Πέρυσι η σεζόν χωρίζεται σε προ και μετά Αγρινίου εποχή. Στα πρώτα ματς και ιδίως μετά τις δύο ήττες από Βόλο και στη Λεωφόρο γύριζα σπίτι με φόβο μήπως για άλλη μια σεζόν η ομάδα πάρει την κάτω βόλτα και κυρίως μην χαθεί και ο Αλμέιδα που από την πρώτη μέρα έδειξε πως μπορεί να φτιάξει ομάδα αν και δεν περίμενα ούτε εγώ να φτιάξει τόσο καλή. Μετά τα ματς σε Αγρίνιο, Ιωνικό σε Αγιά Σοφία και Χαριλάου το μόνο άγχος ήταν το πρωτάθλημα που για κάποιο περίεργο λόγο το πίστευα και το έγραφα πριν αρχίσει η μαγική σεζόν και το να παραμένει στα χέρια μας. Δηλαδή η ΑΕΚ να μην περιμένει αποτέλεσμα από άλλον.

Για αυτό δυο φορές σε όλη τη σεζόν ήμουν “πεθαμένος”. Μετά το 0-0 στη Λεωφόρο, στα πλέι οφ, και το 0-0 με τον Ολυμπιακό στην Αγιά Σοφιά τη μέρα που γκέλαρε ο ΠΑΟ με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο. Κι αυτό επειδή είχα τεράστια εμπιστοσύνη στην ΟΜΑΔΑΡΑ του Αλμέιδα αλλά καμία εμπιστοσύνη σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Αποδείχτηκε πως κακώς δεν τους είχα εμπιστοσύνη αφενός και κατά δεύτερον ότι μάλλον είχα υπερεκτιμήσει την ρέντα του ΠΑΟ που “ψόφησε” στα πλέι οφ και σε όλο το Β γύρο νίκησε μόνο τον Βόλο. Τελικά η ΑΕΚ χρειάστηκε βοήθεια, δηλαδή να παίξουν κανονικά τα παιχνίδια τους δύο αδιάφοροι, και την είχε. Ιδίως από τον Ολυμπιακό που πράγματι και στη Φιλαδέλφεια και μετά στο Καραϊσκάκη με τον ΠΑΟ ήταν σπαθί.

Τώρα που υπάρχουν μπροστά άλλες 35 αγωνιστικές, με τα πλέι οφ, και μάλιστα με 4 ματς με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό η χθεσινή ισοπαλία με των Πανσερραϊκό φυσικά δεν είναι αδιάφορη, όπως ποτέ δεν είναι αδιάφορο να χάνει η νταμπλούχους δυο πόντους στην έδρα της  από νεοφώτιστο, όμως καμία ανησυχία δεν προκαλεί για το μέλλον αυτής της ομάδας. Που ΗΔΗ είναι καλύτερη από πέρυσι και επιμένω σε αυτό. Και δεν είναι καλύτερη από πέρυσι την ίδια εποχή, είναι καλύτερη από πέρυσι. Σκέτο. Ήδη έχει αποκλείσει όντας καλύτερη και στα δύο ματς ομάδα που ισάξια της δεν θα βρει στο Ελληνικό πρωτάθλημα και να δούμε τι θα γίνει την Τετάρτη που ομάδα που σίγουρα θα ήταν εκ των φαβορί στο πρωτάθλημα μας. Και χθες έδειξε με μια εντεκάδα κυπέλλου, που λέγαμε πέρυσι, πως δημιουργεί τις προϋποθέσεις να βάλει 5-6 γκολ σε ένα αντίπαλο όπως ο Πανσερραικός που όπως έδειξε στο Καραϊσκάκη παίζοντας με παίκτη λιγότερο από την αρχή δεν έχει κάτι να ζηλέψει από τις ομάδες από την έκτη θέση και κάτι.

