Με τις μοναδικές στιγμές που ζούμε εδώ και 10 μέρες δεν προσέξαμε πως ολοκληρώθηκαν και οι… μεταγραφές. Η προθεσμία για τους ελεύθερους δηλαδή όπου αυτή την φορά η ΑΕΚ δεν ασχολήθηκε ενώ μην ξεχνάμε πως ήδη έχει γίνει και η πρώτη μεταγραφή του του Ιανουαρίου με τον Φερνάντες. Η ομάδα δείχνει να ανεβαίνει, από την Δευτέρα καταλάβαμε κι εμείς και οι άλλοι τι σημαίνει να παίζει η ΑΕΚ στην έδρα της. Όμως δεν είναι μόνο η έδρα. Είναι πάνω από όλα και η ομάδα. Και η ΑΕΚ με τις μεταγραφές που έκανε και τις αλλαγές στο έμψυχο υλικό της με απομακρύνσεις που κάποιες ήταν και εκπλήξεις δείχνει έτοιμη για πρωταθλητισμό. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως παρότι η περυσινή σεζόν πήγε όσο χειρότερα μπορούσε να πάει και λίγο… παραπάνω μεταγραφική ενίσχυση πέρυσι το καλοκαίρι είχε προκαλέσει πολύ μεγαλύτερο ενθουσιασμό από τη φετινή. Είχαν έρθει περισσότεροι παίκτες, συγκεκριμένα 14, και το κυριότερο ήρθε και ο Μοχαμαντί τελευταία στιγμή και έτσι όλοι όσοι θέλαμε αριστερό μπακ για να είναι η ομάδα τούμπανο… δικαιωθήκαμε. Ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς.
Ένα κοινό σημείο φέτος είναι πως πάλι την τελευταία μέρα των μεταγραφών η θέση του αριστερού μπακ ήταν αυτή που είχε αγχώσει τους πάντες αλλά δεν υπήρξε… happy end όπως πέρυσι. Βέβαια το end δεν ήταν και τόσο happy στο γήπεδο όμως οφείλω να ομολογήσω πως ο Χατζισαφί κέρδισε την εκτίμηση μου ανεξάρτητα από το ότι δεν είναι ο απόλυτος αριστερός μπακ για την ΑΕΚ. Η αλήθεια είναι πως αφού παρέμεινε στην ΑΕΚ ο Μοχαμάντι θα ήθελα πάρα πολύ να πετύχει ο Αλμέιδα να αναστήσει αυτόν τον παίκτη όπως έγινε πέρυσι στον Παναθηναϊκό με Αϊτόρ και Χουάνκαρ. Ήδη κάποια σημάδια ανάκαμψης φαίνονται όμως υπάρχει και η μαύρη τρύπα της Λεωφόρου για τον Ιρανό. Έχει όλα τα προσόντα και όπως έχουμε ξαναπεί εμφανώς το πρόβλημα του είναι βασικά ψυχολογικό και πνευματικό.
Μέχρι τότε όμως προέχουν άλλα πράγματα. Το βασικό είναι το υλικό να γίνει ομάδα σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Ήδη όμως παρότι η ΑΕΚ είχε τα χειρότερα αποτελέσματα που μπορούσε βάσει απόδοσης και εικόνας αγώνων με έξι χαμένους βαθμούς έχει παρουσιάσει στοιχεία πολύ νωρίς τα οποία απουσίαζαν τα προηγούμενα χρόνια. Εχει πάρει πράγματα ήδη από την ένταση και την πίεση ψηλά, θα είχε πάρει σίγουρα και βαθμό ή βαθμούς στη Λεωφόρο αν ο κλόουν Βούλγαρος και καλός… πελάτης του αρχιδιαιτητή Αιγύπτου την περυσινή σεζόν που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην Ελλάδα και ο συνέταιρος στο var δεν είχαν κάνει την ανατροπή μέσα σε τόσο λίγα λεπτά στο τέλος του ημιχρόνου. Και στα δύο τελευταία ματς δείχνει μεγάλη πρόοδο και στο συνδυαστικό παιχνίδι στην επίθεση με αποτέλεσμα να έχει εκτοξεύσει τον αριθμό ευκαιριών και να έχει σκοράρει έξι γκολ στα δύο ματς αριθμός που είναι ο ελάχιστος αποδεκτός αν μετρήσουμε τις ευκαιρίες που δημιούργησε. Δεν έχει λοιπόν μονο έδρα πλέον κι ένα προπονητή που να μην τον ματιάσουμε δείχνει πως ήρθε έτοιμος να δώσει αυτά που τόσοι άλλοι δεν μπόρεσαν. Εχει και υλικό η ΑΕΚ. Και δεν το έχρισε τυχαία αυτό.
Η ΑΕΚ στις φετινές μεταγραφές κινήθηκε πολύ διαφορετικά σε σχέση με προηγούμενα χρόνια. Το πρώτο στοιχείο διαφοράς είναι έπεσαν πολλά χρήματα στην ενίσχυση της μεσοαμυντικής γραμμής.
Σε αυτό έπαιξε ρόλο το μόνο ευχάριστο της περυσινής σεζόν ότι δηλαδή δεν κάηκαν κάποιοι παίκτες υψηλού επιπέδου και η ομάδα δεν χρειάστηκε πάλι 14-15 μεταγραφές. Και βέβαια έπαιξε ρόλο σε αυτό και ο Ματίας Αλμέιδα που εκτός από τους παίκτες που δεν ήθελε να δει καν από την περυσινή ομάδα προσπάθησε με όλους τους άλλους να πάρει ότι μπορούσε περισσότερο. Δεν πέτυχε με όλους, δεν γινόταν άλλωστε, όμως η αλήθεια είναι πως ακόμη και ξεγραμμένοι παίκτες έχουν δώσει πράγματα ήδη φέτος.
