Το πρωινό ξύπνημα είναι από αυτά που θες να μπεις κάτω από την κουβέρτα κι ας… καλοκαίριασε. Κι όταν σηκώθηκα νόμιζα πως ξαναπήρε τα κιλά που έχασα σε 7 μήνες μέσα σε ένα βράδυ. Αυτά περί ψυχολογίας μετά το χθεσινό. Το ότι μετά το 0-0 στη Λεωφόρο πίστευα ότι κατά 90% χάθηκε το πρωτάθλημα μόνο παρηγοριά δεν είναι. Διαψεύστηκα πανηγυρικά από την πρώτη αγωνιστική που παίχτηκε μετά το ντέρμπι - τελικό. Ο Παναθηναϊκός δεν νίκησε. Τελεία και παύλα. Το παιχνίδι της Φιλαδέλφειας το φοβόμουν περισσότερο γιατί ήταν τρομερό το κίνητρο του Ολυμπιακού του Μαρινάκη απέναντι στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη που ξεκάθαρα είναι ότι φοβάται περισσότερο για το μέλλον. Πολύ θα ήθελε να κόψει το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ και κατά ένα ποσοστό το πέτυχε αν και για να συμπληρωθεί το παζλ θα πρέπει να χάσει από τον Παναθηναϊκό μέσα στο Καραϊσκάκη. Άλλο κίνητρο σου δίνει το να μην χάσεις κι άλλο το να πρέπει να χάσεις. Δεν έχω μπει και δεν θα μπω σε σενάρια συνομωσίας. Ο Παναθηναϊκός έχει το τρομερό κίνητρο του ότι με διπλό κατακτά ουσιαστικά το πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός δεν έχει βαθμολογικό κίνητρο αφού με οποιοδήποτε από τα τρία αποτελέσματα θα θέλει ένα Χ στην Τούμπα για να περάσει τον ΠΑΟΚ στη βαθμολογία εκτός αν ο Βόλος κόψει βαθμό από τον ΠΑΟΚ που αυτό αποκλείεται. Το μόνο κίνητρο του Ολυμπιακού είναι να κλείσει στόματα. Αν έβαζε το γκολ ο… Κασάμι τότε μπορεί να καιγόταν για νίκη με τον ΠΑΟ για να πάει στην Τούμπα αδιάφορος. Τώρα θα παίξει μόνο για την… φανέλα.

Πάμε όμως στον χθεσινό αγώνα, σε αυτό το θρίλερ που ζήσαμε χωρίς χάπι εντ. Ο κόσμος ήταν συγκλονιστικός. Η χθεσινή παρουσία και η όλη συμπεριφορά ήταν μια δήλωση ΠΙΣΤΗΣ. Η πιο αγνή μορφή αγάπης που δίνει και περιμένεις μόνο συναισθηματικά ανταλλάγματα. Τίποτε άλλο. Το γήπεδο δεν γέμισε από τις 6 αλλά στις 8 δεν έπεφτε καρφίτσα. Το πάθος ήταν απίστευτο. Όπως και η πίστη μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η ομάδα δεν ανταπέδωσε με νίκη. Κατέθεσε όμως κι αυτή την ψυχή της μέσα στο γήπεδο. Κι όπως ο κόσμος δεν μπορεί να βάλει γκολ έτσι δεν μπόρεσαν δυστυχώς και τα παιδιά μας. Όμως ο δεσμός αυτών που ήταν στις εξέδρες με αυτούς που ίδρωσαν στο χόρτο ή πολέμησαν στον πάγκο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο έμεινε πανίσχυρος. Δεν ήπιαμε νέκταρ αλλά δυναμώσαμε κι άλλο. Και προχωράμε μέχρι το τέλος κι όπου βγει.

Φυσικά το αποτέλεσμα που δεν ήρθε είχε και τις επιπτώσεις του κυρίως στα σόσιαλ. Σίγουρα κάποιοι θα τα έκαναν όλα καλύτερα από αυτούς που τα κάνουν πραγματικά. Άλλωστε τα πάντα είναι εύκολα όταν τα κάνουν οι άλλοι. Όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στη ζωή. Είμαι υπέρ της κριτικής σε όλους. Εννοείται. Είναι μέρος της δουλειάς μου και δικαίωμα του κάθε ανθρώπου που ασχολείται με οτιδήποτε. Θα γράψω κάποια πράγματα για τις κινήσεις του Αλμέιδα χθες όχι για να τον υπερασπιστώ από αυτούς που δεν βλέπουν την μεγάλη εικόνα της μεγάλης ΑΕΚ του Ματίας ούτε από αποτυχημένους παλαίμαχους ή μη παραλίγο προπονητές που δεν έχουν καν πλησιάσει το μέγεθος της αξίας του και της δουλειάς που έχει κάνει και κάθε εβδομάδα βρίσκουν κάποια από τα κλισέ καφενείου για να πουν κάτι για τον αναμορφωτή της ομάδας μας. Θα γράψω γιατί κατά τη δική μου άποψη που έχω κι εγώ δικαίωμα να την καταθέσω ΟΛΑ όσα έκανε χθες ήταν σωστά. Για την επιλογή της εντεκάδας δεν χρειάζονται πολλά. Είχαμε πει πριν τον αγώνα πως θα παίξουν οι 11 καλύτεροι πιο υγιείς και όποια διαφοροποίηση σε σχέση με το ματς του Φαλήρου θα ήταν αναγκαστική. Για παράδειγμα το ότι δεν ήταν βασικός ο Πινέδα και έπαιξε με δύο αμυντικά χαφ. Φυσικά έπαιξαν και βασικοί αλλά μπήκαν και αλλαγές παίκτες με ίωση. Πιο ελαφρά ήταν οι βασικοί, πιο άσχημα αυτοί που ήρθαν από τον πάγο, όχι όλοι. Άρα δεν χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο, όποιος θέλει να καταλάβει καταλαβαίνει.

