Καλημέρα αν ξενυχτήσατε, καλησπέρα γενικώς και μια καλή και ήρεμη Κυριακή να έχουμε. Και γιατί να μην την έχουμε. Μετά από τέτοια διπλά σαν το χθεσινό λίγα πράγματα μπορούν να μας χαλάσουν. Ηταν μια νικη από αυτές που όταν έρχονται με τον συγκεκριμένο τρόπο τις βαφτίζουμε: “Διπλό τίτλου”. Δυστυχώς έτσι όπως τα έκανε μούσκεμα η ΑΕΚ στον πρώτο γύρο το κλισέ αυτό δεν μας αφορά στην παρούσα φάση. Πρέπει όμως να κοιτάξουμε μπροστά. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Χωρίς βέβαια να ξεχνάμε αφού πρέπει να υπάρχουν πάντα στο μυαλό τα λάθη που έφεραν έτσι την κατάσταση ώστε ένα τέτοιο διπλό να μην θεωρείται διπλό τίτλου.

Η ΑΕΚ δεν έγινε ομαδάρα, ούτε έλυσε όλα της τα θέματα. Ομως χάρηκα γιατί από την πρώτη αγωνιστική υποχρέωση με τον Μάσιμο Καρέρα στον πάγκο φάνηκαν όσα περίμενα να δω από day one. Σοβαρότητα στην αμυντική λειτουργία και μεγαλύτερη ενότητα και αγωνιστικότητα. Αυτά τα μίνιμουμ χαρακτηριστικά αρκούν για μια ομάδα με την ποιότητα και την δυναμική της ΑΕΚ να καθαρίζει ακόμη και παιχνίδια με την Ξάνθη που είναι μια ομάδα που έχει εξασφαλίσει την παραμονή της, τουλάχιστον αγωνιστικά, ενώ λίγες εβδομάδες πριν είχε κόψει δυο βαθμούς από τον Ολυμπιακό και μάλιστα χωρίς τον έμπειρο Παράσχο στον πάγκο. Γιατί η ποιότητα της ΑΕΚ στο επιθετικό κομμάτι όσο κι αν οι μεσοεπιθετικοί της έχουν αδικηθεί ή αδικήσει τον εαυτό τους είναι κατι παραπάνω από επαρκής για το Ελληνικό πρωτάθλημα. Αν έρχόταν κι ένας πιο έμπειρος και ποιοτικός επιθετικός από τον πάγκο, αντί για τον Γιακουμάκη που το έχει ανάγκη να δοθεί δανεικός, θα μιλάγαμε για την πιο πλήρη και ποιοτικη επιθετική γραμμή. Κι αυτό κυρίως επειδή ο Λιβάγια φέτος δεν θέλει και το δείχνει κιόλας, με τον τρόπο του, να παίζει και στην κορυφή. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις. Αυτά αλλάζουν αν βρεθεί ο κατάλληλος άνθρωπος και ο κατάλληλος τρόπος. Θα δείξει…

Σίγουρα παιζει ρόλο το ότι εβλεπα το παιχνίδι από τόσο κοντά στον αγωνιστικό χώρο αλλά το πάθος και η θέληση για τη νίκη ήταν πρωτόγνωρη φέτος. Ή για να είμαι ακριβής, ήταν όπως στην Τρίπολη. Με την μεγάλη διαφορά όμως ότι στην Τρίπολη ένα παιχνίδι που βάσει εικόνας ήταν για 1-4 η ΑΕΚ το κέρδισε με 2-3 στο 93 ενω χθες ένα παιχνίδι που ήταν για 0-1 η ΑΕΚ το κέρδισε με… 0-1. Και σίγουρα ένα 3-2 είναι καλύτερο από 1-0 όμως καμιά φορά μπορεί να μείνει και στο 2-2 οπότε… 0-1 να είναι μάστορα κι ας είναι 1000 χρόνια. Γιατί στην Τρίπολη η ΑΕΚ έφαγε δυο χαζά γκολ από δυο πάσες στην πλάτη της άμυνας όπως και με τον Ατρόμητο δύο ακόμη πιο χαζά.

