Μετά το 0-2 και με όσα είχαν γίνει το πρώτο 25λεπτο θα μπορούσες να πας κι εκείνο τον… περίπατο που δεν πρόλαβες το πρωί. Όχι όμως με αυτή την ΑΕΚ. Όχι ακόμη. Ελπίζω σύντομα. Όχι για μένα… Για αυτούς που δεν αντέχουν μια μέρα χωρίς… περίπατο. 

Η ΑΕΚ πάντως περίπατο δεν έκανε στο Αγρίνιο αν και το ξεκίνημα μέχρι το 25 ήταν για πολλά με λίγα. Με κάθε σεβασμό στον Παναιτωλικό που πράγματι είναι πολύ καλή ομάδα αλλά και σε όλες τις ομάδες αυτού του βεληνεκούς η ΑΕΚ όταν γίνει ομάδα και αποκτήσει σταθερές και ομοιογένεια σε τέτοια ματς θα κάνει περίπατο. Οταν λέμε σε αυτά τα ματς εννοώ σε αυτά που θα έχει προηγηθεί 2-0 με τέτοια ισοπεδωτική απόδοση στο πρώτο μισάωρο του αγώνα. Και το 3-1 καλό είναι βέβαια και το 1-0 σούπερ θα ήταν ως αποτέλεσμα για τους τρεις πόντους που είναι το ζητούμενο. Όμως η απόδοση της ομάδας και τα προβλήματα που φάνηκαν παλι είναι αυτά που αν δεν λυθούν θα καθορίσουν και όχι ευχάριστα το μέλλον...

Ακόμη και σήμερα με ένα άνετο 0-2 που είχε έρθει με ισοπεδωτική απόδοση μισής περίπου ώρας ο αγώνας δεν είχε την αναμενόμενη συνέχεια. Και φυσικά δεν εννοώ αυτό τον ρυθμό και την ένταση μέχρι το 90. Καμιά ομάδα δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Το σωστό είναι η ομάδα που έχει κυριαρχήσει και προηγείται με δύο γκολ να ρίξει τον ρυθμό, να ασφαλίσει το τέρμα της και να ψάξει τα επόμενα γκολ με σωστά δομημένες αντεπιθέσεις από το 30 και μετά.

Η ΑΕΚ από όλα αυτά το μόνο που έκανε για τουλάχιστον 40 λεπτά, μέχρι το 65-70, ήταν να ρίξει τον ρυθμό. Το κακό δεν ήταν ότι έδωσε την μπάλα στον Παναιτωλικό αλλά το ότι δεν την ξαναπαιρνε, την μπάλα, πριν φτάσει στα πόδια ή στο κεφάλι αυτού που έκανε την τελική προσπάθεια του αντιπάλου. Γιατί έγιναν αρκετές επικίνδυνες καταστάσεις κι αν ο Στάνκοβιτς δεν ήταν τόσο έτοιμος σε κάθε περίπτωση τότε θα είχαμε επανάληψη του Ηρακλείου και χωρίς τις άλλες παραμέτρους. Θα είχαμε κανονική ανατροπή κι όχι τρελή σε ένα δεκάλεπτο και άδικη με ένα γκολ άκυρο κι ένα έντονα αμφισβητούμενο όπως στην Κρήτη και με 11 εναντίον 10 από το  30. Γιατί εκτός των άλλων ο φετινός Παναιτωλικός είναι πολύ ανώτερη ομάδα από τον ΟΦΗ. Είναι μια πολύ καλή ομάδα που θα μπορούσε να έχει περισσότερους βαθμούς.  

Η ΑΕΚ λοιπόν δεν μπόρεσε να ασφαλίσει την άμυνα και να πάει σε μια επαγγελματική άνετη νίκη και παράλληλα παρότι ο αντίπαλος ρίσκαρε και έχοντας μπροστά παίκτες σφαίρες όπως ο Λιβάι κι ο Αραούχο δεν κατάφερε να βγάλει αντεπιθέσεις. Η καλή ευκαιρία που έκανε στο κακό της διάστημα ήταν πάλι από στημένο με τον Βράνιες αλλά όχι εκμεταλλευόμενη το ρίσκο του αντιπάλου και το προβάδισμα των 2 γκολ. Δεν την πάτησε σήμερα με αυτή την διπλή αδυναμία να κάνει το θεωρητικά εύκολο, αφού το δύσκολο που ήταν να κάνει το 2-0 πριν το μισάωρο σε εκτός έδρας ματς το έκανε πιο εύκολα από ότι περίμεναν και οι πιο αισιόδοξοι. Αν δεν λύσει αυτό το πρόβλημα δεν θα αισθανόμαστε σίγουροι ούτε με 3-0 και σίγουρα άλλες ομάδες θα εκμεταλλευτούν αυτές τις αδυναμίες. 

