Ξημέρωσε μια όμορφη μέρα. Και πως να μην είναι όταν στο παιχνιδι της… μισής χρονιάς η ΑΕΚ τα κατάφερε. Ηταν πολύ κρίσιμο να ανταποκριθεί η ομάδα και να τα καταφέρει σε έναν ματς do or die όπου δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα, με μια ομάδα τόσο νεανική και ορμητική, στο δικό της τερέν και γήπεδο και με συνθήκες Ελβετίας λόγω δυνατής βροχης. Ηταν ένα ματς που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να στραβώσει και που ξεκίνησε άσχημα αφού οι πιτσιρικάδες της Σεντ Γκάλεν κυριάρχησαν με το… “νταβραντισμένο” παιχνίδι τους και στα πρώτα λεπτά παραλίγο να βάλουμε το γκολ μόνοι μας με την τρελή απόπειρα απόκρουσης του Ινσούα. Το ότι η ΑΕΚ κράτησε το μηδέν έχοντας χειρότερο παίκτη τον Τσιγκρίνσκι λέει πολλά για την ομάδα. Και για τους παίκτες της. Παρεμπιπτόντως επειδή ο μηδενισμός των αντιπάλων είναι εύκολος, ιδίως όταν νικάει η ΑΕΚ, η Σεντ Γκάλεν άφησε πέρυσι 6 πόντους πίσω τη Βασιλεία και διεκδίκησε το πρωτάθλημα Ελβετίας μέχρι τέλους. Δεν είναι κανένα φοβερό πρωτάθλημα το Ελβετικό αλλά να θυμίσω ότι η Ελβετία έχει καλύτερο συντελεστή από την Ελλάδα στην Ευρώπη και βέβαια έχει δώσει παίκτες σε μεγάλα πρωταθλήματα που εμείς που είμαστε… φοβεροί δεν έχουμε καν ονειρευτεί. Κλείνει η παρένθεση.

Το απόλυτο ζητούμενο χθες ήταν η πρόκριση. Και ήρθε. Ο Τσιντώντας κράτησε την ομάδα όρθια ιδίως με την απόκρουση στο σουτ του… Ινσούα, έσωσε και το τετ α τετ από την ασίστ του… Τσιγκρίνσκι στον αντίπαλο φορ και από εκεί και πέρα οσο πέρναγε η ώρα η εμπειρία και η ποιότητα της ΑΕΚ έδειχναν πως αν φύγει το παιχνίδι από το μηδέν θα πάει προς το διπλό. Το χρυσό γκολ ήρθε με περιπέτεια. Η πάσα του Μάνταλου ήταν εκπληκτική, η κούρσα του Ολιβέιρα και ο τρόπος που καταφέρνει να φτάσει στην περιοχή ο Ολιβέιρα και που αναγκάζει τον Ελληνα πιτσιρικά να του κάνει πέναλτι επίσης. Ομως η δίψα του Νέλσον να βάλει ένα γκολ παραλίγο να πληρωθεί πολύ ακριβά και δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν δεν έπαιρνε την επαναφορά και αργότερα στράβωναν τα πράγματα. Είναι ανεπίτρεπτο να χτυπάει πέναλτι ο παίκτης που έχει κάνει 50 μέτρα με την μπάλα αμέσως πριν. Ομως εκεί δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Είναι καθαρά θέμα του Ολιβέιρα, αφού δεν το κατάλαβε ο ίδιος δεν μπορούσε να γίνει τίποτα ούτε θα άντεχε η ομάδα σκηνές… Μήτρογλου στο Ανόρθωση - Ολυμπιακός του 2008 με τον Μάνταλο και τον Λιβάγια να προσπαθούν να του πάρουν την μπάλα. Το κατανοώ ότι ο επιθετικός τρέφεται με τα γκολ, χάρηκα με τον Νέλσον που υπέγραψε τελικά την πρόκριση αλλά το ρίσκο ήταν μεγάλο και παραλίγο να μην βγει γιατί ήταν το πιο αδυναμο πέναλτι που έχω δει από τον Πορτογάλο που ιδίως από εκεί στέλνει την μπάλα όπου θέλει. Τέλος πάντων. Αφού το γλυτώσαμε κι αυτό, πάμε παρακάτω.

Η ανορθόδοξη ΑΕΚ των δύο σέντερ φορ με τον Καρίμ δεξιά κάπου εδώ τελειώνει αφού ολοκλήρωσε το έργο της με δύο στις δύο καθόλου εύκολες και σημαντικότατες νικες. Ο Λιβάι είναι έτοιμος για… πτήσεις, μπαίνει και ο Ενομπακάρε και την Κυριακή νομίζω πως θα τους δούμε και τους δύο αφού προβλέπω αρκετά μεγάλο ροτέισον. Χθες η δουλειά έγινε γιατί η ομάδα έδειξε πάλι ανεξάρτητα από την ομαδική και ατομική απόδοση το στοιχείο που κάνει την διαφορά ακόμη κι όταν τίποτα δεν πάει καλά. Την κακία! Αυτή που ανέφερε ο Καρέρα μετά το τέλος στις δηλώσεις, αυτή που είχα κάνει τίτλο στα ΣΦΗΝΑΚΙΑ πριν τον τελικό αλλά δυστυχώς δεν την είδαμε τότε. Την ειδαμε αμέσως μετά. Αυτή είναι η βάση της φετινής ΑΕΚ που μόλις επιστρέψουν οι τραυματίες θα έχει το πληρέστερο ρόστερ από την ημέρα της επιστροφής. Αν αποκτηθεί κι ένας στόπερ.

Ο Τσιντώντας για τρίτο παιχνίδι έκανε τη διαφορά και παρακαλώ την συνομοταξία των “μακάρι να διαψευστώ” που τώρα… χαίρονται, όπως λένε, που τους ξεφτυλίζει ο Τσιντώντας να μην τα ξεχάσουν αυτά όταν θα έρθει η πρώτη γκέλα. Επίσης όσοι αποθεώνουν τον Βασιλαντωνόπουλο μην γράφουν λίγο παρακάτω πως χωρίς δεξί μπακ δεν πάμε πουθενά. Για τον Σβάρνα μπορείτε να λέτε ότι θέλετε. Δεν καταλαβαίνει…

Από εδώ και πέρα η ΑΕΚ πρέπει να χτίσει σιγα σιγά το δικό της στιλ στη δημιουργία. Αλλωστε αν υπάρχει η κακία και η σιγουριά στην άμυνα που θα παγιωθεί σίγουρα καποια στιγμή από τον Καρέρα όπως είδαμε και πέρυσι με την μετατροπή του τσίρκου σε κανονική ομάδα από τον Ιταλό, τότε θα έχει έρθει η ώρα της διαφοράς. Ο στόχος είναι να επιστρέψουμε στην πανέμορφη ομάδα που είδαμε στον ημιτελικό του ΟΑΚΑ με τον Αρη πριν την διακοπή που της έκοψε την φόρα στα καλύτερα της. Εχοντας ακόμη καλύτερους παίκτες μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερη και εντέλει να κάνει την διαφορά. Βήμα βήμα προχωράμε. Μια εβδομάδα έμεινε. Πρέπει να δούμε τι θα γίνει με Λιβάγια και Ολιβέιρα. Αυτές είναι τώρα οι σημαντικές εκρεμότητες.