Οπότε ένας σοβαρός άνθρωπος, που τέτοιος είναι σίγουρα ο Καρέρα, και με Ιταλική κουλτούρα κιόλας είναι δεδομένο και δεν το έκρυψε άλλωστε πως θα ξεκινήσει από εκεί. Πως να ελατωθούν εώς να εξαφανιστούν τα χαζά γκολ και πως δεν θα καρδιοχτυπάμε σχεδόν κάθε φορά που η ΑΕΚ χάνει την μπάλα σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου. Για να γίνει αυτό βέβαια κάτι θα θυσιάσει τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Καλό είναι να μην σου κάνουν ούτε φάση κι εσύ να παίζεις διαστημικό ποδόσφαιρο αλλά δεν γίνεται σε μια εβδομάδα κι αν γινόταν κάτι αφύσικο μπορεί να έκρυβε. Για αυτό πιστεύω τελικά επέλεξε το 3-4-1-2, αντί για το 4-2-3-1 που είχε δείξει στις προπονήσεις, με τρεις καθαρούς στόπερ και χωρίς αλλαγή θέσης του Μπακάκη. Για ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια σε συνδυασμο με την πίστη ότι η ποιότητα θα φέρει το γκολ. Μπορεί να συνεχίσει με αυτό, ίσως το μονιμοποιήσει αλλά σίγουρα όποια κι αν είναι η διάταξη αλλά ιδίως με τριάδα πίσω η απόκτηση αριστεροπόδαρου, ή στη χειρότερη δεξιοπόδαρου που να παίζει όλη τη… ζωή του αριστερά στόπερ, είναι κάτι παραπάνω από άμεση προτεραιότητα. Μην ξαναγράφουμε τους λόγους.

Σημασία δεν έχει όμως τόσο η διάταξη όσο η τακτική προσέγγιση του κάθε παίκτη και κυρίως η αγωνιστικότητα και η διάθεση θυσίας του ενός για τον άλλο. Το είδαμε χθες αυτό σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το νιώσαμε. Για αυτό ίσως όσοι ήταν στο γήπεδο να έμειναν πολύ πιο ευχαριστημένοι από όσους έβλεπαν τηλεόραση γιατί κακά τα ψέματα το θέαμα απουσίαζε και την αγωνιστικότητα, την θυσία, την θέληση δεν μπορείς εύκολα να τη νιώσεις από μακριά. Οταν όμως είσαι εκεί που μυρίζεις το χορτάρι τότε παίρνεις το μήνυμα. Και το μήνυμα που είχε δοθεί χθες ήταν ότι η ομάδα θα νικήσει. Για αυτό είχε πάει 84 και δεν ένιωθες ανησυχία. Κάποια πράγματα φαίνονται. Σε οτι αφορά τις κινήσεις του Καρέρα μέσα στο παιχνίδι θα αναφερθώ σε μια που ήταν και καθοριστική κατα τη γνώμη μου. Αμέσως μετά την αποβολή του παίκτη της Ξάνθης ο Ιταλός αντέδρασε ήρεμα και στοχευμένα. Δεν φόρτωσε την περιοχή με άλλον ένα φορ, τον Γιακουμάκη, αλλά με την είσοδο του Βέρντε βοήθησε την ομάδα να εκμεταλλευτεί την αριθμητική υπέροχη. Γιατι αριθμητική υπέροχη δεν μπορει να γινει στην περιοχή του αντιπάλου ακομη κι αν παίζει με... 9. Εκεί ποτέ οι χώροι δεν είναι άδειοι. Αυτο που παρακαλάει οποίος παίζει με παίκτη λιγότερο είναι να μεταφέρεις το παιχνίδι στην περιοχή του με πολυκοσμία και ψηλές μπαλιές. Ο Καρέρα δεν τους εκανε τη χάρη. Ο Βερντε έδωσε πλάτος απο την πλευρά του και μαζι με τον Μπακακη δεν τους άφησαν να πάρουν ανάσα. Μεχρι να λυγίσουν. Απλά πράγματα. Αυτά που ειναι τα δυσκολότερα.

