Καλημέρα και χρόνια πολλά. Μεγάλη γιορτή σήμερα. Υγεια και Θεία Φώτιση αδέρφια μου. Ηταν τελικά μια υπέροχη Κυριακή. Που τελείωσε με τον καλύτερο τρόπο, με τον τρόπο που είχαμε ονειρευτεί μετρώντας τις μέρες και τις ώρες για τον μεγάλο αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Εχοντας μέσα μας την ελπίδα ότι φέτος, σε αντίθεση με την περυσινή σεζόν, η ΑΕΚ στο πίκ της φόρμας της θα καταφέρει να παίξει ένα πραγματικό ντέρμπι με αντίπαλο την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα και την πιο πετυχημένη της τελευταίας εικοσαετίας στην Ευρώπη. Και ότι ονειρευόμασταν ξεπεράστηκε χθες το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Ενα δίωρο που γέμισε όσους το έζησαν για πολλές πολλές μέρες. Μια βραδιά που η χαρά μοιράστηκε απλόχερα και η αγάπη που δώσαμε αναταποδόθηκε με το παραπάνω από τα παιδιά μέσα στο παρκέ. Γιατί ο μεγαλύτερος θρίαμβος της χθεσινής βραδιάς ήταν οι 10.000 Ενωσίτες που ενέπνευσαν την ομάδα να παίξει αυτό το εκπληκτικό παιχνίδι που για πρώτη φορά δεν ήρθαν πριν ή μετά το ποδόσφαιρο, μάλλον ανασταλτικό ήταν το να έχει πάει κάποιος πριν στο ΑΕΚ - Παναιτωλικός, που για πρώτη φορά δεν ήρθαν να πανηγυρίσουν κάποιο τρόπαιο ή μια μεγάλη πρόκριση. Ηρθαν να δουν αυτή την ομάδα σε ρόλο σούπερ αουτσάιντερ να παίζει τις πιθανότητες της απέναντι σε μια ομάδα ανώτερη σε όλα εδώ και 20 χρόνια. Που την χρονιά που η ΑΕΚ έπεσε Α2 αγωνιστικά σήκωνε λίγες μέρες μετά την Ευρωλίγκα. Εχει παίξει με περισσότερο κόσμο στο ΟΑΚΑ η Βασίλισσα. Ομως αυτό το χθεσινό σε συνέχεια του ΑΕΚ - Ιωνικός παραμονές Πρωτοχρονιάς ήταν διαφορετικό. Ηταν ένα μεγάλο βήμα για τον μεγαλύτερο στόχο που εμπνεύστηκε ο ηγέτης αυτής της ομάδας, ο Μάκης Αγγελόπουλος. Την δημιουργία πραγματικά ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΥ κοινού για την Βασίλισσα. Σιγά σιγά ανεβαίνουμε. Κι αν υπάρχει ένας λόγος μεγαλύτερος από όλους που η χθεσινή νίκη είναι τεράστια είναι ακριβώς αυτός. Το ότι αυτή την σημαντική μέρα για την Βασίλισσα και τους πιστούς της η ΑΕΚ έκανε την υπέρβαση και νίκησε. Μοίρασε απλόχερα την χαρά και ανταπόδωσε την αγάπη. Αυτές τις βραδιές δημιουργούνται οι μεγάλοι δεσμοί, οι μεγάλοι έρωτες. Και σε αυτή την υπέροχη βραδιά δεν υπήρξε ούτε ένα ψεγάδι. Και βέβαια η συμπεριφορά του κόσμου όχι απλά δικαίωσε τον Μάκη Αγγελόπουλο και τον υπεύθυνο ασφαλείας της ΚΑΕ για το δίχτυ που δεν μπήκε ποτε αλλά έδειξε και τον δρόμο για το μέλλον. Και βέβαια αφαίρεσε και το τελευταιο άλλοθι των… ζαλισμένων μυαλών που σκέφτονται να κάνουν χωρίς οπαδούς τελικό κυπέλλου ΑΕΚ - Προημθέας ή ΑΕΚ - Περιστέρι. Δείτε το χθεσινό ματς και ανακοινώστε πως θα πάρει ο κόσμος εισιτήρια γιατί τα αεροπορικά για Ηράκλειο ανεβαίνουν όσο περνάνε οι μέρες. 

