Από το Ελευθέριος Βενιζέλος στα Λιοντάρια. Και μετά Βρυξέλλες baby. Tελικός προορισμός Αμβέρσα. Αφού υπάρχει χρόνος αναμονής είπα να γράψω αυτά που σκεπτόμουν απο τις 5 το πρωί που ξύπνησα με την ψυχολογία που ξυπνάγαμε μικροί όταν πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο… Από μικρός είχα ένα όνειρο. Να μπορώ να ταξιδεύω παντού με την ΑΕΚ. Να την δω σε όσα περισσότερα γηπεδα γίνεται. Απόν Εύοσμο μέχρι το Μπερναμπεου που το έχασα λόγω… προπονητή. Κι όσο πιο πολλές οι ώρες του ταξιδιού τόσο πιο όμορφο είναι αυτό το σκάρτο δίωρο που βλέπεις τις κίτρινες φανέλες να τρέχουν στο πράσινο χορτάρι. Και δόξα τω Θεό από πέρυσι τρέχουν πολύ και όχι άσκοπα.

Σε λίγες ώρες πρώτα ο Θεός ΠΑΝΤΑ αρχίζει ένα ακόμη κρίσιμο παιχνίδι. Το προτελευταίο βήμα που πρέπει να γίνει με στόχο τα αστέρια. Για να κλείσει κι εκείνος ο μίνι κύκλος που άνοιξε όχι πολύ παλιά, ένα βράδυ του Μάη στο Χαριλάου όταν βιώσαμε την ταπείνωση του “μένουμε Ελλάδα”. Ο άλλος ο κύκλος, η πραγματική ποδοσφαιρική τραγωδία, του 2013, έχει κλείσει για τα καλά. Δεν χρειάζεται τίποτα σήμερα. Όπως και η ΑΕΚ μας δεν χρειάζεται τίποτα σήμερα. Σούπερ είναι τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ αλλά δεν είναι στόχος. Δεν καίγεται η ΑΕΚ για τα λεφτά. Δεν χρωστάει πουθενά, ούτε καν στο γήπεδο της που είχε πληρωθεί πριν εγκαινιαστεί. Θα είναι ακόμη μεγαλύτερη η ισχύς της και θα μαζέψει μερικά συγχαρητήρια ακόμη για το οικονομικό της θαύμα από αυτούς που μετράνε. Μέχρι εκεί… Ενας είναι ο στόχος. Η ΔΟΞΑ.

Το αξίζουν αυτά τα παιδιά, το αξίζει ο προπονητής, το αξίζει ο πρόεδρος και όσοι τον βοήθησαν να φτάσουμε ως εδώ, το αξίζουμε όλοι γιατί περάσαμε πολλά κι έχουμε κι ένα έξτρα κίνητρο. Η φωτογραφία του Μιχάλη μπροστά στο πέταλο πρέπει να κάνει τον γύρο του κόσμου και κανένα αθλητικό γεγονός σε τόσο πρώιμη φάση δεν μπαίνει σε περισσότερα σπίτια από το Τσάμπιονς Λιγκ. Για την ΔΟΞΑ λοιπόν θα παίξει απόψε η ομάδα. Και για εμάς. Εμένα, εσένα, τον Γιώργο, τον Δήμο, τον Βασίλη, την Σοφια, την Γεωργία, την Λινά. Τον Μιχάλη… Για αυτό τον δεσμό που δεν σπάει ποτέ κι όποτε αυτές οι κίτρινες φανέλες τρέχουν στο πράσινο χορτάρι συναντιόμαστε πάλι όλοι μαζί. Κι ας είναι τόσοι πολλοί στον ουρανό. Όταν παίζει η ΑΕΚάρα είναι δίπλα μας. Πίσω μας. Και κάποιες στιγμές σαν κι αυτές του Σαββατόβραδου, στις αγκαλιές μας και στα δάκρυα μας… Αχ αυτό το Σάββατο… Μετά την πέμπτη φορά (true story) που είδα ολόκληρο το παιχνίδι, δεν αναφέρομαι στα τελευταία λεπτά που πλέον μιλάω και λέω αυτά που έλεγε ο… Τσώχος, νομίζω πως ήδη η ομάδα είναι καλύτερη από πέρυσι. Με τόσο δυνατό αντίπαλο άλλωστε δεν έπαιξε πέρυσι η ΑΕΚ. Κι αν θα παίξει με ίδια ή καλύτερη φέτος θα είναι μόνο στην Ευρώπη που πέρυσι δεν υπήρχε.