Και χθες έπαιξε με ψυχή και για να είμαστε δίκαιοι με την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ και με το δικό του θάρρος στο πρώτο ημίχρονο δικαιούταν και δεύτερο γκολ. Όμως το λιγότερο που έπρεπε να δεχτεί βάσει εικόνας του αγώνα ήταν 5. Και βάσει Χ Goals που κάποιοι άσχετοι τα ειρωνεύονται όμως όλες οι ομάδες του κόσμου βάσει αυτών και των άλλων εξειδικευμένων μετρήσεων αναλύουν τους αγώνες τους αλλά κάνουν και τις μεταγραφές τους, η ΑΕΚ έκανε ρεκόρ πενταετίας σε μεγάλες ευκαιρίες στο Ελληνικό πρωτάθλημα με την ομάδα κυπέλλου, δηλαδή χωρίς τους βασικότατους παίκτες της των μεγάλων ματς, γιατί στην ΑΕΚ του Αλμέιδα όλοι βασικοί είναι.

Φυσικά δεν είναι όλα τέλεια. Ούτε πέρυσι ηταν. Δεν θα ήταν αν νικούσε και με 4-1 ή με 5-2 η ΑΕΚ, όπως θα μπορούσε να κάνει χθες και που πιθανότατα θα κάνει σε οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι παίξει τόσο τέλεια μπροστά στο κομμάτι της δημιουργίας. Χθες για παράδειγμα η ΑΕΚ έκανε το χειρότερο πρώτο της λεπτό εδώ και χρόνια. Σίγουρα επί Αλμέιδα. Έφαγε τετ α τετ που χάθηκε εξαιτίας του εκτελεστή και γκολ σε χρόνο ρεκόρ. Κι αυτό το λεπτό ανέβασε τον βαθμό δυσκολίας του αγώνα. Γιατί από αυτό προήλθε το μεγαλύτερο διάστημα αμυντικής ανασφάλειας που έχει νιώσει αυτή η ομάδα μέσα στο σπίτι της. Ήταν ένα ντόμινο που ξεκίνησε από την μεγάλη έκπληξη της αρχικής εντεκάδας, τον Χρυσόπουλο. Μια επιλογή που δεν βγήκε γιατί αποδείχτηκε άλλη μια φορά πως είναι άλλο η προπόνηση κι άλλο ο επίσημος αγώνας.

Ο μικρός έχει εντυπωσιάσει στις προπονήσεις με τον τρόπο που αγωνίζεται αλλά και με τις μετρήσεις του που είναι επιπέδου βασικών παικτών. Για τον προπονητή ήταν απόλυτα φυσιολογική επιλογή από την στιγμή που δεν ήθελε να προσθέσει ούτε λεπτό στους δύο βασικούς του Τσάμπιονς Λιγκ και δεν μπορούσε να αφήσει έξω άλλον ξένο και να βάλει τον Ρόκσον που όμως δεν ξέρουμε αν είναι καλύτερος από τον Χρυσόπουλο από τότε που γύρισε η ομάδα από την Ολλανδία, απλά έτυχε να τον έχουμε δει γιατί δεν τραυματίστηκε στην προετοιμασία όπως ο Χρυσόπουλος. Δεν βγήκε από το πρώτο λεπτό. Γιατί εκτός όλων των άλλων ο μικρός ήταν και άτυχος. Όταν ένα νέο παιδί μπαίνει σε τόσο βαθιά νερά θέλει λίγο εύνοια. Να κόψει δυο εύκολες φάσεις που στην εξέδρα όμως θα φανούν ελπιδοφόρες και θα τον μπιζάρει οπότε και θα τον λύσει ψυχολογικά, να δώσει και δυο σωστές πάσες μετά και αν η ομάδα μπροστά έχει φτάσει στο γκολ να λυθεί όλο και περισσότερο και να βγάλει άνετα το παιχνίδι.

Ο Χρυσόπουλος ξεκίνησε τρώγοντας πάσα στην πλάτη που κατέληξε σε τεράστια ευκαιρία και μέχρι να συνέλθει από το σοκ είδε την μπάλα στα δίχτυα σε φάση που δεν είχε τόσο ευθύνη όσο στην πρώτη αλλά ήταν μέσα και σε αυτή. Κάπου εκεί τελείωσε ο Χρυσόπουλος ψυχολογικά και ξεκίνησε το ντόμινο που παρέσυρε όλη την άμυνα και μετά όλη την ομάδα σε ένα καθεστώς πρωτοφανούς ανασφάλειας. Ο Αλμέιδα προτίμησε να εμπιστευτεί την επίθεση και να προστατεύσει ένα παιδί μην κάνοντας τον αλλαγή πριν το ημίχρονο και έτσι μπήκε η ομάδα σε ένα καθεστώς νευρικότητας. Παρόλα αυτά θα μπορούσε να έχει ισοφαρίσει από το 7 με την μεγάλη ευκαιρία του Βαν Φερτ και να έχει γυρίσει το ματς και με Χρυσόπουλο μέσα από το ημίχρονο. Ή να είναι 2-2 γιατί πράγματι οι Σέρρες μπορούσαν και δεύτερο.