Στο αγωνιστικό κομμάτι δεν θα κάνω τον ειδικό αλλά πλέον και οι τυφλοί έχουν δει ότι αυτή η ομάδα έχει δουλέψει πάρα πολύ. Και η δουλειά βγαίνει πλέον αβίαστα μέσα στο γήπεδο. Τόσο αβίαστα που σχεδόν σε κάθε επίθεση η ομάδα έβρισκε τον αδύναμο κρίκο της αντίπαλης άμυνας και χτύπαγε εκεί. Με χειρουργική υπομονή και ακρίβεια. Στον Φριντέτ, στον Παππά, στον Ράις. Αλλά την μεγάλη διαφορά χθες την έκανε κάτι άλλο. Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ των ηγετών που έχει μαζέψει αυτή η ομάδα. Λάνγκφορντ, Σαν Ρος, Ρέι, Γιόνας, Σλότερ αλλά και Γιαννόπουλος, Γκίκας, Λίνος. Ολοι σε κάποιες στιγμές πήραν την ομάδα στις πλάτες τους. Χθες απαντήθηκε επιτέλους και για πάντα το ερώτημα που ακούγαμε από πολλούς από τον… Αύγουστο. Τι θα γίνει αν δεν παίξει ο Λάνγκφορντ; Θα βάλουν 89 πόντους οι υπόλοιποι στον μεγάλο Παναθηναϊκό του Ρικ Πιτίνο.  Και στο τέλος όταν η ανώτερη ποιοτικά αντίπαλος ομάδα κατάφερε μετά από μάχη και το παραδοσιακό σπρώξιμο να γυρίσει το ματς στα μέτρα της ήρθε ο Λάνγκφορντ ο ηγέτης της συμμορίας ηγετών να δέιξει γιατί μια ομάδα όπως η ΑΕΚ απαγορεύεται να χάσει την ευκαιρία να τον κάνει δικό της κι ας της μπερδέψει τον σχεδιασμό. Γιατί αυτούς που οι άλλοι τους βλέπουν με δέος αυτός δεν τους… βλέπει. Γιατί τους έχει παίξει και τους έχει νικήσει. Γιατί τους έχει φορτώσει το καλάθι. Γιατί μέσα στο γήπεδο δεν τους σέβεται! Και τους τα βάζει back to back λες και παίζει στην αυλή του σπιτιού του την ώρα που η μπάλα ζυγίζει τόνους.

Ηταν υπέροχα. Οπως και να νίκαγε η ΑΕΚ θα κάναμε σαν τρελοί, θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Ομως το εκπληκτικό ήταν ότι η ΑΕΚ νίκησε τον ΠΑΟ όχι ρίχνωντας το επίπεδο του με καταστροφικό μπάσκετ και αργό ρυθμό αλλά παίζοντας με το δικό του παιχνίδι όπως είχε κάνει η ΑΕΚ του μεγάλου Ντράγκαν στον αλησμόνητο τελικό της Κρήτης με τον Ολυμπιακό. Κι αυτό κι αν είναι θρίαμβος του Ηλία Παπαθεοδώρου. Εξτρα παράσημο για αυτή τη νίκη που είχε να έρθει 12 χρόνια σε κανονική περίοδο το ότι στον πάγκο του ΠΑΟ κάθονταν ο Ρικ Πιτίνο. Ενας υπέροχος σπόρτσμαν. Που για 40 λεπτά δίνει την ψυχή του και δεν ντρέπεται ούτε να τσαλακωθεί με τεχνική ποινή για να φτάσει στη νίκη όμως μόλις ακουστεί η κόρνα δίνει το χέρι στον αντίπαλο προπονητή και φεύγει με ψηλά το κεφάλι για τα αποδυτήρια. Και στις δηλώσεις του μίλησε για τον αντίπαλο, για την ΑΕΚ με λόγια που ούτε οι ίδιοι οι άνθρωποι της ΑΕΚ δεν θα μίλαγαν. Ενας υπέροχος ακομπλεξάριστος άνθρωπος που έχει γνώση του πόσο μεγάλος είναι και με κάθε ευκαιρία διδάσκει ΑΘΛΗΤΙΚΟ ήθος. Γιατί αυτό σημαίνει αθλητικό ήθος. Να κάνεις τα πάντα για να νικήσεις και στο τέλος να δώσεις το χέρι, να συγχαρείς τον νικητή χωρίς να ψάξεις δικαιολογίες και να κοιτάξεις μπροστά. Μπροστά πρέπει να κοιτάξει και η ΑΕΚ. Αυτή η νίκη σημαίνει πάρα πολλά για τον οργανισμό μπασκετική ΑΕΚ και βέβαια για τον Μάκη Αγγελόπουλο, τον Ηλία Παπαθεοδώρου και τα παιδιά. Ομως τίποτα δεν κερδήθηκε. Την Τετάρτη έχει Αμβέρσα το πρόγραμμα. Και μετά κι άλλα μεγάλα ματς. Ακόμη πιο σκληρή δουλειά, ακόμη περισσότερη ταπεινότητα, ακόμη περισσότερες ώρες εκεί που κανείς δεν κοιτάει εκτός από το γκρουπ όμως εκεί προετοιμάζονται οι μεγάλες βραδιές όπως η χθεσινή. Που ήταν η πρώτη… Τα καλύτερα έρχονται! 

