Πέρασαν 24 ώρες. Και το μυαλό είναι εκεί. Είναι δύσκολο την επόμενη μέρα αυτού του αγώνα, του σημαντικότερου της τελευταίας εικοσαετίας να προσεγγίσεις τα πράγματα όπως μετά από έναν απλό αγώνα. Ότι κι αν κρίνει. Χθες δεν έκρινε τίποτα. Όμως για εμάς ήταν τα πάντα. Για μένα, για σένα, για τα παιδιά που κι αυτά έβλεπαν από το ομορφότερο κορεό που έχει γίνει ποτέ σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Ένα μεγάλο μπράβο κι ένα μεγαλύτερο ευχαριστώ στα παιδιά που το σκέφτηκαν και το υλοποίησαν με τόσο κόπο και τόση ομορφιά. Να σας έχει ο Θεός καλά για αυτό που νιώσαμε. Που ζήσαμε. Που είδαμε. Που χαιρετήσαμε. Αφού όλοι όσοι ήταν στην εξέδρα ή στο σπίτι ή όπου αλλού και το είδαν να ξεδιπλώνεται με αυτή την ευγενική μεγαλοπρέπεια σίγουρα χαιρέτησαν έστω έναν από εκεί. Γιατί αυτά τα παιδιά είμαστε εμείς. Οι χαρές μας, οι λύπες μας, οι παρέες μας, οι εκδρομές μας, η ζωή μας… Η πρώτη γραμμή. Η μάχη και η αγνή αγάπη. Και οι βλακείες μας. Η ΑΕΚ ΜΑΣ. Που από το βράδυ της Μεγάλης μας Δευτέρας παίζει ξανά στα ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. Και δεν υπήρξε άνθρωπος που να μην είδε τι σημαίνει αυτό…
Ήταν ο πρώτος αγώνας. Δεν υπάρχει δεύτερη πρώτη φορά. Ένα μεγάλο μπράβο στον προπονητή και τους παίκτες που ήταν αντάξιοι της βραδιάς. Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι βλέπουμε αυτό που περιμέναμε. Κάποιοι από εμάς τουλάχιστον. Μια συνεχή πρόοδο βασισμένη στις βασικές αρχές που έφερε στην ομάδα από την πρώτη προπόνηση ο Αλμέιδα. Η ΑΕΚ μαζί με την επιστροφή στη Φιλαδέλφεια δείχνει να επιστρέφει την πιο κατάλληλη στιγμή και στις ποδοσφαιρικές της ρίζες. ΑΕΚ σημαίνει επίθεση. Αλλά χωρίς… τρύπια άμυνα. Γιατί για να επιτεθείς πρέπει να πάρεις την μπάλα. Και αυτή η ομάδα που μπήκε προχθές μέσα σαν δαιμονισμένη ήθελε να την ξαναπάρει και τα κατάφερνε όσο πιο ψηλά και γρήγορα γίνεται. Όπως κάνει από το πρώτο φιλικό. Και σιγά σιγά έρχονται και τα υπόλοιπα. Γιατί εκτός όλων των άλλων μέσα στο ΝΑΟ δεν μπορείς να μην είσαι σοβαρός. Δεν μπορείς να μην είσαι ποιοτικός. Δεν μπορείς να μην δίνεις λίγο έστω πάνω από το 100% Σε αποβάλει μόνος του. Όμως ας μείνουμε εδώ. Τα δύσκολα είναι μπροστά. Αλλά όπως λέγαμε και την προηγούμενη Δευτέρα ανύποπτοι κι εμείς για αυτά που ζήσαμε το τετραήμερο της ζωής μας από εδώ και πέρα ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΣΤΑ ΙΣΙΑ. Γιατί η ζωή που δεν ζήσαμε ΤΕΛΕΙΩΣΕ.
Ήταν τετραήμερο. Γιατί τα εγκαίνια του ΝΑΟΥ ολοκληρώθηκαν την Κυριακή. Με τον Αρχηγό όλων των αρχηγών να κάνει εξέδρα πάνω σε… τραπέζι όπως μόνο αυτός ξέρει. Έτσι όπως αιχμαλώτισε χιλιάδες μικρά παιδάκια, που μεγάλωσαν και ξέρετε που λέει πως τον…γράψανε, στην μεγάλη και πάντα ανοικτή αγκαλιά της ORIGINAL 21. Ήταν αυτό που συμπλήρωσε το ωραιότερο παζλ και ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που είχαν την τύχη να είναι εκεί, να το καταγράψουν και να γεμίσουν τα social media με αυτή την εικόνα που τόσες γενιές έχουν συνδέσει με τον ΝΑΟ και με την ΑΕΚ μας. Ζήτω η ΑΕΚ!
