Οταν ανέλαβε για τέταρτη φορά ο Μανόλο Χιμένεθ γνωρίζοντας τον πλέον πολύ καλά περίμενα δύο άμεσες αλλαγες. Στην αμυντικη λειτουργία και στην αυτοπεποίθηση των παικτών. Στην αμυντική λειτουργία η διαφορά έχει φανεί ηδη. Ακομη και στο Καραϊσκάκη η ομάδα ήταν βελτιωμένη στην ομαδική αμυντική λειτουργία όμως δεν είχε καμία βελτίωση στη συγκέντρωση όπως φάνηκε από τα γκολ που δέχτηκε παρότι δεν επέτρεψε στον Ολυμπιακό να μπει απειλητικά με προϋποθέσεις και με αριθμητική υπεροχή. Με τον Παναιτωλικό φυσικα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα αλλά μην ξεχνάμε τι είδαμε με Βόλο, Απόλλωνα κτλ. Για παράδειγμα ο Απόλλων παραλίγο να ισοφαρίσει την ΑΕΚ ενώ έχανε με 4-2 στις καθυστερήσεις. Χθες ο Παναιτωλικός είχε μία ευκαιρία. Από γκάφα και έλειψη συγκέντρωσης του κεντρικού δίδυμου αλλά μία. Σε όλο το ματς. Και το κυριότερο δεν κατάφερε να βγάλει ούτε μία αντεπίθεση ή να βρεθεί παίκτης του σε οποιοδήποτε σημείο στο μισό της ΑΕΚ ένας με έναν ή πολυ περισσότεροι δύο με έναν όπως κατά κόρον βλέπαμε στα τελευταία παιχνίδια με τον Καρέρα πλην του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ. Αυτό έγινε γιατί επιτέλους αρχίζει η ΑΕΚ να αποκτά αμυντικό τρανζίσιον. Να αμυνεται δηλαδή επιθετικά μόλις χάνει την κατοχή με όλους τους παίκτες στα μέτρα που ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό. Από τον Ολιβέιρα μέχρι πίσω με καλύτερο σε αυτό το κομμάτι τον Γαλανόπουλο που βγάζει την ένταση και τον δυναμισμό που θέλεις να έχουν και οι 11. Εκεί που ο Μανόλο αν και μετρ δεν έχει καταφέρει να κάνει την ομάδα όπως θέλει είναι στο κομμάτι της αυτοπεοίθησης. Το είπε και στις δηλώσεις του και είναι η αλήθεια. Φάνηκε στην μοναδική ευκαιρία του Παναιτωλικού που την δημιούργησε μόνη της η ΑΕΚ και μάλιστα ο πιο έμπειρος παίκτης της, φάνηκε ακόμη και στις ευκαιρίες του Ολιβέιρα και του Λιβάγια σε φάσεις που για αυτούς τους παίκτες το γκολ ήταν ψωμοτύρι. 

Η ΑΕΚ νικησε λοιπόν και μετά από 13 ματς δεν δέχτηκε γκολ. Το ότι το γκολ το πέτυχε ο Γαλανόπουλος κάνει την όποια χαρά μιας διαδικαστικής νίκης μεγαλύτερη. Μετά από μια τεράστια ταλαιπωρία από τον τραυματισμό και τους κακούς χειρισμούς που παραλίγο να τον οδηγήσουν στο “ψυγείο” και μετά εκτός ΑΕΚ ο Κωστάκης πήρε την κατάσταση και την καριέρα του στα χέρια του. Υπέγραψε στην ΑΕΚ με… τις φόρμες και χωρίς μάνατζερ στο γραφείο, όπως τον παλιό καλό καιρό, και ξαναμπήκε στο γήπεδο αποφασισμένος. Τίποτα δεν θα του κόψει τον δρόμο αν συνεχίσει έτσι. Δεν μπορεί πλέον ούτε η ίδια η… ομάδα που βιάστηκε να τον προβάλει στο Τσάμπιονς Λιγκ με αντίθετα αποτελέσματα να τον καθυστερήσει. Τώρα έχει πάρει μπρος και απαγορεύεται να σταματήσει. Δεν πρέπει να το επιτρέψει στον εαυτό του. Να κρατήσει αυτή την διάθεση, αυτή την ένταση στο παιχνίδι του και να προσπαθεί κάθε μέρα να βελτιώνεται. Ξεκίνησε από θεωρητικά πέμπτος στη σεζόν, πήρε συμμετοχές και είχε καλά διαστήματα με τον Καρέρα αλλά μετά τα δύο πρώτα παιχνίδια με τον Μανόλο δύσκολα φαντάζεσαι την ενδεκάδα χωρίς αυτόν. 