Σε ατομικό επίπεδο είδαμε επιτέλους τον Κριστιτσιτς που... αγοράσαμε. Δεν σημαίνει οτι θα βλέπουμε τον ίδιο απο εδώ και πέρα όμως τουλάχιστον είδαμε τι... δεν έχουμε τόσο καιρό. Δίπλα του ανέβηκε ακομη πιο πολυ ο Κωστακης και έτσι πρώτη φορά φέτος τα κεντρικά χάφ έδωσαν το παιχνίδι στην ΑΕΚ αφού απο εκεί ήρθε και το γκολ. Εκει που η ομάδα πονούσε απο τον πρώτο αγώνα αυτή την φορά έκανε τη διαφορά. Μεγάλο ρόλο για να πάνε όλα καλά έπαιξε και ο υπέροχος κόσμος κυρίως της Θράκης αλλά και από όλη τη Ελλάδα που έδωσε αυτό το υπέροχο βροντερό παρών χθες στο γήπεδο του… Ιωάννη Καλπαζίδη από το Κιλκίς που εξαγόρασε Πανόπουλο και Συγγελίδη με 10 εκατομμύρια κασ. Με 10 βαθμούς απόσταση από την κορυφή και Σάββατο κοντά στα Χριστούγεννα δεν νομίζω άλλη ομάδα ιδίως της Αθήνας να είχε τόσο πολύ και τόσο υποστηρικτικό κόσμο. Ομως εδώ πάνω που η Κωνσταντινούπολη είναι πολύ πιο κοντά από ότι η Αθήνα η ΑΕΚ ποτέ δεν θα νιώσει τίποτα διαφορετικό από το ότι παίζει στο σπίτι της. Κι έτσι όπως είχαν συντονιστεί αυτοί που φόραγαν κίτρινα στο χορτάρι με αυτούς στις κερκίδες το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.

Αξιζαν τα αδέρφια μας αυτή την χαρά. Αξιζε να χαζεύω το σόου του Δήμου στο πέταλο και του Γιαννάκη με το… ταμπελάκι στη γωνία τόση ώρα μετά το τέλος κι ας έχασα την πρώτη συνέντευξη τύπου του Καρέρα. Θα δώσει κι άλλες. Αυτές οι στιγμές είναι μοναδικές γιατί είναι αυθόρμητες και έρχονται κατευθείαν από την καρδιά. Οπως και μετα όταν έφευγε το πούλμαν. Η χαρά γύρισε. Και δεν υπήρχε πιο κατάλληλος τόπος για να το κάνει απο την κατακίτρινη Θράκη. Εδώ πάνω αναπνέεις ΑΕΚ. Από την ώρα που πατάς το πόδι σου μέχρι να ανέβεις στο αεροπλάνο της επιστροφής η να βάλεις το κλειδί στο αμάξι και να ξεκινήσεις για το σπίτι. ΝΙΩΘΕΙΣ ΑΕΚ. Αυτή την ΑΕΚ. Την ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΕΚ. Που δεν χάνει ΠΟΤΕ! Την Τετάρτη από το απόγευμα μέχρι τα μεσάνυχτα έχουμε δουλειά στο ΟΑΚΑ. Πάρτε εισιτήρια για το μπάσκετ από νωρίς για να μην ταλαιπωρηθείτε και χάσετε το παιχνίδι. Οταν θα μπείτε στο ποδοσφαιρικό ΟΑΚΑ για τον αγώνα με την Τρίπολη να έχετε στην τσέπη και το εισιτήριο για τον τελικό της πρώτης θέσης με την Χάποελ. Η ηλιόλουστη Κομοτηνή περιμένει για μια τελευταία βόλτα. Ραντεβού στις 12 το βράδυ στους 94,6. ΑΕΚάρα για πάντα!