Όσοι είχαν απομείνει να έχουν έστω και μία αμφιβολία για το αν η ΑΕΚ είχε απόλυτο δίκιο στην υπόθεση “κοντά δοκάρια” χθες πρέπει επιτέλους να κατάλαβαν. Μιλάω για φίλους της ΑΕΚ και για κανονικούς ανθρώπους. Οι άλλοι μας είναι αδιάφοροι. Οι τρεις εφέτες απλά έχουν την τελευταία ευκαιρία να αποκαταστήσουν την τάξη και το γόητρο της αθλητικής δικαιοσύνης. Οτιδήποτε άλλο θα είναι ένα δεύτερο και μεγαλύτερο σκάνδαλο. End of story. Προχωράμε στα καλύτερα…
Σε λίγες ώρες παίζει η ΑΕΚ. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο για να είναι μια υπέροχη μέρα. Ο Αστέρας Τρίπολης έρχεται στη Φιλαδέλφεια. Ο 14ος από την Αγία Μέρα που άρχισε να κυλάει η μπάλα στο γήπεδο που όπως λέει ο Αλμέιδα δεν ακούς την… φωνή σου. Εκεί που μαζευόμαστε κι από την στιγμή που περνάμε τις πόρτες μπαίνουμε σε έναν άλλον μαγικό κόσμο. Μια ιεροτελεστία που ευτυχώς δεν θα έχει ημερομηνία λήξης. Το θεμέλιο του παρόντος και του μέλλοντος αυτής της ομάδας. Ήρθε η ώρα για τον 14ο αγώνα λοιπόν σε μια κρίσιμη μέρα. Είναι κρίσιμο να έχει την τύχη των άλλων που έχουν περάσει μέχρι τώρα από τη Φιλαδέλφεια η ομάδα της Τρίπολης. Όμως όπως πάντα δεν είναι ούτε δεδομένο ούτε εύκολο. Η ΑΕΚ πρέπει να νικήσει σήμερα για να δούμε άνετοι και ωραίοι το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός και να είμαστε οκ με οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Έμειναν τρεις αγώνες μέχρι το τέλος της κανονικής σεζόν μαζί με την εκκρεμότητα του Περιστεριού. Αν η ομάδα καταφέρει να προσθέσει 12 βαθμούς στην συγκομιδή της θα είναι σίγουρα μόνη πρώτη στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος και θα μπει ως φαβορί στα πλέι οφ. Ξεκάθαρα. Όμως όσους βαθμούς κι αν μαζέψει είναι δεδομένο πως θα χτυπήσει το πρωτάθλημα μέχρι το τέλος. Γιατί μπορεί και γιατί είναι η καλύτερη όπως παραδέχονται όλοι. Κρυφά ή φανερά.
Είναι πολύ κρίσιμο η ΑΕΚ να καταφέρει να παραμείνει η καλύτερη μέχρι το τέλος της σεζόν. Γιατί με τόσα μεταξύ των πρώτων παιχνίδια μέχρι το τέλος είναι δεδομένο πως με μοιρασμένα διαιτητικά λάθη ο καλύτερος θα είναι αυτός που θα επικρατήσει στο τέλος. Θα υπάρξουν ατυχίες, θα υπάρξουν παιχνίδια μαγικές εικόνες όμως στο τέλος θα το πάρει ο καλύτερος από εδώ και πέρα. Η ΑΕΚ έχει βάλει τις βάσεις της από το περασμένο καλοκαίρι, έχει το δικό της στυλ και την δική της μόνιμη νοοτροπία νικητή. Μπαίνει σε όλα τα παιχνίδια για να νικήσει και να πάρει 3 βαθμούς. Αυτό θεωρητικά ισχύει πάντα και παντού για τις ομάδες του πρωταθλητισμού αλλά η ΑΕΚ το κάνει πράξη. Δεν το πετυχαίνει πάντα αλλά με τον τρόπο αυτό καταφέρνει να έχει τις περισσότερες νίκες. Κι ας έχει 4 ήττες που δεν είναι λίγες ανεξάρτητα από τον τρόπο που ήρθαν κι αν της άξιζαν. Άλλωστε ένα από τα μεγαλύτερα της όπλα φέτος είναι πως μετά την εκάστοτε ήττα είναι και πάλι… Δευτέρα και η ζωή συνεχίζεται κανονικά.
Έτσι έγινε στα Σπάτα, εκεί που μετράει, και μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ. Υπεραναλυθηκε κάπως σε άρθρα αλλά και στα σοσιαλ μίντια από τον κόσμο η ήττα από τον ΠΑΟΚ κυρίως επειδή δεν υπάρχει πιο απεχθές θέαμα από το να βλέπεις τον Λουτσέσκου να πανηγυρίζει μετά από όλα τα άθλια που έχει ξεράσει. Για μένα η ανάλυση είναι πολύ απλή. Έλλειψη συγκέντρωσης στο ξεκίνημα όπου η ΑΕΚ παρασύρθηκε από το σχεδόν παθητικό παιχνίδι του αντιπάλου, γκολ του ΠΑΟΚ στην πρώτη φάση και η μη αποβολή του Ινγκασον ήταν τα σημεία που έκριναν το παιχνίδι. Όλες οι λεπτομέρειες και οι κρίσιμες στιγμές πήγαν προς τον ΠΑΟΚ και έτσι με 2 γκολ σε 3 φάσεις πήρε το παιχνίδι. Η ΑΕΚ και σε εικόνα μέσα στο γήπεδο για εμένα που ήμουν εκεί και σε αριθμούς ήταν στην Τούμπα όπως σε όλα τα άλλα της παιχνίδια λίγο ή πολύ.
Όσα ειπώθηκαν και κυρίως γράφτηκαν μετά την Τούμπα ήταν φυσιολογικά κατα μια έννοια αφού παντα μετά τις ήττες υπάρχει μια τάση υπερβολής. Σε αυτό βέβαια ευθύνη εχει το πρόσφατο παρελθόν αφού η ΑΕΚ με 1-2 διαλυόταν. Έβγαινε εκτός στόχων και μετά άρχιζε η κατηφόρα. Οχι πια. Όλα αυτά έχουν τελειώσει. Και πρέπει όλοι να προσαρμοστούμε στη νέα εποχή. Πιο πολυ για την δίκη μας ηρεμία αφού ούτως ή άλλως η ΑΕΚ είναι πολύ δυνατή πλέον για να καταρευσει με μια ήττα. Και για το τέλος… Έφτασε Σάββατο κι ακομη αναμενεται η συγνώμη της ΚΕΔ. Δεν πειραζει. Δεν τη χρειαζόμαστε. Πάμε παρακάτω. Ραντεβού εκεί…
