H αντίστροφη μέτρηση που ξεκίνησε το βράδυ αμέσως μετά το ΑΕΚ - Λάρισα έφτασε στο μηδέν και το… μπουμ. Μπορεί η Γουλβς κι ο Ολιβέιρα να έφεραν ξαφνικά πάλι στο προσκήνιο τον Αραούχο ως την καλύτερη λύση αναπλήρωσης του Πορτογάλου φορ αλλά τελικά ήταν απλά το… πεπρωμένο. Ο Ολιβέιρα δεν πήγε στη Γουλβς, αν και οι μεταγραφές τελειώνουν αύριο (τυπικά μεθαύριο) στη 1.μ.μ ώρα Ελλάδος στην Αγγλία, όμως ο Σέρτζιο είναι εδώ. Και θα είναι για χρόνια. Γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Και έτσι την ώρα που οι μεγάλοι αντίπαλοι, ακόμη κι η κυβέρνηση γελιοποιούνται μερα με τη μέρα περισσότερο η ΑΕΚ και προσωπικά ο Μελισσανίδης ξανάφεραν την κουβέντα στο ποδόσφαιρο. Με την μεγαλύτερη μεταγραφή του χειμώνα. Και έριξαν τους ΑΕΚτζήδες στα… λεξοτανίλ.
Δεν γινόταν αλλιώς γιατί η ΑΕΚ με τον Μελισσανίδη δεν λειτουργεί ίσως όπως θα έπρεπε να λειτουργεί μια ποδοσφαιρική εταιρία. Μερικές φορές αυτό δημιουργεί προβλήματα αλλά κάποιες άλλες φορές αυτό το συναίσθημα που κυριαρχεί στη λειτουργία της ΠΑΕ φέρνει κι αυτά τα υπέροχα πρωινά σαν το σημερινό. Ο Αραούχο ήρθε στην ΑΕΚ επειδή το ήθελε στα όρια της… τρέλας κι επειδή ο πρόεδρος του έχει αδυναμία. Ποδοσφαιρική αλλά και ανθρώπινη. Ηρθε επειδή μόλις δόθηκε το σήμα με αφορμη τον Ολιβέιρα και την Γουλβς παραλίγο να μπει στο… αεροπλάνο και να μιλήσει μετά για την μεταγραφή και τους όρους της. Κι επειδή έκλεισε η συφωνία απλά περίμενε το οκ που η ΑΕΚ το είχε συνδεδεμένο με την πώληση Ολιβέιρα. Ή έτσι… νόμιζε. Γιατί σε αυτές τις ιστορίες έρωτα δεν μπορείς ποτέ να προγραμματίσεις. Ούτε να βάλεις όρους και να βαδίσεις με αυτούς. Οσο πέρναγαν οι μέρες και ο Αραούχο δεν… ηρεμούσε ήταν δεδομένο πως 30-31 του μήνα θα ξεπερνιόνταν όλα τα εμπόδια. Και ξεπεράστηκαν. Επειδή ήθελαν. Ο Μελισσανίδης κι ο Αραούχο.
Ολα τα άλλα όπως τα χρήματα π.χ ήταν δευτερεύοντα. Σημαντικότατα βέβαια κι αυτά. Ομως αυτό που νίκησε στην περίπτωση μας είναι η αγάπη. Το κόλλημα του Αραούχο με την ΑΕΚ. Που δεν ήταν τυχαίο. Υπήρξαν άνθρωποι που κράτησαν ζωντανή αυτή την σχέση όλο αυτό τον ενάμιση χρόνο. Που έκαναν τον Σέρτζιο να αισθάνεται πάντα μέλος της οικογένειας κι ας μην είναι μέλος της ομάδας. Αλλά και χιλιάδες φίλοι της ομάδας με κάθε ευκαιρία μέσα από τα social media υπενθύμιζαν κάθε μέρα στον Αραούχο την ομάδα που αγαπήθηκε περισσότερο από οπουδήποτε. Και βέβαια στην ΑΕΚ πήρε πρωτάθλημα και δύο φορές ανέστησε την καριέρα του στα δύσκολα. Θα είναι η τρίτη και η καλύτερη. Γιατί πλέον είναι δικός μας. Κι ας μην πήρε ο προεδρος της Λας Πάλμας τα… 60 που ζήταγε. Ούτε καν τα 6 του… Πόνσε που δεν τα συζήταγε. Ούτε καν 3 για το 50% που ήταν η πρώτη πρόταση το 17. Η πρόταση που δέχτηκε τελικά ήταν η… χειρότερη για την Λας Πάλμας από όσες είχε απορρίψει τα προηγούμενα χρόνια που η ΑΕΚ προσπαθούσε αλλα δεν μπορούσε να αποκτήσει την… καψούρα. Ομως στο τέλος όλα γίνονται όπως πρέπει. Κι οι παλιές αγάπες πάνε ΠΑΝΤΑ στον παράδεισο. Επι γής. Γιατί στα μεγάλα “θέλω” δεν έκαναν πίσω. Ζητω η τρέλλα. Ζήτω η ΑΕΚ. Προσοχή μεγάλη απόψε. Οταν είμαστε χαρούμενοι κάποιες φορές την πατάμε. Μισό - μηδέν ακόμη και 0-0. Αρκεί αν έρθει η πρόκριση.
