Δεν είναι μόνο η αγωνιστική ανάκαμψη που έχει φτάσει στα όρια της… ανάστασης που πρέπει να πιστώσουμε στον Μάσιμο Καρέρα. Ακόμη σπουδαιότερο είναι κάτι άλλο. Το ότι ο Ιταλός προπονητής μέσα σε δύο μήνες έχει καταρίψει σχεδόν όλα τα κλισέ που ιδίως στην ΑΕΚ όπου η αναζήτηση της δικαιολογίας είναι… επιστήμη είχαμε βαρεθεί να το ακούμε. Για παράδειγμα δεν έχουμε ακούσει ποτέ οχι από τον ίδιο αλλά από κανένα πως δεν είναι δική του… ομάδα. Το διαβαζαμε και το ακούγαμε ακόμη και για τον Κωστένογλου που το πλάνο ήταν να είναι προπονητής για δύο ματς και τελικά έμεινε για ολόκληρο τον πρώτο γύρο. Επίσης κατέριψε το ότι οι παίκτες που έρχονται χρειάζονται χρόνο και δεν μπορούν να μπουν αμέσως στην ομάδα.

Ο Αραούχο από το… αεροπλάνο μπήκε στην εντεκάδα με μία προπόνηση κι αυτη παραμονής αγώνα, ο Σιμάνσκι έγινε βασικός μετά από έξι μέρες στην Ελλάδα. Επειδή απλά η ομάδα ήταν έτοιμη να τους ενσωματώσει. Γιατί έχει αρχές. Επίσης σε χρόνο ρεκόρ και χωρίς να γίνει καν συζήτηση τελείωσε και το προσβλητικό για τον σύλλογο “ο Λιβάγια δεν παίζει σέντερ φορ”. Παίζει όπου του πει ο προπονητής κι όποτε χρειάστηκε λόγω απουσίας Ολιβέιρα ή πριν έρθει ο Αραούχο έπαιξε στην κορυφή. Αλλά ακόμη και μόλις την προηγούμενη Κυριακή στο Χοριλάου. Σίγουρα ο Ολιβέιρα και ο Αραούχο είναι προτιμότερα “εννιάρια” αλλά θυμίζω ότι προ Καρέρα έπαιζε ο Γιακουμάκης, ο Κλωναρίδης ακόμη κι ο… Αλμπάνης κι ακούγαμε το φοβερό ότι ο Μάρκο δεν θέλει. Λες και θα τον έβαζαν… τερματοφύλακα. Επίσης ούτε μία φορά δεν είπε ο Καρέρα έστω καλυμένα ή πλαγίως ότι παρέλαβε “καμμένη γη” όπως έλεγαν προπονητές που έχουν αναλλάβει την ομάδα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ότι αυτός. Στην μεταγραφική περίοδο δεν ακούσαμε ούτε καν την τυπική δήλωση: “η διοίκηση ξέρει τι θέλω” ή ακόμη χειρότερο “θα πάρουμε δυο παίκτες”. Ηρθαν οι παίκτες και απλά τους έβαλε στην ομάδα χωρίς λόγια. Δεν χρειάζεται καν να ξαναπούμε για τους παίκτες που δεν… ξέραμε ότι έχουμε στην ΑΕΚ και τώρα τους βλέπουμε να είναι βασικά εργαλεία και πρωταγωνιστές της ανάκαμψης.

Επίσης ΟΛΟΙ είναι βελτιωμένοι και το κυριότερο παίζουν ο ένας για τον άλλον. ΟΜΑΔΑ. Και χθες κατέρευσε και το ότι οι τρεις (Ολιβέιρα, Λιβάγια, Αραούχο) δεν μπορούν να παίξουν μαζί. Επαιξαν. Οι δύο εβαλάν γκολ, ο τρίτος έκανε ασίστ. Είμαι πολύ αισιόδοξος για το φίνις της σεζόν. Κι αν κάτι προέκυψε από το χθεσινό παιχνίδι είναι πως παρότι οι τρεις δεν συνδυάστηκαν πολύ ο πανικός των αντιπάλων αμυντικών είναι δεδομένος. Γιατί σε όποιον αφήσεις μισό μέτρο σε έχει τελειώσει. Από εκεί και πέρα μην είμαστε υποκριτές. Η κλήρωση ήταν η καλύτερη παρότι ο Αρης είναι δύσκολη ομάδα. Ανήμερα των γενεθλίων μου είναι ο τελικός. Ε δε νομίζω να το χάσουμε τέτοια μέρα…