Για τον αγώνα με τον Παναιτωλικό που προηγήθηκε να ξεκινήσω με κάτι απλό. Και τα δύο πέναλτι είναι πέναλτι και τα δύο ΔΕΝ ΤΑ ΕΔΩΣΕ ο Τάσσιος. Και επειδή πράγματι ήταν δύσκολες φάσεις, ιδίως η πρώτη σε ότι αφορά αν ήταν μέσα στην περιοχή, είναι δεδομένο πως ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ήταν φάουλ. Δεν τα έδωσε. Μπροστά στα μάτια του. Για αυτό θα ξαναπώ. VAR και πάλι VAR. Κι ας το χειρίζονται καμιά φορά και… Τζήλοι που δεν φροντίζουν να ενημερώσουν τον διαιτητή όπως στη Λαμία. Γίνονται και με το VAR λάθη όμως αποτρέπονται εγκλήματα. Η ΑΕΚ και με τον Αστέρα Τρίπολης και με τον Παναιτωλικό πήρε πέναλτι που έγιναν και οι διαιτητές δεν τα είδαν! Και τα τρία. Επαναλαμβάνω πως τα δύο με τον Παναιτωλικό χρειάζονταν VAR για τηνν γραμμή της περιοχής αλλά φάουλ ήταν καθαρά. Δεν δόθηκαν έστω φάουλ. Οπότε ακόμη κι αν μερικές φορές η κακή χρήση μας βγάζει από τα ρούχα μας το  VAR ως εργαλείο είναι ευλογία. Κι ας περιμένουμε 1-2 λεπτά δεν πειράζει. Από το να τραβάμε τα μαλλιά μας και να μην κοιμάμαστε από τα νεύρα ας περιμένουμε λίγο να αποδωθεί δικαιοσύνη. Γιατί αυτό έγινε στα δύο τελευταία εντός έδρας ματς της ΑΕΚ. Κι αν ο Τζήλος έκανε σωστά την δουλειά του η ΑΕΚ θα είχε νικήσει και στη Λαμία. Δεν έφταιγε το  VAR. Ο Τζήλος έφταιγε. 

Σε ότι αφορά το αγωνιστκό κομμάτι η ΑΕΚ είχε πάλι τα προβλήματα της. Στο πρώτο ημίχρονο η φάση του γκολ και η ευκαιρία αμέσως μετά του Παναιτωλικού ήταν αιτίες προβληματισμού. Στο δημιουργικό κομμάτι με την παρουσία τριών αναπληρωματικών στην μπροστά τετράδα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει κάτι καλύτερο. Μπορεί να προσπάθησαν τα παιδιά αλλά και οι τρεις μαζί (Γιακουμάκης, Ντέλετιτς, Αλμπάνης) αποδείχτηκαν πάρα πολλοί για να παίξουν μαζί και βασικοί έστω και απέναντι στον τελευταίο. Επιμένω παρότι είναι συμπάθεια μου πως ο Γιακουμάκης δεν μπορεί να είναι βασικός σέντερ φορ στην ΑΕΚ όταν δεν παίζει ο Ολιβέιρα. Παρότι τα δίνει όλα και κανείς δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Για αλλαγή για να δώσει ένταση και ενέργεια ναι. Για να χτίσει μια ομάδα το επιθετικό της παιχνίδι πάνω του όχι. Αλμπάνης και Ντέλετιτς επίσης για αλλαγές. Με λίγα λόγια σε αυτή την ΑΕΚ ο Βέρντε όπως φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο αλλά και παλαιότερα είναι από αυτούς που η εντεκάδα πρέπει να ξεκινάει. Κάθε τι άλλο είναι εκτός λογικής. Η δικαιολογία όμως του Καρέρα για χθες με κάλυψε όπως και η ενημέρωση ότι η είσοδος του ήταν προγραμματισμένη. Το ότι δεν έπαιξε λεπτό στη Λαμία το… ξέχασα. Το γήπεδο μίλησε και η μεταμόρφωση της ΑΕΚ στο δέυτερο ημίχρονο με τον Ιταλό μέσα τον βάζει στην πεντά - εξάδα παικτών που είναι ΚΟΡΜΟΣ της ομάδας.  Από εκεί και πέρα αποδείχτηκε ότι ακόμη και δύο ποιοτικοί παίκτες μπροστά αρκούσαν για την ΑΕΚ να φτάσει τελικά εύκολα στη νίκη. Στο δεύτερο ημίχρονο Λιβάγια και Βέρντε έκαναν όργια. Το σκορ θα μπορούσε να είναι και 5-1. Ομως αυτό που πρέπει να βρει επειγόντως η ΑΕΚ είναι ηρεμία και σταθερότητα. Ισορροπία 90 λεπτά ακόμη κι αν δεν παίζει καλά, ακόμη κι αν ο αντίπαλος είναι καλύτερος γιατί συμβαίνει κι αυτό. Ηρεμία και σιγουριά στην άμυνα. Και βέβαια ενίσχυση. Τουλάχιστον δυο παίκτες που να έρθουν και να μπουν μέσα δίπλα στους 6-7 που ειναι στο επίπεδο εντεκάδας ΑΕΚ πρωταθλητισμού. Το πιο σημαντικό όμως είναι να καταφέρει η ομάδα να πάρει από τους παίκτες που ήδη έχει το 100%. Οτι έχουν. Για αυτό χαίρομαι που ακούω τον Καρέρα να λέει συνέχεια στις δηλώσεις πως ασχολείται μόνο με τους παίκτες που έχει και όχι τις μεταγραφές. Μακριά από λαϊκισμούς και αναζήτηση δικαιολογιών. Το κρατάμε και προχωράμε. Καλή εβδομάδα και χρόνια πολλά ΑΕΚάρα μου…