“Βέβαια, δεν μπορείς να συνδέσεις τις κουκκίδες κοιτώντας μπροστά. Μπορείς να το κάνεις μόνο εάν κοιτάξεις πίσω εκ των υστέρων. Έτσι, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πιστεύεις πως οι κουκκίδες θα ενωθούν στο μέλλον, με κάποιον τρόπο... Πρέπει να πιστεύεις σε κάτι! Στη διαίσθησή σου, στη μοίρα σου, στη ζωή, στο κάρμα, σε οτιδήποτε. Αυτή η προσέγγιση δεν με πρόδωσε ποτέ και έχει κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή μου…” Steve Jobs Ιούνιος 2005, τελετή αποφοίτησης Stanford University.
Από αυτή την εμπνευσμένη ομιλία του μεγάλου οραματιστή που άλλαξε τον κόσμο της τεχνολογίας και εκατομμύρια ζωές αυτό το απόσπασμα μου έμεινε περισσότερο από όλα. Και από τότε που το διάβασα, περίπου 10 χρόνια είναι εκπληκτικό το πόσες φορές το έχω δει να συμβαίνει στη ζωή μου ή να θυμάμαι ότι έχει συμβεί. Ετσι και χθες. Οι κουκκίδες ενώθηκαν χθες το βράδυ εκεί στο 94 όταν μπήκε η τελευταία από τον Καρίμ με αυτό το αριστούργημα, ή αραβούργημα που θα έλεγε πρώην πρωθυπουργός ή όποιος δεν γνωρίζει πόσο ενοχλεί τους Πέρσες να τους λένε Αραβες, και όλα με ένα μαγικό τρόπο μπήκαν στη θέση τους. Η περιπέτεια στην οποία μπήκε και θα μπορούσε να πληρώσει ψυχικά, επικοινωνιακά αλλά και οικονομικά χωρίς βέβαια να φταίει σε τίποτα η ΑΕΚ έληξε. Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ παίζουν στους ομίλους της ίδιας διοργάνωσης και από την περιπέτεια της ένστασης για την αδιανόητη ερασιτεχνική βλακεία του ΠΑΟΚ με τα ληγμένα δελτία υγείας θα μείνει στην ιστορία το ότι η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία να κερδίσει με ένα… παράβολο και με κερδισμένη δίκη πριν αρχίσει την δεύτερη θέση της βαθμολογίας προτίμησε όπως πάντα στην ιστορία της το γήπεδο.
Η ΑΕΚ και συγκεκριμένα ο Μελισσανίδης επέλεξε τον δρόμο που ηταν ο δυσκολότερος. Κόντρα στο στεγνό οικονομικό συμφέρον της εταιρίας που αν μπει μέσα δεν υπάρχει άλλος να καλύψει την όποια χασούρα, κόντρα ακόμη και στην πλειοψηφία των οπαδών που δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μου εξαιτίας όλων αυτών που έκανε και… ξέρασε δυο χρόνια ο ΠΑΟΚ και η προπαγάνδα του περίμεναν από την ΑΕΚ να τον κάνει να πονέσει. Φυσικά “ευχαριστώ” δεν άκουσε η ΑΕΚ ή ο Μελισσανίδης με εξαίρεση τον Κυριάκο που πάντα ξεχώριζε ούτως ή άλλως και έναν δημοσιογράφο που παραλίγο να τον ρίξουν στην πυρά και ευτυχώς δεν μένει Θεσσαλονίκη. Αλλά σιγά μην αποφάσιζε η ΑΕΚ περιμένοντας το “ευχαριστώ” του ΠΑΟΚ και του περίγυρου του. Ο Μελισσανίδης αποφάσισε συνομιλώντας μόνο με την ιστορία. Και η ιστορία έγραψε πως η μεγαλοψυχία της ΑΕΚ έσωσε την ζωή του ΠΑΟΚ αφού η Ενωση αρνήθηκε να επωφεληθεί από ένα τυπικό μεν αλλά κραυγαλέο λάθος με συγκεκριμένες και αυστηρές ποινές. Η ΑΕΚ δεν κέρδισε την δεύτερη θέση στα χαρτιά και δεν κέρδισε δεύτερη ευκαιρία για να μπει στους ομίλους. Είχε μία ευκαιρία, ως αουτσάιντερ απέναντι σε πιο δυνατή ομάδα που πέρυσι έφτασε στους 16 της διοργάνωσης και προκρίθηκε. Και οι κουκκίδες ενώθηκαν με την ΑΕΚ να νικάει και ηθικά και αγωνιστικά. Την Τρίτη υπήρχε το εφιαλτικό σενάριο να μπει ο ΠΑΟΚ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και να κερδίσει επιπλέον 10-15 εκατομμύρια και η ΑΕΚ να μείνει πάλι εκτός Ευρώπης. Οι… μπουκ αυτό το συνδυαστικό ενδεχόμενο θεωρούσαν πιθανότερο. Και σήμερα θα είχαμε σόσιαλ δικαστήρια, κλάμα και δίψα για αίμα. Οι… κουκκίδες όμως είχαν άλλη άποψη. Η διαίσθηση, μοίρα, η ζωή, το κάρμα οδήγησαν στο σωστό δρόμο χωρίς κανείς, ούτε αυτός που πήρε την γενναία απόφαση, να μπορεί να το προβλέψει. Η ΑΕΚ λοιπόν βγήκε ηθικά και αγωνιστικά θριαμβεύτρια. Και ο κύκλος έκλεισε.