Το πολύ θετικό αυτή την φορά ήταν πως οι αλλαγές του Μιλόγεβιτς σε αντίθεση με το ματς της Τούμπας ήταν οι κατάλληλες και βοήθησαν την ΑΕΚ να ελέγξει κάποια στιγμή μετά το 70-75 την κατάσταση και με το τρίτο γκολ να καθαρίσει οριστικά πλέον το παιχνίδι αφού έπαιζε με 11 αυτή την φορά και διαιτητής και var αρκέστηκαν να χαρίσουν μια καθαρή αποβολή στον Μεντόζα και από εκεί και πέρα δεν πάλεψαν για τον… Παναιτωλικό όπως Φωτιάς και Σκουλάς στην Κρήτη για τον ΟΦΗ. 

Μία από αυτές τις αλλαγές έφερε και τον Τσούμπερ πιο μέσα στον άξονα. Η αλήθεια είναι πως το έκανε και νωρίτερα σε σημεία του αγώνα αφού έκαναν πολύ ωραία εναλλαγή θέσης με τον Μάνταλο. Είχα γράψει αμέσως μετά το ματς με τον Ιωνικό πως το ιδανικό σχήμα μεσοεπιθετικά με το υπάρχον ρόστερ είναι να παίζει ο Γκαρσία δεξιά, ο Αμραμπατ αριστερά και ο Τσούμπερ εσωτερικός μέσος αριστερά. Είναι ο παίκτης που μπορεί να δώσει περισσότερο από όλους όσους έχει διαθέσιμους η ΑΕΚ την ισορροπία αμυντικά και επιθετικά στον κεντρικό άξονα. Δίπλα του μπορεί να έχει από Σιμάνσκι και Σιμόες μέχρι Μάνταλο ή Γέβτιτς, ανάλογα το ματς.  Και πίσω του Λε Ταλέκ ή Σιμόες σε 4-1-4-1 ή 4-3-3 που στην παρούσα φάση ταιριάζουν πολύ περισσότερο ως σχηματισμοί στο υλικό. Πιστεύω πως αυτό έχει στο μυαλό του σε πλήρη ΑΕΚ ο προπονητής. Νομίζω πως όσο έπαιζε με 11 η ομάδα στην Κρήτη φάνηκε όπως και το πόσο καλά λειτούργησε η πίεση ψηλά με Αραουόχο και πίσω την τετράδα Γκαρσία, Σιμάνσκι, Τσούμπερ και Αμραμπατ. Αλλά και μετά στο 4-4-1 αναγκαστικά ο Ελβετός έπαιζε αναγκαστικά πιο μέσα αφού η ομάδα έπαιζε χωρίς δεκάρι. Χθες με το που μπήκε εκεί ο Τσουμπερ δεν ξανάκανε λάθος, είχε 2-3 στο αμέσως προηγούμενο διάστημα, και στη φάση του γκολ είχε δώσει και… ασίστ αμέσως πριν αλλά ο γκολκίπερ του Παναιτωλικού έκανε τρομερή απόκρουση στο πολύ όμορφο και άμεσο τελείωμα του Καρίμ, και μετά τελείωσε άψογα και τη φάση και το ματς. 

Βέβαια η εμφάνιση του Μάνταλου στο καλό διάστημα της ΑΕΚ και σε όλο το πρώτο ημίχρονο είναι πονοκέφαλος για τον προπονητή σε ότι αφορά την εντεκάδα του επόμενου αγώνα αλλά ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος είναι να μην παρουσιάζονται αυτές οι ακραίες μεταπτώσεις μέσα στο ματς και κυρίως να αποκτήσει επιτέλους η ομάδα αμυντική σταθερότητα αλλά και προσωπικότητα, ως ομάδα, μέσα στον αγωνιστικό χώρο ανεξάρτητα από το σκορ ή την εξέλιξη του αγώνα. Γυρίζουμε λοιπόν εκεί που είμαστε από τον… Ιούνιο. Η ΑΕΚ πρέπει να φτιάξει ομάδα. Αυτό είναι το κρίσιμο. Σίγουρα έχει παίκτες κι αν προκύψει κι άλλη ανάγκη είναι βέβαιο πως θα καλυφθεί τον Γενάρη. Μέχρι τότε μένουν 8 ματς. Η ΑΕΚ έχει υπεραρκετό υλικό παρά τις απουσίες και τις ατυχίες για να πάρει παιχνίδια όπως με τον Παναιτωλικό πολύ πιο εύκολα και πειστικά και βέβαια να χτυπήσει τα άλλα δύο ντέρμπι. Όπως είχαμε πει βαθμοί θα χαθούν από όλους. Αλλά πριν αποκτήσει σταθερές ως ομάδα η ΑΕΚ δεν έχει νόημα να κοιτάει την βαθμολογία. Ας κοιτάει τους βαθμούς της και την βελτίωση. 

Y.Γ: Είδα το μπάσκετ. Λίγο κλεφτά και μετά όλο. Ψέμματα. Μέχρι το...31. Η ομάδα ήταν ευχάριστη έκπληξη για μένα. Ανυπομονώ για την Τετάρτη και το πρώτο ματς στο σπίτι μας το Σάββατο...