Έφτασε Τρίτη βράδυ και το παιχνίδι με τον ΠΑΣ είναι πλέον λίγο μακρινό. Χθες έτυχαν διάφορα και η αλήθεια είναι πως υπήρχε και λίγο άγχος. Η μεταγραφή του Σιντιμπέ είναι αλήθεια πως ήταν πάρα πολύ κρίσιμη για πάρα πολλούς λόγους. Αφού έστειλε το συμβόλαιο του υπογεγραμμένο ηρεμήσαμε. Είπαμε αρκετά στο ραδιόφωνο για τον αγώνα με τον ΠΑΣ αλλά μετά από τηλεοπτικές επαναλήψεις να γράψουμε και κάτι. Καταρχάς ανακαλύψαμε άλλο ένα στοιχείο που δεν γνωρίζαμε για τον Αλμέιδα. Το ότι οι προπονήσεις της εβδομάδας δεν είναι δεδομένο πως δείχνουν την εντεκάδα ακόμη και την διάταξη της Κυριακής. Αυτό ήταν κάτι που το θυμάμαι να συμβαίνει και με τον Σάντος. Είδαμε λοιπόν την τρίτη αγωνιστική πως η καθημερινή δουλειά του Αλμέιδα έχει ένα βασικό μακρόπνοο πλάνο τελειοποίησης της ομάδας που θέλει να φτιάξει σε όλα τα στάδια της τακτικής ατομικά και ομαδικά και δεν είναι προετοιμασία κάθε φορά για τον επόμενο αγώνα. Αυτό ο Φερνάντο το έλεγε “κουλτούρα” τακτικής που πρέπει να έχει η ομάδα. Όλα τα άλλα απλοποιούνται μετά.

Το δίδυμο π.χ Αραούχο - Γκαρσία που δουλεύεται κάθε εβδομάδα δεν τον έχουμε δει ακόμη να ξεκινάει μαζί σε επίσημο ματς. Το ότι δεν έχει μόνο ένα σύστημα στο μυαλό του επίσης το είδαμε στην πράξη και επίσης ανεξάρτητα από την διάταξη είδαμε τα ίδια πολύ καλά στοιχεία ομαδικής λειτουργίας και έντασης που βλέπουμε από το πρώτο ματς αλλά και τις ίδιες αδυναμίες στην επιθετική δημιουργία. Είπαμε οι παίκτες με τον τρόπο που παίζουν κάνουν καλά τα συστήματα και όχι τα συστήματα από μόνα τους καλές τις ομάδες. Είδαμε την ένταση και την λύσσα για άμεση ανάκτηση. Βέβαια η αλήθεια είναι πως στα δύο πρώτα παιχνίδια φαινόταν η ομάδα να πιέζει ψηλότερα αλλά αυτό οφείλεται στο ότι σε φάση επίθεσης με το 3-1-4-1-1 ή το 3-1-4-2 βγαίνει ένας τουλάχιστον παίκτης παραπάνω στην επίθεση οπότε όταν χάνεται η μπάλα κοντά στην περιοχή του αντίπαλου και η ομάδα περνάει αυτόματα σε φάση άμυνας φαίνεται σαν να πιέζει πιο ψηλά αφού έχει περισσότερες παίκτες εκεί κοντά. Σημασία έχει όμως πως αυτές οι βασικές αρχές είναι ήδη μέσα στο παιχνίδι και μάλιστα έγιναν κτήμα της πολύ γρήγορα για νέα ομάδα με τόσες μεταγραφές και με μηδενική τακτική υποδομή από πέρυσι.

