και πάλι το αποτέλεσμα το αντίθετο απο αυτο που περίμεναν τα ματια που το είδαν και διάβασαν και τα στατιστικά του. Αλλά ακόμη κι αυτό αν γίνει ή αν η ΑΕΚ για οποιοδήποτε λόγο δεν τα καταφέρει πρέπει να είμστε ρεαλιστές και το κυριότερο να μην χάσουμε την πίστη μας σε μια ομάδα που ΑΞΙΖΕΙ να την εμπιστευόμαστε. Και βέβαια για να μην τρελαθούμε δεν νομίζω σε μια ομάδα που το 21 αποκλείστηκε στον δεύτερο προκριματικό του conference και το 22 δεν βγήκε καν Ευρώπη της ότι είναι δυνατόν να της φαίνεται της πλάκας το… Europa League! Δεν είναι παρηγοριά. Η πραγματικότητα είναι και είναι πολύ όμορφη. ΟΜΩΣ…Καταπληκτικό ειναι να έχεις ήδη εξασφαλίσει το Europa αλλά αυτή η ομάδα αξίζει περισσότερο κι απο τις δυο ομάδες που βρήκε μπροστά της να παίξει στο Champions. Αυτο εχει δείξει η εικόνα των τριών αγώνων και πρέπει να επιβεβαιωθεί και στον τεταρτο που ειναι κι ο κρισιμότερος. ΑΠΟΨΕ. Για αυτο πρέπει να τα καταφέρει. Πρέπει να κερδίσει αυτο που της αξίζει. Πρέπει να ορμήσει και να αρπάξει αυτο που θέλει. Επειδή μπορει!!! Με μυαλό όμως και με συγκέντρωση. Μεσα κι απο τον αγωνιστικό χώρο. Ας ξεχάσουμε το κλισέ του γρήγορου γκολ που ειναι απαραίτητο κτλ. Δεν χρειάζεται να κανει ανατροπή απο 3-0 η ομάδα για να ασχολείται με το να βάλει γκολ στην αρχη. Ενα γκολ θέλει για να φέρει την αναμέτρηση στα ισα. ΕΝΑ. Και στο 90 να το βαλει το ίδιο κανει. Κι όπως έδειξε το θαύμα του προηγούμενου Σαββάτου παντα υπάρχει χρόνος και για ενα… δεύτερο. Ιδίως στα ματς που τα γκολ δεν πανηγυρίζονται με καπνογόνα. Για αυτό αδέρφια μας παίκτες ηρεμία και όχι άγχος. Και η εξέδρα απλά να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. Να σπρώξει την ΑΕΚ όπως μόνο η Αγιά Σοφιά ξέρει χωρίς να την αγχώσει. Να παίξει μαζί με την ομάδα και όλοι ΜΑΖΙ να φτάσουμε στη ΝΙΚΗ. Να είναι κι απόψε το βράδυ όπως την πρώτη φορά. VAMOS CAMPEONES. 

Υ.Γ: Για μεταγραφικά δεν μιλάμε απόψε απλά όλα δείχνουν πως η είδηση που βγήκε χθες από τον έναν εκ των δύο μετρ των μεταγραφών έρχεται σε συνέχεια της ανεξήγητης εικόνας του Σιντιμπέ στην οποία αναφέρθηκα μετά και τα δύο προηγούμενα ματς και η οποία μπορεί να εξηγηθεί με τις εξελίξεις από αύριο. Από ΑΥΡΙΟ όμως. Απόψε παίζει η ΑΕΚάρα στα Φιλαδέλφεια. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό…