Η εμπειρία από την ΑΕΚ είναι μεγάλη. Οπότε μια μέρα τόσο μεγάλης χαράς σαν τη χθεσινή με την επιστροφή του Σέρτζιο Αραούχο στην ΑΕΚ μετά από το… κρυφό, σχεδόν, θρίλερ, τόσων ημερών και την αναμονή ενάμιση χρόνου το άγχος για τη ρεβάνς με τον Αστέρα είχε χτυπήσει κόκκινο. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια η χαρά μας είχε βγει… ξυνή. Οχι τώρα. Οχι με αυτό τον προπονητή. Η νίκη και η πρόκριση είχαν τελειώσει πριν προλάβουμε να… παγώσουμε στην επαρχία της… Αλάσκας, το ΟΑΚΑ.
Είδαμε τα απλά πράγματα. Αμυντική λειτουργία, ομαδικότητα, έλεγχο. Εστω και στο 70% μετά το 2-0 όπως παραπονέθηκε ο προπονητή. Μια σοβαρή ΑΕΚ με τον Λιβάγια που δεν θέλει να παίζει… σεντερ φορ, τον Μάνταλο που δεν γουστάρει εσωτερικός στο 4-3-3, με τον Βράνιες που έπρεπε να διακοπέι ο δανεισμός του την 1η Γενάρη, με τον παλαίμαχο τον Κρίστιτσιτς και με τον Βέρντε που η ομάδα έψαχνε να τον δώσει… δανεικό επειδή δεν της βγήκε. Α ξέχασα τον Σβάρνα που δεν κάνει για την… πεντάδα των στόπερ και εξαφανίστηκε από τον αγώνα με την Ξάνθη τον Αύγουστο… Χωρίς τον Τσιγκρίσνκι, χωρίς τον Σιμόες, χωρίς τον Ολιβέιρα, χωρίς τον Λόπεζ, χωρίς τον Παουλίνιο από το δέκατο λεπτό…
Η μικτή λίγων, χωρίς… προσωπικότητα, προβληματικών σε θέσεις που δεν… γουστάρουν έγινε ομάδα μέσα σε δύο μήνες. Ανεξάρτητα αν είναι σε καλή μέρα ή όχι, ανεξάρτητα αν είναι αφεντικό στο παιχνίδι ή παίζουν με καλύτερο αντίπαλο όπως ήταν στον αγώνα της προηγούμενης Κυριακής ο Ολυμπιακός. Και κάτι τέτοιες βραδιές που βλεπεις πόσο απλά είναι πράγματα που φαίνονταν τόσο περίπλοκα σκέφτομαι ποσο αφελής είναι η ίδια η ΑΕΚ. Αν έστω και αργά δεν αποφάσιζε εξαιτίας των εξελίξεων να φέρει προπονητή μπορεί ο Κρίστιτσιτς να είχε γυρίσει στον Αστέρα και να έπαιζε εκεί έτσι όπως παίζει τώρα εδώ και εμείς να λέγαμε πόσ αποτυχημένη ήταν η μεταγραφή του. Ο Βράνιες μπορεί να είχε φάει καμιά τιμωρία ακόμη, ο Λιβάγια να έπαιζε όπου γούσταρε τώρα με τις συνεχείς απουσίες του Ολιβέιρα κι ο Γιακουμάκης να είχε ξεπεράσει σε συμμετοχές τον… Μπάρκα. Το 4-3-3 να ήταν απαγορευμένο και βέβαια η ΑΕΚ να ήθελε 7-8 παίκτες εντεκάδας στις μεταγραφες για να κερδίζει ομάδες όπως η Τρίπολη, η Λάρισα, και να μην της κάνει 10 ευκαιρίες ο ΠΑΟΚ και τρία γκολ ο Παναθηναϊκός σε μισή ώρα αγώνα.
Δεν έγινε κάποιο θαύμα ούτε βέβαια αποφάσισαν οι παίκτες να παίξουν ενώ πριν δεν ήθελαν. Εγινε το πιο απλό πράγμα. Ηρθε ένας προπονητής. Κι αν το να κάνεις λάθος επιλογή προπονητή είναι κάτι που το παθαίνουν ακόμη κι ομάδες όπως η Ρεάλ και η Μάντσεστερ, το να καθυστερείς να διορθώσεις το λάθος είναι πολύ χειρότερο. Η ΑΕΚ δεν έμεινε μόνο μακριά από την κορυφή αλλά το χειρότερο όλων είναι πως απαξίωσε το υλικό της σε τόσο μεγάλο βαθμό που παραλίγο να μην υπάρχει επιστροφή. Και μιλάμε για το πιο ακριβό ρόστερ της πενταετίας, με πολύ καλό συνδυασμό ποιότητας, εμπειρίας, μέλλοντος… Σίγουρα υπήρχαν κι ακόμη υπάρχουν κενά. Ενα αριστεροπόδαρο στόπερ για παράδειγμα με μεγαλύτερη εμπειρία από τον Λάτσι θα χώραγε στο ρόστερ. Ομως αν η ΑΕΚ δεν είχε φέρει τον Καρέρα έστω τον Δεκέμβριο μπορεί να είχε πάρει πέντε παίκτες μέχρι τώρα και όλοι να έλεγαν ότι της λείπουν άλλοι τόσοι. Τους… κερνάει ο Καρέρα. Κι αυτούς που λείπουν κι αυτούς που θα είχαν έρθει χωρίς να χρειάζονται. Καλώς ήρθες Απάτσι. Εσύ πάντα χρειάζεσαι…
