Γυρίσαμε όλοι καλά αλλά δύο από τους τρεις βαθμούς έμειναν στο βούρκο της Τρίπολης. Η ΑΕΚ έμεινε 8 πόντους πίσω από τον Ολυμπιακό αφού ο Άρης με την βοήθεια της διαιτητικής ομάδας έκανε την δουλειά του και η πρώτη θέση απομακρύνεται περισσότερο. Το παιχνίδι της Τρίπολης είναι από αυτά που καθορίζονται από τις συνθήκες διεξαγωγής κι από τον αγωνιστικό χώρο. Δεν μπορεί να γίνει κανονική αγωνιστική κριτική.

Απλά να πούμε ότι ο Τσιντώντας μετά το μουδιασμένο ξεκίνημα των 15-20 πρώτων λεπτών ήταν καταπληκτικός και καθοριστικός με δύο σπουδαίες αποκρούσεις στο δεύτερο ημίχρονο. Παρότι σε όλα τα γνωστά θέματα προστέθηκε κι ένας απίστευτα δύσκολος αγωνιστικός χώρος ο Παναγιώτης ήταν καλύτερος από ότι περίμενε κι ο πιο αισιόδοξος.

Ο Τζαβέλλας επίσης έκανε μια καταπληκτική επανεμφάνιση και εκτός της αμυντικής ικανότητας, του συντονισμού της άμυνας και την στήριξη στον τερματοφύλακα ήταν κι αυτός που πλησίασε περισσότερο από όλους το γκολ.

Επίσης ο Αμραμπατ ήταν αυτός που μέσα σε 2-3 λεπτά και με τις πρώτες επαφές είχε προσαρμοστεί γρηγορότερα από όλους στις συνθήκες του αγώνα. Είναι πράγματι εκπληκτικός ο τρόπος που παίζει ποδόσφαιρο αυτός ο παίκτης και μακάρι να πάρουν όλοι οι άλλοι παίκτες έστω και λίγο από την δική του προσέγγιση στο παιχνίδι. Όταν λέμε όλοι εννοούμε όλοι.

Επίσης ο Αργύρης Γιαννίκης πολύ γρήγορα διάβασε τον αγωνιστικό χώρο και έφερε κεντρικά τον Αμραμπατ παίζοντας ουσιαστικά 4-4-2 αφού αναγκαστικά οι βαθιές μπαλιές θα είχαν κυρίαρχο ρόλο στον αγώνα. Τέλος αυτό που μπορείς με σιγουριά να πεις είναι ότι όλοι όσοι έπαιξαν σε αυτό το ματς κι από τις δύο ομάδες τα έδωσαν όλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να νικήσουν και το τελικό αποτέλεσμα ήταν δίκαιο. Κι από την στιγμή που το var διόρθωσε το μεγάλο λάθος του Καραντώνη και η διαιτησία δεν έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος το 0-0 είναι πικρό αλλά σωστό.

Σε ότι αφορά την διεξαγωγή του αγώνα έχουν γίνει παιχνίδια σε ίδια και χειρότερα γήπεδα. Βάσει κανονισμών ήταν σωστή η διεξαγωγή. Το να ψάχνουμε να βρούμε κάτι για να πούμε άτι αδικηθήκαμε ή ότι στη διοίκηση της ΑΕΚ δεν μπορούν να σκεφτούν αυτά που σκεφτόμαστε εμείς για να τα κάνουν μόνο ζημιά και αποπροσανατολισμό προκαλεί. Όπως και το να ψάχνουμε κάθε Κυριακή να διαμαρτυρόμαστε για την διαιτησία. Μιλάμε όταν πρέπει να μιλάμε.

H AEK έμεινε οκτώ βαθμούς πίσω. Δεν μου αρέσουν ποτέ τα κλισέ “δεν πάμε για πρωτάθλημα” κτλ. Εδώ η ΑΕΚ πήγε να πάρει πρωτάθλημα το 2004 με υλικό που ούτε πλησίαζε τους άλλους δύο. Επιμένω σε αυτό που λέμε από το καλοκαίρι. Το σημαντικό φέτος είναι η ΑΕΚ φέτος μετά την ολική αναδόμηση του καλοκαιριού και την γρήγορη αλλαγή προπονητή να φτιάξει ομάδα. Να βάλει τις βάσεις. Με ποιοτικούς παίκτες που να σταθεροποιηθούν ώστε να μην χρειάζεται να αλλάζει κάθε χρόνο τα δύο τρίτα της βασικής ομάδας και να μπορεί να προσθέτει επιλεκτικά και ποιοτικά ότι χρειάζεται και ιδανικά με έναν προπονητή μακράς πνοής.

Από εκεί και πέρα για τη φετινή σεζόν πρέπει πρώτα το περυσινό ερείπιο να γίνει ομάδα πρωταθλητισμού, που είναι σε καλό δρόμο, και για να μπορέσει να πάρει πρωτάθλημα θα πρέπει και ο αντίπαλος της να δώσει δικαίωμα. Μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός αν και εμφανώς κάτω από πέρυσι δεν έχει δώσει τέτοια δικαιώματα. Τελείωσε τον πρώτο γύρο με 11-2-0. Μια καινούργια ομάδα όπως η ΑΕΚ θα ήταν παγκόσμιο ρεκόρ να πετύχαινε τέτοια επίδοση. Κανείς δεν το έχει πετύχει αυτό. Ούτε φυσικά ο Ολυμπιακός την πρώτη χρονιά του Μαρτίνς. Ούτε ο ΠΑΟΚ την πρώτη χρονιά του Λουτσέσκου. Ούτε η ΑΕΚ όταν πήρε το πρωτάθλημα.

 Σίγουρα μπορούσε η ΑΕΚ να έχει παραπάνω βαθμούς στον πρώτο γύρο. Στην Κρήτη έγινε το απίθανο σε συνδυασμό με διαιτητική αδικία, στη Ριζούπολη η ομάδα πλήρωσε την αφέλεια της και το ότι ήταν τόσο ανώτερη στην πρώτη μισή ώρα που πρώτη φορά υποτίμησε αντίπαλο… Θα μπορούσε να έχει όμως κι άλλες απώλειες. Ουσιαστικά η διαφορά μεγάλωσε λόγω της ήττας από τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ όπου έγιναν τα πάντα ώστε να μην μπορέσει η ΑΕΚ να πάρει ούτε ισοπαλία. Λάθη ατομικά, ομαδικά και βέβαια διαιτητικά.

Η ΑΕΚ έχει τους ίδιους βαθμούς με πέρυσι όμως σε καμία περίπτωση δεν είναι ίδια τα πράγματα. Κυρίως στην εικόνα της και στην απόδοση της. Αλλά και στην προοπτική και την ποιότητα του ρόστερ της όπως και στον προπονητή της. Όχι μόνο δεν πρέπει να υπάρχει σκέψη για λευκή πετσέτα αλλά μόνο πίστη και διάθεση για να γίνει ακόμη καλύτερη και πιο ανταγωνιστική με προοπτική και για τις δύο τουλάχιστον επόμενες σεζόν. Πρώτα και πάνω από όλα με δουλειά και καθημερινή βελτίωση αλλά και με στοχευμένη ποιοτική ενίσχυση με έναν τουλάχιστον κεντρικό χάφ με προοπτική βασικού για τον Ιανουάριο. Κανείς δεν πρέπει να κάνει βήμα πίσω τώρα. Ο καθένας στον τομέα του. Μέσα από τα εμπόδια το φως στο βάθος φαίνεται. Μην μας… τρομάξει.