Δυστυχώς έχουμε ζήσει πολλές τέτοιες Δευτέρες τα τελευταία χρόνια. Και θα ζήσουμε κι άλλες ελπίζω λιγότερες ποσοστιαία. Βασικά να είμαστε καλά να τα ζούμε κι αυτά γιατί μερικές φορές ξεχνάμε και τα πιο σημαντικά. Απλά το λέω δεν είμαι σε φάση “ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα”. Έχουμε ζήσει λοιπόν πολλά σκοτεινά βράδια Κυριακής και τέτοιες Δευτέρες που δεν περιγράφονται αλλά οι περισσότεροι καταλαβαίνετε τι εννοώ. Όμως αυτή η Δευτέρα είναι διαφορετική και σπάνια. Γιατί το βασικό συναίσθημα είναι η οργή. Η λέξη ντροπή έχει ανέβει σε άλλο level στην χρήση της από εμένα μετά το 2013. Όπως και οι χαρακτηρισμοί “μαύρη νύχτα” κτλ. Τις χρησιμοποιώ πλέον πολύ πολύ σπάνια. Όμως πραγματικά αν ήμουν ποδοσφαιριστής ή προπονητής της ΑΕΚ θα ντρεπόμουν να πω ότι ζω από το ποδόσφαιρο αν η ομάδα που με πληρώνει για να την προπονώ ή να παίζω έτρωγε αυτά τα δύο γκολ και έχανε με αυτά τα γκολ με ανατροπή από μία ομάδα με το ένα δέκατο του μπάτζετ της εντός έδρας. Ακόμη και το ότι είναι το δεύτερο παιχνίδι που χάνει η ΑΕΚ με ανατροπή από πιο αδύναμη ομάδα δεν το κάνει χειρότερο για ένα απλό λόγο. Το να χάνεις με αυτά τα γκολ δικό σου παιχνίδι μέσα στην έδρα σου δεν μπορεί να γίνει χειρότερο από οτιδήποτε άλλο. Είναι ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ από μόνο του. Είναι το χειρότερο των χειρότερων από μόνο του. Δεν έχει ταίρι.
Επιμένω τόσο πολύ από χθες στα γκολ γιατί ειλικρινά θα προτιμούσα 1000 φορές να δεχόταν ένα γκολ η ΑΕΚ όπως το τρίτο του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ κι άλλο ένα όταν έφυγε η μπάλα από τα χέρια του Τσιντώντα στην φάση που έσωσε ο Τζαβέλλας. Το προσωπικό λάθος θα γίνει. Κι όσο κι αν στοιχίσει δεν παύει να είναι ένα προσωπικό λάθος. Όμως η παντελής έλλειψη υπευθυνότητας, αγωνιστικότητας, σεβασμού στην ομάδα που σε πληρώνει και σου δίνει να φοράς την φανέλα της που αντιπροσωπεύει κάτι τεράστιο δεν συγχωρείται. Το να δεχτείς ένα τέτοιο γκολ όπως το 1-1 του Παναιτωλικού όταν σε έχει κυριεύσει πανικός και βγαίνεις μαζικά μπροστά συγχωρείται αρκεί να είναι στις καθυστερήσεις όχι όταν θέλει ακόμη 5-10 λεπτά να λήξει. Να το δεχτείς όμως όταν είσαι μπροστά με 1-0 στο σκορ είναι ντροπή. Για τον προπονητή και όλους τους παίκτες πλην του τερματοφύλακα. Που κι αυτός έπρεπε να βάλει μια φωνή από πριν “που πάτε ρεεεεεεεεε;;;;;;”.
Όπως ντροπή είναι για τον Σάκχοφ αλλά και για τον Μάνταλο το δεύτερο γκολ. Ο Σάκχοφ έχοντας παίξει ήδη… τέσσερα ολόκληρα λεπτά παρακολουθεί με… ενδιαφέρον ομολογούμενος τον Μεντόζα που ήταν έτοιμος για αλλαγή έχοντας σκάσει να κάνει 10-15 μέτρα με την μπάλα παράλληλα μέχρι να βρει την κατάλληλη γωνία και να σουτάρει με υπέροχο τρόπο χωρίς εμπόδιο (!) για το 1-2 ενώ ο Μάνταλος στην ίδια φάση φορώντας και το περιβραχιόνιο που θεωρητικά τον αναγκάζει να δίνει και το στίγμα της υπευθυνότητας σε όλους πηγαίνει περπατώντας να δώσει βοήθεια με κάτι σαν απόπειρα για… τακουνάκι. Έχοντας κάνει ο Πέτρος και το λάθος στο 1-1 από όπου ξεκίνησε το εξευτελιστικό για όλη την ομάδα γκολ ενώ είχε τέσσερις επιλογές (τρεις πάσες και το γέμισμα) θα έπρεπε αντανακλαστικά να λυσσάξει εκεί για να εμποδίσει τον αντίπαλο. Κι οι δύο μαρκάραν ως ρεζίληδες με χειρότερο τον Σάκχοφ που ήταν και… φρέσκος ενώ παρεμπιπτόντως την ώρα που πανηγύριζαν οι παίκτες του Παναιτωλικού παρέλειψε να δείξει το πρόσωπο του για να τον θυμηθούμε.