Στο δεύτερο ημίχρονο έγιναν όλα τα απίθανα. Με τον Βαν Φερτ που ήταν το άλλο πρόσωπο του χθεσινού αγώνα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπούμε στη λογική να απαντήσουμε σε ανθρώπους που προσπαθούν να μας τρελάνουν από πέρυσι λέγοντας πως πρέπει να παίζει βασικός και όχι ο Γκαρσία. Και τρία γκολ να έβαζε χθες ο Βαν Φερτ πάλι ο τρίτος φορ θα ήταν. Δυστυχώς το άγχος του να σκοράρει για να δείξει ότι είναι χρήσιμος τον επηρέασε στα τελειώματα του, ακόμη και στον τρόπο που χτύπησε το πέναλτι. Κρίμα. Αν μείνει στην ΑΕΚ είμαι βέβαιος πως όποτε κληθεί θα είναι πολύ πιο εύστοχος και χρήσιμος όπως ήταν πέρυσι. Δεν με προβληματίζει ο Βαν Φερτ. Για δεύτερο συνεχόμενο ματς ο βασικός προβληματισμός είναι ο Σιντιμπέ.

Δεν είναι τα λάθη ή κάποιες κακές αποφάσεις. Είναι που δείχνει να είναι εκτός πλάνου ομάδας σε κρίσιμες καταστάσεις όπως πχ το πρώτο γκολ. Ο Αθανασιάδης που η… σοφή μερίδα της εξέδρας μας, δεν ασχολούμαι με τους προπονητές των σόσιαλ, θα καταφέρει να τον κάψει είναι μια χαρά και πολυτέλεια για δεύτερος. Όπως πέρυσι αποδείχτηκε μια χαρά για πρώτος και πρωταθλητής. Ο Μοχαμάντι το μόνο ελάττωμα που έχει είναι το διαβατήριο του. Και όταν βρει ρυθμό μέσα από αγώνες θα είναι επαρκέστατος για Ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μήτογλου δεν μπορεί να είναι ο καθοδηγητής της άμυνας αλλά αυτό το ξέραμε. Έχουμε δύο που μπορούν. Κόντρα και στις χθεσινές δηλώσεις του Ματίας που πάντα ακούω με ευλαβική προσοχή και σέβομαι πιστεύω ακράδαντα πως πρέπει να αποκτήσουμε και έναν τρίτο, καθοδηγητή, ιδίως αν η ομάδα μπει στο Τσάμπιονς όπου οι εντάσεις είναι εξοντωτικές.

Επειδή όμως έχουμε 35 αγώνες μπροστά θα κρατήσω και τα θετικά. Πέρυσι η ΑΕΚ έχασε από τον Βόλο και σε 90 λεπτά είχε μια ευκαιρία, για αυτό και την θυμόμαστε, όταν ο Τσούμπερ νικήθηκε σε τετ α τετ από τον αντίπαλο τερματοφύλακα που την έβγαλε με την άκρη των δακτύλων. Αυτή η φάση χθες, με μια δόση υπερβολής, δεν θα χώραγε στα… χάι λάιτς των 9,5 λεπτών που χρειάστηκαν για να χωρέσουν όλες τις ευκαιρίες της ΑΕΚ.

Χθες έψαξε το γκολ με ορθολογικό τρόπο. Βασικό συντελεστής στο στρωτό ποδόσφαιρο σε τόσο μικρό χώρο ήταν ο Πισάρο. Ήταν τρομερός και από ατυχία και μόνο δεν πήρε το ματς ματς. Επίσης ο τρόπος που μπήκε ο Ζϊνι. Δύο τελικές και ένα γύρισμα που θα μπορούσε να γίνει γκολ στα πρώτα τρία λεπτά. Σχεδόν ξεπέρασε το μπάσιμο του Γκατσίνοβιτς. Αυτά. Πάω… σινεμά. Να περάσουν οι μέρες, να έρθει η Τετάρτη να σε ξαναδούμε.