Αλλα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι η εικόνα. Ο τρόπος παιχνιδιού. Με όχι τόσο μεγάλη διαφορά όσο στην Κροατία η ΑΕΚ πάλι είχε μεγαλύτερο συντελεστή Χ Goals από την Ντινάμο. Απειλούσε περισσότερο δηλαδή από τον αντίπαλο, ο πιο απλοϊκός αλλά και σωστός τρόπος να καταλάβεις ποια ομάδα ήταν καλύτερη στο παιχνίδι σύμφωνα με τον… Ακη Γεωργίου των… πλουσίων, τον Θέμη Καίσαρη. Που είναι από τους λίγους, όπως κι ο Ακης μας, που μας κάνουν να καταλαβαίνουμε καλύτερα το παιχνίδι... Και γιατί παραλίγο να μας πάρουν τάβλα το Σάββατο το μεσάνυχτα από την Αγιά Σοφιά ή ακόμη… χειρότερα να παίζαμε την Πεμπτη στη Φιλαδέλφεια για το Europa που τώρα είναι εξασφαλισμένο αφού ήμασταν καλύτεροι; Για δύο λόγους! Επειδή απέναντι ηταν μια ομάδα με τρομερή ποιότητα κι έναν τερματοφύλακα που δεν μπορείς να εξηγήσεις πως ακόμη παίζει στη Ντινάμο. Το ίδιο θα έλεγα κι αν ήταν στην ΑΕΚ. Αυτός έκανε την διαφορά των Χ goals να μην φαίνεται καθόλου μέχρι να έρθει η Αγια ώρα των καθυστερήσεων. Αλλά πάντα παίζει κι ο αντίπαλος και πρέπει να τον σεβόμαστε ιδίως αν είναι παγκόσμιας κλάσης όπως ο Κροάτης που ανάγκασε τον Μέσι να αλλάξει τον τρόπο που χτυπάει τα πέναλτι για να του το βάλει στον ημιτελικό του Μουντιάλ μετά από φροντιστήριο που το έκανε ο Μαρτίνες, ο σωτήρας εκατομμυρίων ανθρώπων λίγες μέρες μετά… Η άλλη εξήγηση όμως και η πιο διδακτική ενόψει του αγώνα που θα ζήσουμε σε λίγες ώρες είναι η έλλειψη συγκέντρωσης. Ο Μουκουντί, ο Αμραμπατ, ο Γιόνσον αλλά και άλλοι, σχεδόν όλοι αν και σε όχι τόσο κρίσιμες καταστάσεις όσο τα δύο γκολ της Ντινάμο χάθηκαν για δέκατα του δευτερολέπτου.

Αρκούν για να σε τιμωρήσει το ποδόσφαιρο σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Σήμερα δεν πρέπει να ξαναγίνει. Να φάει γκολ η ΑΕΚ αν η Αντβερπ τα καταφέρει αλλά όχι γκολ που θα μπορούσε να μην είναι καν ευκαιρία ή που θα το σώσει ο Στάνκοβιτς και εμείς οι ίδιοι θα δώσουμε δεύτερη ευκαιρία. Μόνο αυτό μπορεί να φοβάται η ΑΕΚ. Έχει αποκλείσει ήδη καλύτερη ομάδα από την Ανβέρπ οπότε σίγουρα μπορεί. Καλή αντάμωση το βράδυ αδέρφια. Στο πιο όμορφο γήπεδο του κόσμου που είναι ΠΑΝΤΑ αυτό που παίζει η ΑΕΚ μας.