Και για να συνδέσουμε και τον Γιαννίκη που πάντα είναι νούμερο ένα υπεύθυνος ως προπονητής όταν εμφανίζονται τέτοια φαινόμενα διάλυσης, μιας και λέγαμε για τον Σάκχοφ είναι δυνατόν να είναι έτοιμες δύο αλλαγές με το σκορ στο 1-0 και να γίνονται οι ίδιες αλλαγές με το σκορ να έχει γίνει 1-1;; Μακάρι να θεώρησε ότι αυτό ήταν ούτως ή άλλως το φάρμακο αλλά το βλέπω λίγο δύσκολο όταν ένας αντίπαλος που ρισκάρει για να ισοφαρίσει έχει μετατραπεί σε υπερευχαριστημένο με το 1-1 που του ήρθε ως Θείο δώρο να πρέπει να τον αντιμετωπίσεις με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ελπίζω να μην φοβήθηκε να τους πει “γυρίστε στον πάγκο για να σκεφτώ λίγο” γιατί τι θα πει ο… κόσμος. Ή ακόμη χειρότερα, να φοβήθηκε τι θα πουν αυτοί επειδή πιθανό να ακυρώνονταν η αλλαγή τους. Φυσιολογικό πάντως δεν το λες. Όπως δεν λες φυσιολογικό να βγάζει από το παιχνίδι τον Γκαρσία την ώρα που αρχίζει να ανεβαίνει μέτρα ο Παναιτωλικός και δημιουργούνται χώροι για να τρέξει και να βρεθεί με ανοικτούς χώρους ο καλύτερος παίκτης που έχει η ομάδα σε ταχύτητα στον χώρο. Ελπίζω να μην γίνεται αλλαγή ο Γκαρσία επειδή είναι αγνό παρθένο μαλλί και δεν μιλάει ποτέ. Γιατί όταν δημιουργούνται χώροι το φυσιολογικό είναι να βγει ο παίκτης που ζητάει την μπάλα στα πόδια όπως ο Αμραμπατ και όχι στον χώρο όπως ο Γκαρσία. Και όταν οι χώροι έχουν ξανακλείσει όσο ποτέ μετά το 1-2 το φυσιολογικό είναι να μείνει μέσα ο Αμραμπατ που μπορεί με τον τρόπο παιχνιδιού του και τα χαρακτηριστικά να κάνει κάτι έστω ανορθόδοξα ακόμη και μέσα στο χάος από το να μπει ο σέντερ φορ της ΑΕΚ Β. Και βέβαια το να έχεις διαθέσιμα δύο δεξιά μπακ και να παίζει ως υπηρεσιακό δεξί μπακ το στόπερ χωρίς κανείς να καταλάβει μέσα στο παιχνίδι που αποσκοπούσε αυτή η επιλογή αγγίζει τα όρια της ποδοσφαιρικής ανωμαλίας.