Η αναβάθμιση του υλικού είναι δεδομένη. Θέση θέση η σύγκριση είναι συντριπτική υπέρ του φετινού ρόστερ.
Στους τερματοφύλακες δεν έγινε μεταγραφή όμως ο Αθανασιάδης είναι πολύ μεγάλη αναβάθμιση σε σχέση με τον Τσιντώντα που είναι και ο μόνος που δεν κατάφερε να βρει ομάδα και θα προετοιμαστεί εντατικά για τον Ιανουάριο μήπως και το πετύχει τότε. Περίπτωση να επιστρέψει ο Τσιντωντας στην πρώτη ομάδα δεν υπάρχει ενώ ο Αθανασιαδης αποτελεί δεδομένα μια εναλλακτική λύση υψηλού επιπέδου καθως μετά τη μεγάλη σεζόν με την Σέριφ επέστρεψε ανεβασμένος κυρίως λόγω της μεγάλης διάκρισης του στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Στο δεξί άκρο της άμυνας ο Σιντιμπέ ήρθε στη θέση του Μισελέν που δεν κατάφερε να προσαρμοστεί και ήταν από τους λίγους που δεν παρουσίασαν βελτίωση στην προετοιμασία του Αλμέιδα. Η σύγκριση είναι περιττή. Αριστερά δεν υπήρξε καμία αλλαγή όμως πρέπει να σημειώσουμε πως σε πολλά παιχνίδια η ΑΕΚ δεν θα παίξει με πλάγια μπακ.
Στο κέντρο της άμυνας ο Στρατηγός Βίντα και ο Μουκουντί πήραν τις θέσεις των Βράνιες και Σβάρνα. Ο Βίντα απο την πρώτη στιγμή έδειξε πως παίζεται η θέση και η αναβάθμιση είναι πολύ μεγάλη. Μαζί με το Σιντιμπέ είναι οι δυο παίκτες παγκόσμιας κλάσης.
Ο Μουκουντί ηταν έτοιμος να παίξει και ο λόγος που δεν έγινε άμεσα ήταν το ότι ο Αλμέιδα εμπιστεύτηκε τον Τζαβέλλα. Ο Γάλλος ήρθε στην ΑΕΚ με πολυετές συμβόλαιο σε άριστη ηλικία και μόλις μπήκε στην ομάδα έδιωξε κάθε αμφιβολία. Επίσης ο Σιντιμπέ αν και όποτε χρειαστεί μπορεί να παίξει πλάγιο στοπερ δεξιά και αριστερά σε άμυνα Τριάδας. Το ίδιο έχει συμβεί ήδη με τον Χατζισαφι ενώ την ευκαιρία του περιμένει ο Μήτογλου με την ελπίδα αυτή τη φορά να την αξιοποιήσει καλύτερα απο πέρυσι. Ο Τζαβέλας και η φετινή του εικόνα που δεν εχει καμία σχέση με πέρυσι ανεξάρτητα απο το αν θα επιστρέψει ως βασικός κι αυτο οφείλεται 100% στον τρόπο με τον οποίο τον προσέγγισε και τον αξιοποίησε ο Αλμέιδα.
Στα ακρα η ΑΕΚ αγόρασε τον Τσουμπερ, κράτησε τον Αμραμπατ που αν συνεχίσει να έρχεται έτσι απο τον πάγκο όπως στα τελευταία ματς μπορει να κανει διαφορά και ενισχύθηκε με τον Ελίασον έναν παίκτη που μπορεί να παίξει το ίδιο καλα και στις δυο πλευρές αλλά και όλη την πλευρά στο 3-1-4-2 και στις άλλες παραλλαγές του 3-5-2.
Η ΑΕΚ όμως ήδη έκανε και την πρώτη μεταγραφή του… Ιανουαρίου. Στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος ο Αλμέιδα θα εχει και τον Πάολο Φερνάντες. Εναν παίκτη που ξεχώρισε στο πρωτάθλημα και μπορεί να παίξει όλες τις θέσεις πίσω απο τον επιθετικό.
Στο κέντρο σημειώθηκε η μεγαλύτερη ποιοτική αναβάθμιση. Ο Γιονσον, ο Γκατσινοβιτς κι ο Πινεδα αντί για Λε Ταλεκ, Σιμοες και Σακχοφ. Η διαφορά είναι απίστευτη και η προοπτική αυτής της Τριάδας είναι να εξελιχθεί στην καλύτερη μεσαία γραμμή του πρωταθλήματος. Άξιζε και η προσπάθεια και τα χρήματα. Και βέβαια υπάρχει και τέταρτη… μεταγραφή. Ο Σιμανσκι! Το αριστούργημα του Αλμειδα που αύριο πιθανότατα θα αφήσει έξω τον έτοιμο Γιονσον. Ενα αμυντικό χαφ που δεν ξέραμε οτι είχαμε!
Στην κορυφή της επίθεσης στη θέση του Καρίμ ήρθε ο πρώτος σκόρερ του περυσινού πρωταθλήματος και υπάρχει η πίστη του Αλμειδα ότι ο Λιβάι μπορεί να γίνει ένα σέντερ φορ υψηλού επιπέδου. Απο το Αγρίνιο και μετά το δίδυμο Αραουχο - Γκαρσια πήρε φόρα. Και το κυριότερο ό,τι κι αν γίνει αύριο στο Χαριλάου υπάρχει δρόμος μπροστά. Για βελτίωση. Και βέβαια ο Γενάρης για οτιδήποτε χρειαστεί…