Παρεμπιπτόντως μια συμβουλή για τους αυτοαποκαλούμενους ΑΕΚτζήδες που τα βλέπουν όλα αρνητικά επειδή δεν γουστάρουν τον Μελισσανίδη και πιστεύουν ακόμη και ότι το γήπεδο φτιάχνεται για να καλυφθεί το ότι η ΑΕΚ δεν πήρε… τερματοφύλακα ή έχασε τον τελικό… Πριν πουν ότι ο ΠΑΟΚ χάρη στον Μελισσανίδη μπήκε ομίλους Europa να ρωτήσουν τους εαυτούς τους αν η ομάδα της Θεσσαλονίκης σε περιπτωση που έβγαινε τρίτη στα χαρτιά θα είχε δυσκολότερους αντιπάλους από την Μπεσίκτας και την Μπενφίκα.
Αγωνιστικά έχουν αναλυθεί τα πάντα. Η χθεσινή ΑΕΚ ήταν ένα αριστούργημα του Καρέρα. Η τριάδα στο κέντρο και η τριπλή αλλαγή στην επίθεση που οδήγησε σε αυτή την υποδειγματική αντεπίθεση με τρεις φρέσκους παίκτες στις καθυστερήσεις και το νικητήριο γκολ είναι τα διαμάντια. Ομως όλη η διαχείριση στα Σπάτα, στα αποδυτήρια και στο χόρτο η βάση του αριστουργήματος. Κι αν κάτι με ενθουσίασε περισσότερο από το αποτέλεσμα που στο ποδόσφαιρο για κάθε ξεχωριστό αγώνα είναι το παν είναι ο τρόπος που πανηγύρισαν οι παίκτες και το προπονητικό τιμ μεταξύ τους αλλά και με τον κόσμο στο τέλος αλλά και το πως αυθόρμητα και τόσο μαζικά αγκάλιασαν τον Μάνταλο σε όλο αυτό το μεθύσι της χαράς. Πόσοι μύθοι καταρίφθηκαν με μια απλή παρατήρηση των βίντεο και των φωτογραφιών. Η ομάδα είναι έτοιμη. Σε όλα και για όλα. Ενα ακόμη σέντερ μπακ για να μην χρειαστεί και δεν υπάρχει αλλά και επειδή η τελευταία μέρα μεταγραφών του 15 και του 18 πρέπει να έχουν γίνει μάθημα και να μείνουν ορεξάτοι και προσηλωμένοι στο 100% Λιβάγια και Ολιβέιρα έστω κι αν δεν υπάρξει συμφωνία στις επόμενες τέσσερις μέρες για πρόωρη ανανέωση συμβολαίου. Και πάμε…
Η Βασίλισσα έκανε χθες το πρώτο βημα πιο εύκολα και επιβλητικά από ότι περίμενα. Ολοι έκαναν την δουλειά τους καλά αλλά το πιο σημαντικό για μένα ήταν η παρουσία των Γκίκα, Γιάνκοβιτς και Χρυσικόπουλου. Η ΑΕΚ θέλει μεγάλη βοήθεια από όλους για να πετύχει τέτοιο μεγάλο στόχο. Ο Ηλίας μοίρασε άριστα τον χρόνο χθες και αν κάτι είναι για απόψε απέναντι στη σίγουρα πιο δυνατή από τη Νίμπουργκ Σαραγόσα είναι πως η ΑΕΚ θα είναι πιο φρέσκια από την αντίπαλο της. Πάμε γερά ΑΕΚάρα.
Και μην ξεχνάτε: "Η αγαπη πάντα πιστεύει, πάντα υπομένει, πάντα ελπίζει, η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει"...Αποστόλου Παύλου: Προς Κορινθίους Α' Επιστολή