Συνεχίζω με πρόσωπα. Ο Μιτάι για άλλο ένα παιχνίδι που ξεκίνησε βασικός έδειξε πως ποδοσφαιρικά είναι ήδη έτοιμος. Είναι εκπληκτικό για ένα παιδί 17 χρονών στο Ελληνικό πρωτάθλημα, εκτός του Νίνη δεν θυμάμαι άλλον τόσα χρόνια, αλλά είναι η αλήθεια. Παίζει σαν μεγάλος κι όποιος βλέπει το παιχνίδι χωρίς να ξέρει είναι αδύνατο να πιστέψει πως αυτός ο παίκτης είναι μόλις 17 ετών. Είναι το μέλλον της ΑΕΚ και ο παίκτης που μπορεί στο μέλλον αποσβέσει όλα τα χρήματα που έχουν επενδυθεί στις ακαδημίες της ΑΕΚ κι ας πήγαν στράφι τα περισσότερα λόγω λάθος επιλογών. Ποδοσφαιρικά λοιπόν είναι έτοιμος. Σίγουρα ομως δεν είναι αθλητικά. Μην ξεχνάμε  πως δεν έπαιζε καν στην Κ19 της ΑΕΚ αλλά στην Κ17. Πρώτη φορά κάνει επαγγελματική προπόνηση φέτος. Στα δύο ματς που έπαιξε βασικός αποχώρησε με κράμπες όταν έγινε αλλαγή. Για αυτό λοιπόν πρέπει να υπάρξει πολλή προσεχτική διαχείριση. Καλύτερα να χάσει κάποια λεπτά συμμετοχής υγιής και να κάνει κάποιες ειδικές προπονήσεις παρά να ξεπεράσει τα όρια. To παιδί έχει ήδη βγει. Δεν χρειάζεται να βιαστεί κανείς. 

Και δύο λόγια για τον Τάνκοβιτς που αν δεν γίνει κάποια απίστευτη ανατροπή με τον Λιβάγια κόντρα στο λαϊκό αίσθημα που τον σπρώχνει προς την έξοδο αλλά και στην δική του άρνηση εδώ και μήνες να αποδεχθεί μια εκπληκτική για την εποχή και τις συνθήκες πρόταση, θα αποκτήσει πολύ μεγαλύτερο και βασικότερο ρόλο στην ομάδα. Οπως είχα γράψει και πριν αποκτηθεί τελικά από την ΑΕΚ με εκείνο τον συνδυασμό συμπτώσεων ο Τάνκοβιτς είναι εξτρέμ τύπου Γκαρσία, Βέρντε, Μπαρμπόσα κτλ μόνο στο μυαλό κάποιων. Είναι ένας παίκτης που περισσότερο μοιάζει με τον Λιβάγια ακόμη και με τον Μάνταλο και μπορεί άνετα να παίζει αριστερά όταν από δεξιά υπάρχει ένας παίκτης με τα χαρακτηριστικά του Λιβάι και έχει πίσω του ένα μπακ που να του δίνει τη δυνατότητα να συγκλίνει προς τα μέσα έχοντας δώσει το πλάτος στην επιθεση. Αυτό που κάνουν σχεδόν όλες οι ομάδες δηλαδή αφού ελάχιστες φορές και σε ειδικές καταστάσεις βλέπουμε παίκτες τύπου Λιβάι και στις δυο πλευρές της επίθεσης. Πιστεύω ότι μπορεί να εξελιχθεί σε βασικό παίκτη της ΑΕΚ αρκεί να προσαρμοστεί γρήγορα στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Το βασικό του πρόβλημα είναι ότι δεν έχει συνηθίσει τόσο κλειστούς χώρους και τόσες επαφές με τους αντιπάλους αμυντικούς γιατί η Σουηδία είναι ένα τελείως διαφορετικό πρωτάθλημα. Εδώ πρέπει να είσαι πολύ πιο γρήγορος στη σκέψη και πολύ πιο δυνατός στις προσωπικές μονομαχίες. Οι αμυντικοί παίζουν πολύ πιο κοντά και πολύ πιο σκληρά. Εχει την τεχνική και το ποδοσφαιρικό μυαλό να τα καταφέρει, πρέπει να συνηθίσει να μπαίνει πιο δυνατά και πιο πονηρά όταν η μπάλα είναι διεκδικήσιμη. Αν όμως δεν το κάνει είναι πολύ δύσκολο να δώσει αυτά που μπορεί και που περιμένει ο κόσμος και η ομάδα από αυτόν. 

Σε ότι αφορά τον Αθανασιάδη δεν μπορούμε να κρίνουμε εκτός από το ότι είναι καλύτερος με τα πόδια πράγμα που το γνωρίζαμε ούτως ή άλλως. Η άποψη μου είναι πως θα είναι καλό και για την ΑΕΚ και για τους δύο τερματοφύλακες να αποκτηθεί ένας πολύ έμπειρος τερματοφύλακας που και να δώσει λύσεις στην ομάδα και να βοηθήσει τα παιδια να βελτιωθούν καθώς η θέση αυτή είναι η μόνη που και 30 χρονών μπορείς να γίνεις καλύτερος. Το κάνουν πάρα πολλές ομάδες στο εξωτερικό και όπως έλεγε μια ψυχή “οι ξένοι είναι σε όλα καλύτεροι”. 

Θα ξαναγράψω ότι έγραψα και μετά το Καραϊσκάκη. Η ΑΕΚ έχει πολλούς και καλούς παίκτες. Και μπορεί να κάνει και μια πολύ καλή ομάδα. Δεν πρέπει να τους “κάψει”. Πρέπει να τους ενισχύσει. Αυτό πρέπει να έχουν όλοι μεσα στο μυαλό τους. Για να έρθει γρήγορα η στιγμή που αυτοί που τώρα βρίζουν πάλι θα αποθεώνουν όπως έκαναν όχι πολύ παλιά. Τον Οκτώβριο. Σε χιλιάδες σπιτια και στο πάρκινγκ του ΟΑΚΑ…