Σε ότι αφορά την μη είσοδο του Βαν Φερτ και την επιλογή του Ζϊνι για τα τελευταία 6-7 λεπτά είναι δεδομένο πως προέκυψε βάσει σχεδίου και χαρακτηριστικών των παικτών και όχι όπως κάποιοι μπουρδολόγοι έφτασαν να πουν ότι ήθελε να δείξει ότι δεν μασάει να βάλει ένα παιδάκι. Το ότι δεν μασάει ο Αλμέιδα είναι δεδομένο αλλά ποτέ δεν θα βάλει την ομάδα πάνω από οτιδήποτε άλλο όπως κάποιοι άλλοι προπονητές στο παρελθόν που ήθελαν να δείξουν ότι βγάζουν παίκτες. Δεν το έχει ανάγκη αν και θα το κάνει πολύ καλύτερα από κάποιους δήθεν. Η είσοδος του Ζίνι στην 20αδα προέκυψε μετά την ανακοίνωση της εντεκάδας του Ολυμπιακού. Ο Ματίας κατάλαβε την αγωνιστική προσέγγιση του αντιπάλου που είδαμε κι εμείς με την διπλή ζώνη άμυνας στο ένα τρίτο του γηπέδου και προτίμησε να βάλει τελευταία στιγμή στην αποστολή έναν επιθετικό με ταχύτητα και κίνηση εντός και εκτός περιοχής ώστε να τον χρησιμοποιήσει ως τελευταία λύση αν το ματς πήγαινε έτσι όπως πήγε. Ήταν φανερό πως πως ήθελε να βγάλει τα στόπερ του Ολυμπιακού από την περιοχή τους και να προσπαθήσει να δημιουργήσει κάποιους χώρους για παίκτες που θα έρχονταν από έξω προς τα μέσα από νωρίτερα όταν στη θέση του Τσούμπερ μπήκε ο Μάνταλος. Με τον Ζίνι αυτό έγινε ακόμη περισσότερο, η φάση βγήκε, η πάσα δεν δόθηκε και δεν ήρθε το πιθανό γκολ και η απόλυτη δικαίωση. Όμως το σκεπτικό υπήρχε, ήταν σωστό και λειτούργησε. Και μετά την έξοδο του Τσούμπερ που είχε εγκλωβιστεί και με την είσοδο του Ζϊνι. Ο Βαν Φερτ είναι ένας έμπειρος παίκτης περιοχής της μίας επαφής όμως ο προπονητής δεν ήθελε να δώσει ένα σημείο αναφοράς στην άμυνα του Ολυμπιακού ούτε μια εύκολη λύση για τους εξαντλημένους παίκτες του, το να γεμίζουν δηλαδή από παντού για τους δύο φορ. Τέλος για κάποιους που είπαν πως στο τέλος η ΑΕΚ έπαιξε με γόμες ας ξεκινήσουν από την διαφορά σέντρας - Γιόμας και ξαναμιλάμε. Όχι πως έγιναν και πολλές σέντρες αλλά τέλος πάντων. Ο Αλμέιδα λοιπόν όχι απλά δεν έκανε λάθος αλλά έκανε κι αυτός τα πάντα όπως και οι παίκτες του για τη νίκη.

Τέλος για τον Λιβάι. Χθες όπως φάνηκε στα τελειώματα του ήταν εξαντλημένος. Κουρασμένος και ψυχολογικά. ΟΜΩΣ σε ένα ματς απέναντι στον καλύτερο αμυντικά φετινό Ολυμπιακό σχεδόν όλες οι φάσεις που έκανε η ΑΕΚ ήταν με αυτόν μέσα. Όπως και στη Λεωφόρο κι ας μην τελείωσε πολλές εκεί. Με οποιοδήποτε άλλο φορ στα συγκεκριμένα ματς αποκλείεται και το γράφω με πλήρη συνείδηση η ΑΕΚ να έκανε όλες αυτές τις ευκαιρίες ή τις επικίνδυνες καταστάσεις. Όπως και σε όλα τα ματς που έπαιξε φέτος με τον Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης. Είναι ο παίκτης που σε μια τρομερή ομάδα για τα Ελληνικά δεδομένα κάνει μαζί με 2-3 άλλους την μεγαλύτερη διαφορά. Είναι η μεγαλύτερη “μεταγραφή” της φετινής ΑΕΚ και το μεγαλύτερο ατομικό αριστούργημα του Αλμέιδα. Αν είχε και το εύκολο γκολ όπως ο Μπλάνκο π.χ. που λένε κάποιοι δεν θα πέρναγε ούτε για διακοπές από την Ελλάδα. Ο αγαπητός Ισμαελ πέρασε και πήγε σούπερ επειδή δεν είχε τίποτε άλλο. Μην ψάχνουμε φταίχτες και προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Έχουμε την καλύτερη ομάδα και τον καλύτερο προπονητή. Κι αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει τίποτα όπως και το μέλλον αυτής της ΑΕΚ. Αρκεί να υπάρχει υγεία. Και λίγη τύχη. Έφτασε Πέμπτη και ευτυχώς η Κυριακή είναι κοντά για να την ξαναδούμε…