Όλα όμως αυτά τα επιμέρους δεν αγγίζουν καν το μέγεθος της καταστροφής του γκολ της ισοφάρισης. Μόνο ένα σκορποχώρι, ένα τσίρκο ερασιτεχνών που μαζεύονται να παίξουν για την πλάκα τους μπορεί να δώσει τέτοια ευκαιρία στον αντίπαλο ενώ προηγείται στο σκορ. Κι αυτό είναι πρώτα θέμα προπονητή. Γιατί μόνο ομάδα χωρίς προπονητή τρώει τέτοιο γκολ. Και πριν τον αγώνα έγραφα και έλεγα πως είναι ανησυχητικό το ότι η ομάδα αντί να παγιώνει τις βασικές αρχές που έβαλε σε χρόνο ρεκόρ ο Γιαννίκης και να βελτιώνεται και σε άλλες παραμέτρους του παιχνιδιού δείχνει να… υποχωρεί κι από τα βασικά και να βασίζεται πάλι στην ποιότητα των επιθετικών που θα φέρει τα γκολ μπροστά ακόμη και με λίγη οργανωμένη δημιουργία αλλά και στην… αστοχία των αντιπάλων. Δεν περίμενα όμως τέτοια καταστροφή, αντίθετα έλπιζα πως μετά από δέκα μέρες εντατικών προπονήσεων θα επιστρέφαμε τουλάχιστον στην αφετηρία και με βελτιωμένη φυσική κατάσταση που φαίνεται στις… μετρήσεις αλλά χθες απουσίαζε στο γήπεδο τα τελευταία 20 λεπτά. Άλλη ιστορία αυτή, η χθεσινή ξεφτίλα έχει άλλες πιο σημαντικές αιτίες. Μια ομάδα που δίνει την μπάλα εβδομήντα λεπτά στον ΠΑΟ και δέχεται μιάμιση ευκαιρία, η μισή από λάθος έξω από την περιοχή της και η άλλη οφσάιντ στο δεύτερο στάδιο της έφτασε να φάει αυτά τα δύο γκολ χθες από αντίπαλο που 70 λεπτά δεν είχε δει το τέρμα της και ο Τσιντώτας είχε πιάσει την μπάλα από δυο ξεψυχισμένα σουτ. Η σύγκριση των δύο αυτών αγώνων αρκεί για να δείξει το μέγεθος του πισωγυρίσματος. Γιατί άλλο να καθυστερούν να εμφανιστούν οι αυτοματισμοί και η βελτίωση στα τρεξίματα και τελείως άλλο η ομάδα να μετατρέπεται από ομάδα υπό κατασκευή σε… τσίρκο.
Δεν γνωρίζω ειλικρινά πως διορθώνονται όλα αυτά. Σίγουρα πάντως όχι με μία ή και δύο και τρεις μεταγραφές. Ο νέος ή οι νέοι καλύτεροι παίκτες πρέπει να μπουν σε μια ομάδα για να την βελτιώσουν. Όταν δεν υπάρχει ομάδα θα τους κάνει αυτή χειρότερους. Η ιστορία της ζωής μας τα τελευταία χρόνια αλλά δεν μπορούμε να το ανεχτούμε άλλο…
Η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή. Έρχεται το παιχνίδι στην Τούμπα και ακολουθούν επίσης πολύ δύσκολα ματς την ώρα που και το δεύτερο προπονητικό πρότζεκτ της σεζόν είναι σε ένα κρισιμότατο σημείο. Το να ποντάρει σε ένα καλό αποτέλεσμα στην Τούμπα δεν αρκεί από μόνο του ακόμη κι αν έρθει. Το κρίσιμο σημείο είναι να αποκατασταθεί η… ποδοσφαιρικότητα. Με τομές και αποφάσεις βασισμένες στη λογική. Χωρίς στρογγυλέματα και δεύτερες σκέψεις. Η ομάδα εμπιστεύτηκε τον Γιαννίκη και του έδωσε και έξτρα ψήφο εμπιστοσύνης μετά το σοκ με τον ΟΦΗ για να εφαρμόσει το ποδοσφαιρικό του σχέδιο. Όχι για να πηγαίνει να προπονεί την ομάδα πέντε φορές την εβδομάδα και να αποφασίζει την εντεκάδα. Και σίγουρα δεν τον εμπιστεύτηκε για να είναι όλοι οι παίκτες ευχαριστημένοι με τα προσωπικά τους κριτήρια. Η ΟΜΑΔΑ πρέπει να είναι ευχαριστημένη. Και μια υπενθύμιση. Οι ποδοσφαιριστές όλοι βρίσκονται σε μια ομάδα για να υπηρετούν τα συμφέροντα της όποτε και όπως τους ζητηθεί. Μοναδικό ζητούμενο είναι το καλό της ομάδας. Τίποτε άλλο. Το χθεσινό ντου στα αποδυτήρια, μόνο έτσι περιγράφεται η… ομιλία Μελισσανίδη, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ από το 2013 στα αποδυτήρια των παικτών. Αναμένουμε τη συνέχεια…
Υ.Γ: Ραντεβού στις 9 μ.μ στο full time AEK στο κανάλι Youtube του aek365. Εχουμε πολλά να πούμε.