Ήδη έχουν δώσει νίκες και γκολ. Και μάλιστα τα κρίσιμα γκολ. Το πρώτο στη Λαμία, το πρώτο και με τα Γιάννενα. Το δημιουργικό κομμάτι, το να βρεθούν δηλαδή οι μεσοεπιθετικού, να συντονίσουν τις κινήσεις τους και να παράγουν περισσότερο στο σετ παιχνίδι είναι το δύσκολο. Όμως θα γίνει. Γιατί η ομάδα έχει πάρα πολύ μεγάλη ποιότητα μπροστά και δουλεύει πάρα πολύ στοχευμένα. Όλες οι ομάδες που σημείωσαν πρόοδο τα τελευταία χρόνια και έφεραν αποτελέσματα πέρασαν αυτό το στάδιο. Και ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου και ο Ολυμπιακός του Μάρτινς και ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς. Συνήθως τους πήρε έναν γύρο πρωταθλήματος. Εμείς ελπίζουμε να πάρει λιγότερο. Όταν όμως η ομάδα πάρει μπρος δεν θα υπάρχει επιστροφή. Μέχρι τότε πρέπει να έρχονται τα αποτελέσματα. Για να μπορέσει η ομάδα να λυθεί και να βρεθούν καλά οι παίκτες μεταξύ τους. Θα κάνει κι άλλες νίκες με τον τρόπο που ήδη έχει μάθει να παίζει. Με την αφόρητη πίεση στον αντίπαλο και με την ατομική ποιότητα των παικτών που διαθέτει η ΑΕΚ από την μέση και μπροστά. Και βέβαια με την αποφυγή λαθών που στοίχισαν με τον Βόλο ή θα μπορούσαν να στοιχίσουν με την Λαμία και τον ΠΑΣ. Όμως επειδή τα λάθη πάντα είναι στο παιχνίδι το ότι σε τρία ματς πρωταθλήματος έχει φάει μία μόλις αντεπίθεση, αυτή που έσωσε ο Γιόνσον την Κυριακή, σαν κι αυτές που είχε φάει πέντε στο πρώτο μισάωρο του αγώνα με τον Ιωνικό μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Εκτός από την αγωνιστική ταυτότητα που ήδη έχει βάλει ο Αλμέιδα στην ΑΕΚ που κάθε εβδομάδα είναι η ομάδα που στατιστικά πιέζει ψηλότερα και κερδίζει την μπάλα γρηγορότερα από όλες τις άλλες στη Σούπερ Λιγκ το άλλο στοιχείο που μπορεί να μας κάνει αισιόδοξους είναι το ομαδικό πνεύμα και το αυταπόδεικτο καλό κλίμα που υπάρχει μέσα στην ομάδα.

Την Κυριακή στον αγώνα με τον ΠΑΣ ο Αλμέιδα έκανε πέντε αλλαγές. Δεν θα σταθώ στην αγωνιστική βελτίωση. Δεν είναι το θέμα ότι οι αλλαγές πέτυχαν και τελείωσαν ουσιαστικά το παιχνίδι αφού στο δεύτερο γκολ συμμετείχαν οι τρεις από τους πέντε. Το σημαντικό είναι πως ο Μάνταλος κι ο Αμραμπατ που ήταν βασικοί στα δύο πρώτα ματς, ο Γκαρσία που ήταν για τρίτο σερί ματς στον πάγκο και ο Μοχαμάντι που σχεδόν τον είχαμε ξεχάσει μπήκαν με τρομερή όρεξη και πολύ σωστή νοοτροπία. Όχι με μουτράκια ή με διάθεση να δείξουν δυσαρεστημένοι. Τα έδωσαν όλα, ένιωθαν και αποδείχτηκαν τελικά σημαντικοί κι ας μην ξεκίνησαν τον αγώνα. Ο Ελίασον είναι άλλη περίπτωση, αλλά κι αυτός δεν θύμιζε παίκτη μίας εβδομάδας στον φυσιολογικό χρόνο που πήρε.

Ο Αλμέιδα λοιπόν έχει φτιάξει σε πολύ σύντομο χρόνο τα γύρω γύρω που όμως όταν θέλεις να κάνεις ομάδα πρωταθλητισμού πολλές φορές είναι τα σημαντικότερα. Και το κυριότερο. Σε κάνουν να αισθάνεσαι εμπιστοσύνη και σιγουριά πως το ποδόσφαιρο που είναι δίκαιο θα φέρει την ανταμοιβή. Από το τιμ που έκανε τις μεταγραφές και συνεργάστηκε επί μήνες μαζί του μέχρι τον τελευταίο παίκτη κι από τον πρόεδρο μέχρι και τον φροντιστή στα Σπάτα όλοι έχουν να πουν μια καλή κουβέντα για τον Αλμέιδα. Κι αν για ένα πράγμα ανυπομονώ κι εγώ είναι να περάσουν οι ώρες να πάμε αύριο το πρωί στις 9 στην προπόνηση. Καλό βράδυ, καλό ξημέρωμα και καλημέρα. Ανάλογα τι ώρα θα διαβάσετε…