Και να μην γινόταν το θρίλερ από το 89 μέχρι το 95 το ματς θα έμενε αξέχαστο. Γιατί στη σφαίρα του ανεξήγητου που πάντα φλερτάρει μαζί του η ΑΕΚ είδαμε την βραδιά που ομάδα και κόσμος τίμησαν με ενός λεπτού σιγή τον μεγάλο Τάσο να βάζει ένα παιδί από την Πορτογαλία που δεν είχε γεννηθεί τότε ένα γκολ ολόιδιο με αυτό που μαζί με το πέναλτι στη Μόσχα έκαναν τον Κύπριο παικταρά παντοτινό στις αναμνήσεις μας. Μπήκε με την μπάλα στα δίχτυα ο Πορτογάλος και πάνω από την γραμμή την κλώτσησε με όλη τη δύναμη της στιγμής. Σαν ένα φόρο τιμής. Σαν ένα τελευταίο αντίο της ΑΕΚ σε έναν άνθρωπο που έβαλε το λιθαράκι για να δεθεί για πάντα μια ολόκληρη γενιά, η δική μας, με την ομάδα που ότι κι αν μας κάνει σίγουρα μας ομορφαίνει τη ζωή…
Ηταν μια πολύ μεγάλη νίκη γιατί η ΑΕΚ πήγε κόντρα στην γκαντεμιά της αλλά και στα μεγάλα λάθη της και κατάφερε να κερδίσει στο 93 ένα παιχνίδι που βάσει της εικόνας του θα μπορούσε εύκολα να το κερδίσει με 3-1 και 4-1 άνετα. Η ΑΕΚ είχε μια μαύρη τρύπα, τον Οικονόμου που έχει αποκλειστική ευθύνη στο πρώτο γκολ και την μεγαλύτερη στο δεύτερο, δύο πολύ κακούς ακραίους μπακ και επίσης λάθος τοποθέτηση, στα πρώτα 20 λεπτά, της τριάδας πίσω από τον Ολιβέιρα και κακή νοοτροπία μετά το 2-1 όπου ο Ατρόμητος είχε καταρρεύσει ψυχολογικά και αγωνιστικά και πολύ γρήγορα θα μπορούσε να φάει και το τρίτο που θα τελείωνε τα πάντα. Δεν ήταν όλα καλά λοιπόν επειδή ήρθε η νίκη όμως ακόμη κι έτσι με απλά νορμάλ πράγματα, δηλαδή τους παίκτες στις κανονικές τους θέσεις από την αρχή, με ένα στόπερ απλά σοβαρό ή έναν σοβαρό Οικονόμου και χωρίς το πισωγύρισμα μετά το 2-1 που δείχνει το ψυχολογικό θέμα που έχει η ομάδα η ΑΕΚ θα νικούσε με περίπατο μια ομάδα πεντάδας του Ελληνικού πρωταθλήματος. Και χωρίς να έχει κρατήσει μόνους τους Ελληνες παίκτες ο αντίπαλος προπονητής στα αποδυτήρια για να τους μιλήσει για την… Εθνική.
Η ΑΕΚ έχει λοιπόν την ποιότητα να παίρνει αυτά τα ματς και φυσικά και τα… ευκολότερα χωρίς θρίλερ. Κι ας φάνηκε στα δύο μεγάλα ντέρμπι πως υστερεί από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό. Οπως είδαμε χθες κι αυτοί δεν είναι άτρωτοι. Μπλαντάξανε στο κλάμα οι Ολυμπιακοί για την διαιτησία που δεν έδωσε… δύο φάουλ σε ματς που δεν έκαναν ούτε μία μεγάλη ευκαιρία και ο ΠΑΟΚ μετά τον Αρη ισοφάρισε και τον Παναθηναϊκό μέσα στην Τούμπα στην… παράταση των καθυστερήσεων. Αυτό που πρέπει να κάνει η ΑΕΚ είναι να προσπαθησει να βελτιώνεται. Να δέσει την άμυνα της, να εκμεταλευτεί τους παίκτες της δίνοντας ρυθμό και σε παίκτες όπως ο Βέρντε κι ο Κρίστιτσιτς με 2-3 παιχνίδια σερί, όπως πήρε π.χ ο Αλμπάνης, και βέβαια να βρει τρόπο να εκμεταλευτεί αυτό το υπερόπλο τον Ολιβέιρα που έβαλε τρία γκολ από μόνος του εκτός από το τρίτο που μετράει σαν ασίστ του Μάνταλου. Που να αρχίσει να παίρνει και την μπάλα εκεί που θέλει. Αυτά μέχρι τον Γενάρη που πρέπει να έρθει ένας Ολιβέιρα στην άμυνα. Και όχι μόνο…
Η ομάδα έβγαλε ψυχή. Πάλεψε μέχρι το τέλος. Ακόμη και μετά τό σοκ του 89 βρήκε τα αποθέματα να κυνηγήσει και το τρίτο, το γκολ της νίκης. Και το πέτυχε. Με τον Μάνταλο να παίρνει κεφαλιά από αντίπαλο πολύ πιο δυνατό στον αέρα και με τον Ολιβέιρα να σηκώνει το πόδι του εκεί που αν το σήκωναν οι περισσότεροι που έπαιζαν στον αγώνα θα τους… έμενε στο χέρι. Ηταν ένα καλό Σαββατοκύριακο. Οπως εκείνο στο Αγρίνιο. Τότε είχε ακολουθήσει η προσγείωση με τον ΠΑΟΚ. Τώρα έρχεται ο ΠΑΟ. Και να μην ήταν υποψιασμένοι νομίζω πως ο Παναθηναϊκός της Τούμπας θα πρέπει να τους ξυπνήσει για τα καλά…
