Τελικά δεν έμεινε έστω και για… 24 ώρες, που έλεγε το σούπερ του MEGA, στην κορυφή η ΑΕΚ αλλά θα είναι τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή. Και έχει ο Θεός. Δεν λέει τίποτα η διαφορά όταν είναι σε τόσους λίγους πόντους, από 2 έως 5, με τρεις ομάδες. Μένουν ακόμη 16 παιχνίδια εκ των οποίων πάνω από τα μισά θα είναι ντέρμπι και άλλα 3 ή το λιγότερο δύο (ντέρμπι) στο κύπελλο. Ο Παναθηναϊκός που ήταν 8 και 10 πόντους μπροστά στο τέλος του πρώτου γύρου έπεσε πρώτη φορά δεύτερος μετά από μόλις 7 αγώνες στον δεύτερο γύρο κι ενώ όλοι που τον ακολουθούσαν έχασαν κι αυτοί πόντους. Σημασία έχει η ΑΕΚ να συνεχίσει να βελτιώνεται αγωνιστικά και να καταφέρνει να παίρνει ακόμη και παιχνίδια που γίνονται περίπλοκα όπως στη Νίκαια. Δεν πρέπει κανείς να ξεμυαλιστεί με την μεγάλη αυτή επιτυχία σε 7 ματς να καλύψει διαφορά 8 πόντων και να έχει και 2 παραπάνω, δηλαδή συνολικά 10. Ότι και να γινόταν στην Τρίπολη το πρωτάθλημα έχει αρχίσει από την αρχή. Ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση. Τώρα αρχίζουν τα πιο δύσκολα.   

Δύο πράγματα να κρατήσεις από τον αγώνα της Κυριακής αρκούν. Τα πρόσωπα των παικτών και όλων των μελών της ομάδας μετά το τέλος όπως φάνηκαν μέσα από την παρακάμερα της ΑΕΚ. Η αγνή ανόθευτη ευτυχία. Όχι τόσο για τη νίκη. Αλλά για αυτό που ζουν. Όλοι μαζί, σε αυτό το γήπεδο αυτή την ευλογημένη σεζόν που η ΑΕΚ επέστρεψε ΣΠΙΤΙ της. Αυτές οι στιγμές και το τρίτο γκολ τα λένε όλα για το παιχνίδι με τον Άρη. Τα λένε όλα γενικώς. Είναι αυτή η ΑΕΚ του Αλμέιδα που θα πάει μέχρι το τέλος. Δεν έχει σημασία ο ένας βαθμός μπροστά ή ένας πίσω. Σημασία έχει η συνέχει μέχρι το τέλος αυτής της σεζόν. Αλλά και η επόμενη. Και η μεθεπόμενη. Γιατί αυτό που έχει φτιαχτεί στα Σπάτα μέρα μέρα με τρομερή δουλειά σε όλα τα επίπεδα δεν τελειώνει σε έναν αγώνα ή στη φετινή σεζόν. Μια ομάδα με αρχές, ενότητα και αγάπη. Αυτό είναι η εγγύηση για το μέλλον της. Και αυτό όλοι πρέπει να το προφυλάξουμε με κάθε τρόπο. Μόνο εμπιστοσύνη και στήριξη αξίζει σε αυτή την ΑΕΚ. 

Πάμε λοιπόν στην τοξικότητα της εβδομάδας. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Δεν το λένε και οι… δικοί μας ότι υπήρχε πέναλτι στην επέμβαση του Αθανασιάδη. Το είπε ο Κατσουράνης. Έπαιζε στην ΑΕΚ μέχρι το καλοκαίρι του 2006. Μετά στον Παναθηναϊκό, στον ΠΑΟΚ, τον Ατρόμητο και στην Ινδία. Η γνώμη του έχει βαρύτητα ως Κατσουράνης πρώην διεθνής κτλ. Όχι όμως ως ΑΕΚ. Μπορεί να το εκμεταλλεύτηκαν οι αντίπαλοι αλλά είναι ένας παλαίμαχος όλων πλην Ολυμπιακού που καμιά άλλη σχέση δεν είχε ποτέ με την ΑΕΚ εκτός από μια τετραετία ως ποδοσφαιριστής. Ως τηλεδιαιτητής όποτε γουστάρει να μιλήσει ενώ μάλιστα δηλώνει πως δεν γνωρίζει τους κανονισμούς η άποψη του έχει μικρότερη βαρύτητα από την κοπελιά που ξεφτίλισε τον Σπάθα μέσα στο σπίτι τους, μέσα στο σπιτάκι τους. Αυτή τουλάχιστον ξέρει πως όποιος βρίσκει την μπάλα έχει πλεονέκτημα σε τέτοιες φάσεις. Ο Σπάθας και ο Κατσουράνης όχι. Για τον άλλο στο ΟΡΕΝ δεν λέω τίποτα. Μιλάμε για άτομο που είπε πως το var είναι για… σουπόρτ! Κλαίει η… ΟΥΕΦΑ. Όλα αυτά είναι μέρος του πολέμου. Οι υπάλληλοι εκτελούν παραγγελίες. Ο λόγος τους δεν πείθει ούτε τους δικούς τους. Ο Κατσουράνης είναι άλλη περίπτωση. Δεν είναι υπάλληλος. Είναι HOMELAND, έβδομος κύκλος, ένατο επεισόδιο…